Tarzanina.

Jest kilka teorii na to, dlaczego pies tarza sie w ogole, a w odchodach/padlinie ze szczegolnym upodobaniem. Jedna z nich jest sygnal do polowania. Psy, choc juz tak dawno udomowione, nadal maja w sobie pierwiastek dzikosci i drapieznosci, a ze sa dodatkowo zwierzetami stadnymi, musialy wypracowac sposob porozumiewania sie z innymi czlonkami stada. Oprocz sygnalow dzwiekowych i mowy ciala, dolozyly sygnaly zapachowe, choc wlasciwiej byloby napisac sygnaly smrodliwe, im bardziej, tym lepiej. Inna teoria zaklada maskowanie wlasnego zapachu poprzez okrycie sie obcym, i znow im bardziej smierdzacym, tym lepiej maskujacym.Mozna tez przypuszczac, ze chca na znalezisku pozostawic wlasny zapach, choc ja bym z ta teoria polemizowala.
W kazdym razie sa psy, ktore nigdy w zyciu nie tarzaly sie w zadnych nieczystosciach, ale sa i takie, krorych trzeba przez cale zycie pilnowac, a i tak udaje im sie od czasu do czasu wytriksowac opiekuna i zrobic swoje, a potem wrocic w pelni szczescia w obloku zwalajacego z nog (wlasciciela) smrodu, co skutkuje nielubiana procedura torturowania zwierzecia prysznicem. To dziwne, ze zwierzaki tak bardzo nie lubia kapieli i to bez wzgedu na to, czy lubia plywac w roznych zbiornikach wodnych, czy nie. Niektorzy opiekunowie uzywaja do kapania psow wlasnych "ludzkich" szamponow, zeby pies po kapieli ladnie pachnial. Pomijajac juz fakt, ze pies ma inna skore od ludzkiej, inny rodzaj wlosa(siersci) i ludzki szampon moze mu nawet zaszkodzic, to dodatkowo jego zapach jest dla psa irytujacy, biorac pod uwage jego daleko bardziej rozwiniety zmysl zapachu. Szybko wiec poszuka sobie nastepnej okazji do wyturlania, byle zabic ten przeszkadzajacy zapach ludzkiego szamponu. Specjalne psie szampony nie pachna tak intensywnie.
Nasz Burek tarza sie namietnie w roznych paskudztwach. Tlumacze raz i drugi, ze jest psia dama i powinna zachowywac sie jak dama, a ona madrze kiwa glowa i obiecuje. Do momentu, kiedy trafi sie nastepna kupka jakiegos smierdzidla, ktora czasowo damie rozum odbiera.

Napisalam sobie ten post po porannej kapieli. Gdzies w poludnie poszlismy na bardzo dlugi spacer, na ktorym Burek zachowywal sie poprawnie. Kiedy bylismy juz w drodze powrotnej, pies na chwile zniknal nam z oczu, a potem ciezko zadowolony z siebie wrocil, czym nas o malo nie zabil. Bo wrocil w chmurze tak strasznego smrodu padliny, ze w porownaniu smrod dziwidla mozna nazwac suardepari. Szla przed nami i tak nieludzko cuchnela, ze mialam odruch wymiotny, a po wsadzeniu jej do wanny, gdzie poddana zostala drugiej w ciagu dnia kapieli, smrod sie tak nasilil, ze nos musialam zakryc perfumowana chusteczka, bo inaczej nie moglabym psa wykapac.

Cieszcie sie, ze jeszcze nie nauczono sie przesylac zapachow, nie wytrzymalibyscie i nie dalibyscie rady przeczytac tego postu.