Przezylam zmasowany atak.

Od piatku o polnocy zaczelo sie! Najpierw ZNAKI zaczely spadac mi na glowe, jako te bumby podczas nalotu dywanowego: BUM,  BUM, BUM, BUM, BUM, BUM oraz z szybkoscia serii z karabinu maszynowego pojawialy sie ZNAKI w wiadomosciach na fej-zbuku. Juz w niektorych postach pojawily sie pierwsze prezenty dla mnie, Lidia obdarowala mnie sosnami z Bornego, a tyle ich bylo, ze mi z lapka zywica zapachnialo. Marija natomiast zrobila specjalna letnia sesje z

Czardyniem (dobrze wiedziala, jaki kolor Dyniaka wybrac wlasnie dla mnie!) oraz stworzyla bardzo letnia grafike urodzinowa.  No nie wiedzialam, w co najpierw patrzec, smarkfon dzwonil sygnalami nadejszlych maili na oba moje adresy, wiadomosci na fb i innych alarmow. Zeza rozbieznego dostalam od tego szczelania oczami tuitam. A tu trza bylo posta upublicznic, przeczytac zyczenia naplywajace lawinowo, w tym od samego fej-zbuka. Czulam sie jak na karuzeli. Jednoczesnie Lidia przeslala mi linke do super tajnego bloga spiskowego, gdzie wprawdzie wpisow za duzo nie bylo, za to pod kazdym pierdylion komentarzy, spowodowanych burza mozgow. Daruje Wam te komentarze, poczytajcie same posty, bo warto dowiedziec sie, jak spisek powstal.
A tu jeszcze wszyscy ci, u ktorych cus zamawiam, tez nie pozostali dluzni, a wiec IKEA, Vistaprint, ZOOplus, Bonprix, OTTO, Takko, a nawet Payback rzucil we mnie dodatkowymi punktami.
Wymieklam... Postanowilam zostawic wszystko na  zas (czytaj sobota i niedziela), bo tymczasem zrobila sie godzina 1 w nocy, a w piatek czekaly mnie nie lada wyzwania od samego rana.

Iwonka tez wykazala sie niezwykla kreatywnoscia w tworzeniu kartki urodzinowej dla mnie.
W piatek zwloklam sie z wyrka z zatkanym nosem, drapaniem w gardle i glowa pekajaca z bolu. No pieknie! Chyba mnie maz poczestowal tym nosowo-gardlowym syfilisem. Byla aspiryna, miod z cytryna i mnostwo roboty. Tak wiec na lapka spogladalam z doskoku, nie majac czasu na odpowiadanie, a podczas wychodzenia na papieroska wyczytywalam wszystkie wiadomosci ze smarkfona i tez nie mialam czasu na wystukiwanie odpowiedzi. Mimo nawalu roboty bylam wiec mniej wiecej  na biezaco. Litosciwie pomine juz fakt, ze zwarzyl mi sie krem do tortu, bo z takim zapalem bilam smietane, ze zrobilam z niej maslo w grudkach. Poszlo do kibla, a slubny musial galopowac do sklepu po nastepna. W koncu jednak dalam rade zrobic ten tort, a nawet upiec ciasto.

Na pewno nie mozecie sie doczekac relacji z rozpakowywania prezentow od Was, ale chyba bede zmuszona odlozyc to na jutro, bo cus mi ten post dlugawy wyszedl. He he he! Teraz ja wystawie Wasza cierpliwosc na probe. Ale spoko, bedzie relacja bogato okraszona zdjeciami.
Chcialabym jeszcze napisac o prezencie, jaki dostalam od Maszy, a ktory wlasciwie nie byl pomyslany jako prezent urodzinowy, a stal sie nim w moim odczuciu i niezwykle mnie wzruszyl. Pisalam w ktoryms z komentarzy, ze w tym roku po raz pierwszy grob dziadkow (rodzicow mojego taty) na Powazkach nie bedzie odwiedzony, bo mama nie da rady sama pojechac do Warszawy, a mnie tez nie po drodze. Masza zaoferowala, ze wpadnie tam i zapali znicz dla nich w naszym imieniu, ale musi wiedziec, gdzie jest grob. Ja tam zawsze trafialam na azymut i na pamiec, ale na szczescie mama miala namiary, wiec z ich pomoca i przy uzyciu planu cmentarza, wyrysowalam Maszy, jak trafic. (plan mozna powiekszyc kliknieciem)

Nie tylko trafila bez problemu, nie tylko zapalila swieczki, ale UMYLA POMNIK !!! No coz, brudny byl na tyle, ze trudno bylo odczytac napis, a ze nie miala ze soba wiaderka, wode przyniosla w reklamowce. Roznica jest gigantyczna.

Splakalam sie ja, splakala moja mama, kiedy jej o tym opowiedzialam. Przez lzy powiedziala, ze tato bylby z pewnoscia rownie wdzieczny. Nie mogla uwierzyc, ze ktos, kogo nawet osobiscie nigdy nie poznalam, zrobil dla nas cos tak cennego, bezcennego wrecz.
Nie obrazcie sie, ale to byl dla mnie najpiekniejszy prezent urodzinowy, jaki kiedykolwiek dostalam przez swoje 60-letnie zycie. Dziekujemy Ci, Masza. Nawet pisac nie moge, bo mi slepia zalewa.