Guzik to daje.

Pod koniec pazdziernika zaczelam ten caly sport rehabilitacyjny, wiec cos juz moge na ten temat powiedziec. Jest tak jak myslalam, choc nie chcialam od razu na samym wstepie przekreslac skutecznosci, a raczej jej braku, tych kursow. Pilnie uczeszczam na te zajecia raz w tygodniu, od okolo trzech miesiecy, wiec wyrobilam juz sobie jako taki obraz. Towarzystwo jest rozne, a kazdy ma z pewnoscia jakies schorzenia, od bolow w barku, plecach, po zrujnowane kolana. A to zwiazane jest z niemozliwoscia wykonywania pewnych cwiczen.
Grupa liczy mniej wiecej 12 osob, ale chyba tylko raz byl komplet, bo zawsze ktos cos, a to wyjazd, a to choroba i z reguly kilku osob nie ma. Moje wielkie rozczarowanie budzi ta ogolnorozwojowosc, a nie cwiczenia, ktore moglyby szybciej zlikwidowac bol w plecach, takie specjalne dla ludzi z podobnymi do moich schorzeniami, wzmacniajace muskulature plecow czy cus. Nie twierdze, ze ogolnorozwojowosc jest zla, ale bardziej by mi pasowalo skupienie sie na jednym.
Zauwazylam u siebie znaczne pogorszenie osrodka rownowagi. Zawsze mialam z tym problemy, od dziecka rzygalam w samochodach, nigdy nie moglam jezdzic na karuzeli, miewalam patologiczne zawroty glowy, leczylam sie na to dosc dlugo. Teraz mam spore problemy z cwiczeniami wymagajacymi zachowania rownowagi, czyli stac na jednej nodze i cos tam robic. No przewracam sie i juz! Musze niestety podpierac sie recznie o sciane. Kiedys tego nie mialam w tak duzym stopniu.
I jest jeszcze cos, co mi nie pasuje i wkurza, zreszta nie tylko mnie, co stwierdzilam po rozmowach z innymi uczestnikami. Nie wiem, ile oni tam maja pracownikow w zanadrzu, ale prawie za kazdym razem mamy zajecia z kims innym, zdarza sie rowniez, ze z praktykantami, bardziej przejetymi wlasnym debiutem niz nami. Kazdy ma ambicje wprowadzac jakies swoje metody i cwiczenia, co z jednej strony gwarantuje roznorodnosc i brak nudy, ale z drugiej wkurza, bo zawsze trzeba tlumaczyc od nowa, ze czegos nie mozemy zrobic. A niektorzy z nich wymyslala takie cwiczenia, do ktorych trzeba byc prawdziwym sportowcem wyczynowym, nikt z nas nie umie sprostac.
Resume. Po trzech miesiacach nie tylko nie zauwazylam chocby najmniejszej poprawy, ale odwazylabym sie powiedziec, ze plecy bola mnie bardziej. Gdyby nie ta mata masujaca, chyba rzucilabym sie z wiezowca. A wystarczylo wyslac mnie na serie masazy. Powinnam zmienic ortopede, ale nie chce mi sie, najpierw szukac i rozpytywac, potem lazic do niego, bez gwarancji, ze mi te masaze przepisze.

I jeszcze mala ciekawostka, nie majaca akurat zwiazku ze sportem. Pod postem o prawie jazdy, gdzie przyznalam sie szczerze do calkowitego dyletanctwa w sprawie parkowania tylem "na koperte", po prostu zabiliscie mnie i wykpiliscie, jak to mozliwe, ze nie umiem tak parkowac. Poczulam sie taka blondynka, takim pustakiem i beleczym, ze postanowilam sie naumiec. Roznie mi to wychodzilo, czasami probowalam wielokrotnie zacumowac na wolnym miejscu, ale jakos tak niewprawnie krecilam kierownica, ze albo walilam tylnymi kolami w kraweznik, albo robilam wahadelko na stopindziesiontrazy, zanim stanelam rownolegle do chodnika. Nie dawalam jednak za wygrana, pilnie cwiczylam, zeby pozbyc sie z duszy tego wstydu i sromoty. Teraz czekam, pszepanstfa, na fanfary i oklaski, bo w koncu sie wprawilam i to na tyle, ze sama sie sobie dziwie, jak moglam sie bac wczesniej tego prostego manewru. UMIEM PARKOWAC TYLEM NA KOPERTE !!! Tralala...!