Grazyna - opowiesc wrzesniowa.

Koniec wrzesnia, najgorsze minelo, caly ten armagedon zwiazany z rozpoczeciem roku szkolnego miala juz za soba. Jak ona tego nienawidzila! Inaczej bylo w czasach, kiedy sama chodzila do szkoly, wtedy wszystko bylo jeszcze normalne. Podreczniki mozna bylo odkupic od uczniow klas wyzszych, a teraz... Szkoda gadac! Jakos szczesliwie udalo jej sie dobrnac do konca miesiaca, bez koniecznosci pozyczania pieniedzy na jedzenie. Przyznac musiala, ze bez pomocy tesciowej i rodzicow, nie dalaby rady. Tesciowa, ta zolza, byla dla nich sporym oparciem i gdyby jeszcze tak nie marudzila, moglaby byc idealna, w gruncie rzeczy nie byla przeciez zlym czlowiekiem.
Jak na zlosc we wrzesniu przypadaly urodziny Martyny, trzeba bylo kupic slodycze do szkoly, jakis prezent dla nastolatki i wyprawic niewielkie przyjecie w domu. Kazdy miesiac niosl ze soba nieprzewidziane wydatki, a zaoszczedzic nic nie mogla. Gdyby Kazikowi udalo sie wreszcie dostac jakas prace, tylko kto potrzebuje faceta po czterdziestce? Malo to mlodych, zdolnych i

wyksztalconych? Ehhh... Dobrze, ze chociaz ona jeszcze ma prace, ale bo to wiadomo, jak dlugo? Dziwne zjawiska wystepuja na rynku pracy, kto moze, wyjezdza za granice, miasta pustoszeja, a i to nie rozwiazuje deficytu miejsc pracy.
Wczesniej kazdy mial zatrudnienie, moze nie do konca dobrze platne, ale w miare pewne. Wtedy bylo jakies JUTRO, byly plany, marzenia. Teraz...? Przezyc, nie dac sie przeciwnosciom, miec co do garnka wlozyc. Wegetacja i ulga, kiedy uda sie zakonczyc kolejny miesiac bez dlugow. Co to ma wspolnego z godnym zyciem? Czlowiek moze dawac z siebie duzo, jednak kiedy jest pozbawiony mozliwosci zregenerowania sil, rzetelnego odpoczynku, zmiany klimatu, nie pociagnie za dlugo tego kieratu.Tracila sily, a zycie w ciaglym stresie i obawie o przyszlosc, dobijaly ja do reszty. Widokow na jakakolwiek poprawe jednak nie bylo.

Wierzyc jej sie nie chcialo, ze minelo juz tyle lat od chwili, kiedy po raz pierwszy podano jej do karmienia jej malenka coreczke. Jakby wczoraj wszystko sie odbylo, miala w pamieci kazda minute wielogodzinnego procesu wydawania swojej pierworodnej na swiat. Zostawiona sama sobie, otoczona niechetnymi i aroganckimi poloznymi, bez meza, obolala i niecierpliwa. Nie miala kogo chwycic za reke, podzielic sie obawami, zapytac, czy wszystko przebiega prawidlowo. Teraz jest inaczej, przynajmniej ojcowie moga uczestniczyc w tym donioslym dla kazdej kobiety akcie, dodawac otuchy, podpowiadac jak oddychac, po prostu byc. Po wielu godzinach bolu i strachu wreszcie pokazano jej dziecko, a potem zaraz zabrano i dopiero nastepnego dnia przyniesiono do nakarmienia. Martynka byla taka piekna, taka jej wlasna, czastka niej samej. Miala ksztaltna glowke, ani troche nie zdeformowana, pokryta jasnym puszkiem. Jej buzka zdawala sie usmiechac, choc

Grazyna wiedziala, ze to tylko grymasy noworodka. Malenkie paluszki mocno chwytaly podany palec, a usteczka nie ustawaly w poszukiwaniach zrodla pokarmu. Nie mogla dosc sie na nia napatrzec, zawsze bolalo, kiedy odbierano jej dziecko, by je odniesc na oddzial noworodkow. Jak ona zazdroscila kobietom na zachodzie, ktore mogly miec dzieciatko przy sobie przez caly czas pobytu w szpitalu, nawet mezowie mogli razem z nimi nocowac w pokoju.
Po powrocie do domu, uczyla sie obchodzenia z ta krucha istotka, troche sie obawiala, ze moglaby ja skrzywdzic, ale z dnia na dzien nabierala wprawy. Chodzila zmeczona i niewyspana, jak kazda mloda matka, ale poczucie dobrze spelnionego obowiazku i widok zdrowego i radosnego dziecka, rekompensowal jej wszystkie niedogodnosci.

Wtedy mieszkali jeszcze w tym samym miescie, co jej rodzice. Przyjechali tesciowie podziwiac pierwsza wnuczke, przyszla jej rodzina. Tylko ojca sie nie doczekala. Nie wykazal najmniejszego zainteresowania swoja wnuczka. Rodzina, ktora wiedziala o napietych stosunkach miedzy nimi, zapewniala ja wczesniej, ze to sie na pewno zmieni, ze wnuki topia najbardziej kamienne serca. Nie zmienilo sie zupelnie nic, jakby ojciec swoja niechec do niej przeniosl na nastepne pokolenie. Nie chcial miec z nia, jej rodzina, jej dziecmi, nic do czynienia. Tylko ona wie, ile nocy z tego powodu przeplakala, bo nigdy nie umiala wzbudzic w sobie dosc nienawisci do ojca. Kochala go mimo wszystko i nie mogla za nic zrozumiec jego uporu.
Kiedy zblizal sie sylwester, jej mama zaproponowala, zeby sie gdzies z Kazikiem wybrali, podczas gdy ona wezmie Martynke do siebie.
- A ojciec? - spytala Grazyna z obawa.
- Nic sie nie martw, biore to na siebie. - uspokoila ja matka.

Z prawdziwa przyjemnoscia poszli wiec na zabawe sylwestrowa i swietnie sie bawili. Tesknila za zyciem towarzyskim, ktore nieco zamarlo w okresie jej ciazy i pozniejszej opieki nad noworodkiem. Wiedziala, ze corka bedzie pod najlepsza opieka, wiec nie zaprzatala sobie glowy, ze cos moze byc nie tak. W nowy rok po poludniu mama odwiozla im szczesliwa i rozesmiana Martynke, chwalac, jaka byla grzeczna i nieklopotliwa. Grazyna spytala o ojca i jego reakcje, a matka zdawkowo odpowiedziala, ze wszystko w porzadku i ze potrzeba czasu, zeby sie przyzwyczail. Przyjela to za dobra monete i nie drazyla tematu.

Po dluzszym czasie, zupelnie przypadkowo, dowiedziala sie od kuzynki, jak naprawde przebiegl sylwester u jej rodzicow. Zaprosili do siebie pare znajomych na brydza. Kiedy jednak ojciec wrocil z pracy i zobaczyl w pokoju dziecko, bez slowa spakowal kilka rzeczy i wyszedl z domu. Goscie przyszli, ale w karty nie pograli, pocieszali placzaca matke, pobawili sie z Martynka i poszli.
Grazyna nie mogla uwierzyc w to, co uslyszala, nie miescilo jej sie to w glowie. Z jednej strony byla matce wdzieczna za to male klamstewko, z drugiej zas miala do niej zal, ze nie powiedziala jej calej prawdy. Wlasciwie gdyby nie gadatliwosc kuzynki, nigdy nie dowiedzialaby sie, co wowczas mialo miejsce.
Dlugo nie mogla przestac o tym myslec. Dlaczego? Za co tak nienawidzil tego dzieciaka, ze nie chcial spedzic ani chwili pod jednym dachem? Nawet kosztem zepsucia trzem osobom sylwestrowego spotkania. Pozniej juz nigdy nie pozwolila matce opiekowac sie dzieckiem gdzie indziej niz u siebie w domu. Nie chcial ogladac wnuczki, wiec nie bedzie musial. Jednak bol pozostal na dlugo...

Wczesniejsze miesiace Grazyny sa do przeczytania w zakladkach na gorze.

***********************************************************************************

Najuprzejmiej przypominam, ze nieublaganie zbliza sie termin nadsylania odpowiedzi na pytania, rozpisanego przeze mnie konkursu jubileuszowego. Zostalo piec dni.
Ilonus, Retro, DD, Maskotka, Echo, Jaskolka (?), Lidia i Pacjan z Barcelony zglosily w komentarzach swoj akces, a jakos nie widze od Nich zadnych emalii na mojej poczcie. Na Mesjasza czekacie, czy na cud jakowys inny, co? A potem bedzie placz, rwanie wlosow i zgrzytanie zebow.

DO ROBOTY !!!