Grazyna - opowiesc kwietniowa.

- Nareszcie kilka miesiecy spokoju po tym rodzinnym cyrku z kolejnymi swietami - pomyslala sobie Grazyna, kiedy w poniedzialek wielkanocny sprzatala po gosciach. Po raz kolejny, jak zwykle dwa razy do roku, swieta musiala wyprawiac ona sama. Tesciowa zrobila sie wygodnicka, Maryli tez bardziej pasowalo pozwolic sie goscic, niz samej meczyc. Zreszta nazywalo sie, ze lepiej bedzie, jesli Maryla z matka spotkaja sie na neutralnym gruncie, na wlasnym ktorejs z nich mogloby znow dojsc do awantury. Obie byly tak samo uparte, nieustepliwe i klotliwe. W przypadku ich obydwu, powiedzenie o kosie trafiajacej na kamien, sprawdzalo sie w 100%. Na obcym gruncie jakos sie hamowaly.

- Czy ja jestem jakas Matka Teresa z Kalkuty, zeby wiecznie poswiecac sie dla dobra rodziny? - buntowala sie Grazyna - Roboty z cala ta organizacja jest co niemiara, koszty tez spadaja wylacznie na nas, bo zadna nie poczuwa sie, zeby ruszyc palcem, przygotowac cos wspolnie, a ja odciazyc choc troche. Jakby samym przyjsciem juz robily niezwykla laske. Wiedza obie, ze Kazik nie ma pracy, ze ona ledwie moze zwiazac koniec z koncem, a jednak z uporem godnym lepszej sprawy, ignoruja jej szarpanine w walce o przetrwanie, przepracowanie i czuwanie nad zgodnym przebiegiem rodzinnego spotkania. Obie prosto od fryzjera, w nowych sukienkach, patrza z politowaniem na napredce zawiazany kucyk Grazyny i jej jedyna wyjsciowa kiecke, uzywana po raz n-ty.
Gdyby ja tylko bylo stac, na pewno zorganizowalaby jakis wyjazd w okresie swiatecznym, z Kazikiem i z dziecmi, zeby pobyc razem gdzies poza domem, rozerwac sie i odpoczac od meczacych swiatecznych prac. Zupelnie by jej nie obchodzilo, jak poradza sobie w tym czasie jej tesciowa ze szwagierka, czy sie pogryza przy stole, czy w ogole ktoras poswiecilaby sie, zeby przygotowac uroczysty posilek, czy tez moze spedzilyby swieta osobno.
Kiedy ona sama byla na jakims urlopie? Nie bardzo mogla sobie przypomniec. Zawsze starala sie zapewnic wyjazd wakacyjny dzieciom, a ona w tym czasie robila w domu albo generalne porzadki albo jakis remont.

Ona sama, jako dziecko miala zawsze wakacje wypelnione do ostatniego dnia. Jak nie kolonie czy obozy, to wczasy z rodzicami, wyjazdy z dziadkami na wies do rodziny. Inne byly czasy, wszystkie te atrakcje kosztowaly grosze, kazdego bylo stac na urlop pracowniczy z FWP, czy wyslanie dzieci na kolonie. Moze nie byly to jakies nadzwyczajne luksusy, ale tym sposobem zwiedzila cala Polske, wszedzie byla, od morza po Tatry, latem i zima. Swoim dzieciom juz nie mogla zagwarantowac niczego wiecej ponad dwutygodniowy wyjazd na jakis oboz. I tak duzo, bo innych nie bylo stac nawet na to.
Przeniosla sie wspomnieniami do swoich bogatych w wydarzenia wyjazdow wakacyjnych. Kolonie byly fajne, ale podobnie jak w szkole, nie bardzo znajdowala nic porozumienia z rowiesnikami. Brala udzial we wszystkich zabawach, ale w glebi duszy uwazala je za glupawe, infantylne i starala sie zawsze trzymac na uboczu. Nie zalezalo jej nigdy na wzbudzaniu sympatii u innych.Ale przynajmniej nikt jej na obozach i koloniach nie tresowal, w imie wlasnych interesow, by na zewnatrz ukazac idealny portret idealnej rodziny. Dlatego niechetnie jezdzila na wczasy z rodzicami. Bo i co to za wakacje, kiedy musiala przerywac najlepsza zabawe, by pojawic sie o czasie w pokoju/kempingu i isc spac. Inni rodzice pozwalali swoim pociechom ciekac do pozna z rowiesnikami. Ona nawet w dzien byla ograniczana, wystarczylo jedno slowo nie po mysli, zeby miala zakaz kapieli. Za kare. Kwitla wiec na plazy na rodzicielskim kocu, patrzac tesknie na pluskajace sie dzieciaki. Innym razem znow nie wolno bylo jej za kare kupic sobie lodow. Kary byly czeste, wciaz musiala sie pilnowac, zeby czegos nie spsocic, gdzies sie nie spoznic, nie powiedziec slowa za duzo, bo spedzilaby caly urlop bez wychodzenia z pokoju.

Kiedys byla z matka  na urlopie zimowym w gorach, miala wtedy jakies 14 lat, a wiec byla w wieku, kiedy mlodziez ciagnie na tance. Osrodek organizowal dla mlodziezy codzienne potancowki, a na sylwestra mialo byc cos ekstra. Bardzo sie na tego pierwszego w jej zyciu sylwestra cieszyla, chciala wygladac jak najlepiej, umyla wiec wlosy. Nie wziely z mama wlasnej suszarki z domu, wiec pozyczyla od znajomej. Pech chcial, ze suszarka zsunela jej sie z kolan, upadla na podloge i na obudowie pojawilo sie pekniecie. Matka zmuszona byla oddac znajomej pieniadze. A Grazyna zostala ukarana zakazem udzialu w zabawie sylestrowej. Nie pomogly lzy, prosby, matka musiala dobitnie pokazac, kto w tej rodzinie rzadzi. Dla nastolatki w tym wieku byla to kara niewspolmierna do przewiny, przeciez nie chciala zniszczyc suszarki, chciala tylko dobrze wygladac. Nawet prosby jej kolezanek, specjalna delegacja, ktora usilowala wyblagac u jej matki zawieszenie kary, nie zdzialaly wiele. Nie to znaczy NIE. I koniec! Wielki szacunek za zelazna konsekwencje w wychowaniu dziecka, tylko czy kara nie byla zbyt surowa? Matka wiedziala, jak bardzo Grazynie zalezy na tej zabawie, wiedziala rowniez, co ja najbardziej moze zabolec, wiec z bez mala psychopatyczna satysfakcja uderzyla w najczulszy punkt.

Taaa, urlopy z rodzicami nie nalezaly do najprzyjemniejszych dla dziecka, a pozniej nastolatki. Taki dryl wywolywal dodatkowo zdziwienie i rozbawienie wsrod rowiesnikow i powodowal ogromny wstyd i koniecznosc usprawiediwiania sie. A i tak nikt nie potrafil tego zrozumiec. Jej rodzice mieli zelazne zasady i nawet podczas wakacji nie wykazywali gotowosci, zeby od nich odstapic.
Inaczej bylo, kiedy jezdzila na wczasy z dziadkami, tam miala duzo wiecej swobody, oni przymykali oczy na wszystkie jej psoty i wyskoki, pozwalali na wiele, kochali ja bezwarunkowo. Ona takze kochala ich z calych sil, nigdy nie zawiodla ich zaufania mimo swobody, jaka sie cieszyla. Ale dziadkowie po to sa, zeby wnuki rozpieszczac. Swoje dzieci juz wychowali, teraz moga spokojnie zajac sie "sabotazem wychowawczym", czyli pozwalaniem na wszystko w wielkiej tajemnicy przed surowymi rodzicami.
Nie tylko jednak wyjazdy wakacyjne z rodzicami byly dla Grazyny przykrym obowiazkiem, wszystkie rodzinne spedy, swieta i tym podobne wspominala bez  przyjemnosci. Sztywna atmosfera przy stole, ona sama milczaca i myslaca tylko, jak by tu najpredzej moc od stolu odejsc, zamknac sie w swoim pokoju i oddac lekturze. Nie bylo na ogol z tym problemu, nie miala kuzynow, zeby musiec ich zabawiac, a dorosli tez byli radzi siedziec przy stole bez towarzystwa maloletnich.

Wyjrzala przez okno. Spozniona wiosna nareszcie raczyla nadejsc, na niektorych krzewach pojawila sie zielona mgielka pierwszych malenkich listeczkow. Trawa stala sie bardziej zielona, a niebo bardziej niebieskie. Kiedy wstawala rano, wital ja chor ptasi, za ktorym tak tesknila zima. Czesto stala kilka minut w ciemnej kuchni, zanim zaczela przygotowywac sniadanie dla dzieciakow, wygladajac przez okno w budzacy sie dzien.

Wszystkie dotychczasowe opowiesci sa w zakladce.