Ale jazda! (czyli droga przez meke).

Bilety zamowilam, jak zwykle wczesniej, w pewnym biurze podrozy. Nigdy nie mialam z tym problemow az do teraz. Owszem, bilet zostal przyslany na czas, ale tym razem ta bzdziagwa (bo inaczej tejze pani nazwac nie moge) polecila mi inne linie. Mialy byc szybkie, sprawne i w ogole lepsze od tamtych, czego dowodem miala byc lokalizacja przystanku, nie w miescie, ale niedaleko mnie, na stacji benzynowej w poblizu zjazdu z autostrady. "Bo jazda przez miasto to  niepotrzebna strata czasu."  No, cud-miod-maliny!
Czekalam sobie pora wieczorowa na ten szybki srodek lokomocji, jak jaka dziewka uliczna, tkwiac pod neonami reklamowymi, zamiast pod latarnia.

Z jednej strony mialam na oku stacje paliw, gdzie mial zacumowac rzeczony autobus, a z drugiej BurgerKinga.

Autobus spoznil sie, choc nieduzo. Zdarza sie, bo Getynga jest ktoryms z kolei miastem na trasie, a na drogach - wiadomo. Podczas pakowania walizy do bagaznika, rozmawiam z kierowca:
- To przesiadka jest w Poznaniu?
- Nie, w Chorzowie.
Myslalam, ze sie przeslyszalam. Moja trasa powinna wiesc przez Braunschweig, Berlin do Frankfurtu nad Odra, Slubice, Poznan do Lodzi, a potem z reguly dalej do Warszawy. Tak jest najkrocej.
Okazalo sie, ze te linie jezdza wylacznie na Slask, tam sa przesiadki do innych autobusow, ktore rozwoza towarzystwo po calej Polsce.
A wiec wstapil do piekiel, po drodze mu bylo...
Niestety, nie mialam innego wyjscia, jak wsiasc i pozwiedzac tereny najpierw poludniowo-wschodnich Niemiec, zupelnie nieznane mi przejscie graniczne w Jedrzychowicach, przejechac przez Wroclaw, Katowice, Chorzow, gdzie po godzinnym czekaniu na lodzki autobus, przejechac przez swiete miasto z jasna dziura, Radom, Piotrkow Trybunalski i wyladowac w Tuszynie, gdzie kierowcy zarzadzili blisko godzinna przerwe na obiad. Tuszyn jest tuz kolo Lodzi, wiec zadzwonilam po rodzicow, zeby mnie stamtad odebrali, bo nie mialam ochoty ani jesc, ani tym bardziej tak dlugo czekac. Zreszta rodzice mieszkaja i tak w tej czesci miasta, ktora lezy blizej Tuszyna niz dworca, gdzie byl przystanek docelowy.
Po 15 godzinach meczarni wreszcie wyladowalam w domu rodzicow, zlorzeczac na czym swiat stoi na te babe z biura podrozy. Chyba dostaje od tych linii wieksza prowizje, ze mnie nimi wyslala w podroz dookola-wojtek. Gdyby chociaz dookola swiata...
Te zapewnienia, ze autobus nie wjezdza do miast i zbiera podroznych z obrzezy, tez nie za bardzo sie zgadzaly z rzeczywistoscia, bo w Polsce wjezdzal w takie dziwne miejsca i tracil tyle czasu, ze opoznienie zwiekszalo se z przystanku na przystanek.
Powrotna droga byla nie lepsza, choc tym razem zwiedzalam inne miasta, z ktorych zbierano podroznych na przesiadke w Chorzowie. Tym razem bylismy w Gliwicach, Zabrzu, wszedzie rzecz jasna wjezdzajac do srodmiescia w godzinach szczytu. Caly czas o Was myslalam, jak blisko jestem od niektorych moich czytelnikow. Mignal mi nawet drogowskaz do Tarnowskich Gor (Ilonus mnie slyszy?). Dojezdzajac do  stolicy Dolnego Slaska zalowalam bardzo, ze nie mialam przy sobie numeru do Anki Wroclawianki, bo moglysmy sie w tym Wrocku choc krotko zobaczyc, gdyz w drodze powrotnej bylismy tam ok. 18.00. Postoj przedluzyl sie do godziny, z planowanego kwadransa, bo sluzbie granicznej zachcialo sie wlasnie tam sprawdzac nasze dokumenty. Jednemu z podroznych, Wietnamczykowi, wypadl z tylnej kieszeni dowod osobisty i nie mogl sie wylegitymowac, wiec juz mieli go aresztowac, juz kierowca mial wystawiac jego walizki, kiedy biedak znalazl w koncu dokument gdzies za siedzeniem. Mialybysmy wiec choc godzinke dla siebie, na krotkie ploteczki, pod warunkiem, ze Anka znalazlaby wolna chwilke, by doskoczyc na dworzec autobusowy. Po zatankowaniu w Jedrzychowicach, nastepnym przystankiem byla juz Getynga, gdzie znalazlam sie znow z godzinnym opoznieniem w srodku nocy.
Po trzech godzinach snu, musialam rano isc do roboty, wiec o malo nie przysnelam w samochodzie po drodze. Dawno nie bylam tak zakolowana, a wygladalam jak swoja wlasna babcia po tej nieprzespanej nocy w szybkich liniach autobusowych, co to do miast nie wjezdzaja, zeby czas zaoszczedzic.
Ale co tam! Najwazniejsze, ze pobyt sie udal! A babsko przy okazji zamorduje na smierc za te moja nieplanowana poniewierke po Dolnych i Gornych Slaskach.