Doroslosc.

Zastanowmy sie najpierw, czym jest doroslosc i jakie kryteria ja definiuja. Jesli brac pod uwage jedynie dojrzalosc do prokreacji, to juz nastolatki mozna uznac za osobniki dorosle. Na pewno jednak nie o taka doroslosc chodzi. Bo coz z tego, ze nastolatka powije dziecie, skoro nie tylko nie bedzie w stanie go utrzymac, ale sama jest zbyt niedojrzala psychicznie, by prawidlowo je wychowac. Mam tu na mysli wspolczesne nastolatki, bo jeszcze nie tak dawno temu wydawano za maz ich rowiesnice i nie bylo to zjawiskiem rzadkim.
Co wiec okresla nasza doroslosc? Moze pelnoletniosc? Wiek, ktory upowaznia czlowieka do rownorzednego traktowania i postepowania, jak inne osoby dorosle. Mozna oficjalnie pic alkohol, palic papierosy, chodzic do kina na filmy dla doroslych, jakby to mialo jakiekolwiek znaczenie, skoro w internecie ma sie do dyspozycji kazdy film, nawet najbrutalniejszy i najohydniejszy z gatunku porno. Mamy prawo jeszcze wspoldecydowac o losie panstwa poprzez prawo do glosowania, jak rowniez do kandydowania na radnych, ale tylko na najnizszym szczeblu. Poza tym najczesciej chodzi sie jeszcze do szkoly, nie zarabia pieniedzy, jest zaleznym od rodzicow. Czy wiec mozna mowic o pelnej doroslosci?

Na pewno wiec prawdziwa doroslosc zaczyna sie z chwila opuszczenia rodzinnego gniazda, samostanowienia o sobie, zarabiania pieniedzy na wlasne utrzymanie i ewentualnie rodziny, ktora sie zaklada. W jakim wieku wspolczesny czlowiek staje sie wiec naprawde dorosly? Granica jest plynna, ale ogolnie ulegla wydluzeniu. Nie naleza do rzadkosci 30-latki mieszkajace u rodzicow, nie tylko z powodu braku srodkow na wlasne mieszkanie, ale z czystej wygody.
Czy na pierwszy rzut oka latwo rozpoznac czlowieka doroslego? Ano nie! Niczym sie w tlumie nie wyroznia. Kiedy mlody czlowiek przekroczy granice dojrzalosci fizycznej, choc nie jest jeszcze pelnoletni, niewiele rozni sie od doroslego w sensie prawnym czlowieka. Jednakowo ubrani, make up tez robi swoje, zachowanie nie odbiega od dzisiejszych norm. Ot, zagadka.
Za moich czasow... brzmi to nieco jak nielubiane przeze mnie gadki moich rodzicow i dziadkow, ale jest prawdziwe, bo za moich czasow do konca szkoly sredniej obowiazywaly pewne kanony i wymogi, ktore malo kto odwazyl sie lamac lub obchodzic. Makijaz w szkole byl nie do pomyslenia, podobnie farbowanie wlosow i wymyslne fryzury, buty na obcasach dopuszczalne wylacznie prywatnie (jesli rodzice pozwolili), jak rowniez dowolnosc strojow w szkole. Ale mysmy mieli i tak wiecej swobody i dowolnosci niz pokolenie naszych dziadkow.
Pamietam, ze babcia czesto mi opowiadala, jak to bywalo w szkolach przed wojna. Zreszta nie tylko w szkolach, bo nieletnie uczennice nawet po lekcjach obowiazywal pewien kanon w ubiorze, a rodzice surowo pilnowali. Przede wszystkim szkoly nie byly koedukacyjne, by nie wystawiac mlodych ludzi na pokuszenie, kazda miala inne mundurki, od razu wiec mozna bylo ucznia rozpoznac. Byly mundurki codzienne i swiateczne, letnie i zimowe, a ubrania cywilne zawsze rowniez wskazywaly wiek noszacego. Niemozliwym bylo wiec udawanie starszego niz w rzeczywistosci. Jak wyzej wspomnialam, pelnoletniosc nie byla warunkiem do zawierania malzenstw, ale malzenstwo od razu awansowalo do grona doroslych. Wtedy mozna bylo zmienic sposob ubierania.
Babcia do samej matury musiala sie meczyc zima w welnianych ponczochach z podwiazkami, a latem w podkolanowkach. Plotla wlosy, bo mowy nie bylo o obcieciu ich i ulozeniu jakiejs modnej fryzury, zreszta musiala nosic czapke szkolna z emblematem szkoly. O ile w mojej szkole makijaz byl kategorycznie zakazany, o tyle po szkole moglam sie juz malowac. Moja babcia niestety nie, straszliwe konsekwencje grozily, gdyby ja ktos zobaczyl w makijazu lub w doroslej sukience pozyczonej od matki lub starszej siostry. Sposob ubierania od razu mowil o wieku.
Jeszcze mala ciekawostka. Otoz w gimnazjum (odpowiednik dzisiejszego liceum) tylko nauczycielki mialy prawo mowic uczennicom po imieniu, nauczyciele musieli zwracac sie do nich per pani.
Czekaly wiec te biedne dziewczyny na dzien rozdania swiadectw maturalnych, bo dla nich znaczylo to wejscie w prawdziwa doroslosc. Bylo to wielkie swieto, bo nastepnego dnia mogly zaczac sie ubierac jak kobiety, a nie uczennice. Rodzice kupowali im pelna "wyprawke", oczywiscie zaleznie od zawartosci portfeli. Maturzystki dostawaly sukienki, elegancka bielizne, cienkie ponczochy i butki na obcasach, plaszcze i futra, kapelusze i pasujace torebki i rekawiczki, no a przede wszystkim bizuterie. Bylo to na pewno wieksze wydarzenie w zyciu mlodej kobiety niz dzisiejsze osiemnastki, bo oprocz dowodu osobistego w kieszeni, malo co zmienia sie teraz w zyciu dziewczyny.
Kiedy tak sluchalam wspomnien babci, z jednej strony cieszylam sie, ze mialam wiecej swobody i dowolnosci w ubiorze i zachowaniu, a z drugiej zalowalam, ze nie bylo mi dane wkroczyc z taka pompa w prawdziwa doroslosc, tak doslownie z dnia na dzien zostac pasowana na kobiete.


**********************************************************************************

Na pewno zauwazyliscie ankiete, ktora pojawila sie z boku na moim blogu. Otoz bardzo Was prosze o zaglosowanie na najlepszy utworek w rozpisanym przez Fidrygauke konkursie Finka z kominka.
Wszystkie nadeslane prace sa do przeczytania TUTAJ. Nie sa tak dlugie jak u Madzi, wiec nie lencie sie, czytajcie i wybierajcie najlepsze. Termin glosowania uplywa 5 stycznia.