Kto w koncu pisze tego bloga?

W ostatnim czasie Miecka odkryla czerpanie przyjemnosci z mojego blogowania. Zaczelo sie calkiem niewinnie i zapewne wtedy, za pierwszym razem, bez podtekstow i zamiaru kontynuacji. Ot, przypadek! Ale spodobalo sie i z czasem zdarzalo sie coraz czesciej, a teraz prawie za kazdym razem, kiedy w kuchni siadam przy stole, zeby pogapic sie w ekran albo cos napisac.
Przychodzi. Wskakuje na stol. Najpierw kreci sie i kombinuje. Wielokrotnie gasi i zapala lampke na stole, bo lampka zapala sie dotykowo, w kazda metalowa czesc jej obudowy. Miecia noskiem gasi lampke, pozniej wlacza na najciemniejsza opcje, zaraz potem na srednio jasna, pozniej na najjasniejsza i znow wylacza swiatlo. Tak kilka razy pod rzad, zanim w koncu zalegnie na skrawku stolu miedzy mna a lapkiem, wlaczy wiertarke w gardziolku i zacznie w pelni oddawac sie przyjemnosci gilgania.

Kiedy wreszcie uzna, ze chwilowo wystarczy pieszczot, podnosi sie leniwie i oddala. Najpierw dokonuje toalety, bo przeciez po mizianiu futerko jest w nieladzie i trzeba kazdy wlosek wlizac na swoje miejsce. Potem idzie najczesciej podrzemac, bo gilganko przeciez usypia, a na stole nie mozna wygodnie pospac. O ile wczesniej przychodzenie na pieszczotki zdarzalo jej sie sporadycznie, tak teraz potrafi robic to kilka razy dziennie, praktycznie za kazdym razem, kiedy zasiadam do lapka.
W czytaniu i przegladaniu jej obecnosc na stole nawet mi specjalnie nie przeszkadza, gorzej z pisaniem, do czego potrzebuje obu rak. Opuszcza wtedy stol z wielkim fochem i spojrzeniem pelnym wyrzutu, jakby chciala powiedziec przeciez mozemy pisac obydwie.
No tak, ja juz sie czuje jak jedynie wspolautorka.

Po lekturze posta Baby ze wsi "W poszukiwaniu mistrza tabaki", mocno zaciekawilo mnie, jak to jest te tabake zazywac. Pewnie swoja niezdrowa ciekawoscia troche przymusilam Babe do wyslania mi probek tejze. Jeszcze nie niuchalam, jeszcze mam obawy, chociaz wraz z przesylka dostalam od Niej wytyczne, jak to robic. Poczekam jednak na rodzinne spotkanie, kiedy dziewczyny wpadna i poczestuje wszystkich. Bedzie lepsza zabawa.
Mialam troche obaw, czy przesylka dojdzie, czy nikt nie zainteresuje sie jej zawartoscia, w poszukiwaniu np. narkotykow albo innych waglikow terrorystycznych. Bylby cyrk i pewnie musialabym sie zdrowo tlumaczyc na policji, zanim zbadaliby te probki. Baba przeszla sama siebie w sprytnym sposobie zapakowania tego niecodziennego towaru. W jednej kopercie byla druga, sliczna i rozowa z papeterii. W tej rozowej byla mala torebeczka foliowa, jak na dawki trawy sprzedawane przez dilerow. Dopiero w tej foliowej byly trzy obciete palce od rekawiczek, a w kazdym porcyjka innej tabaki, starannie opisana.

Tak to wygladalo. Gratuluje pomyslowosci i bardzo dziekuje za przesylke, Babo. Nie omieszkam napisac, jak to bylo, kiedy cala rodzina bedzie wciagac te naturalna koke, he he he.

Kilka dni temu bylam u znajomych, ktorzy maja dom. Ona dlubala cos tam w ogrodku, wiec ruszylam do pomocy, bo co bede siedziec i patrzec.Gadac mozna tez dlubiac w ziemi. Tak wiec sobie gwarzymy, kiedy nagle katem oka dostrzeglam cos strasznie okropnego: dwa mutanty, czarne jak smola potwory wielkosci malej furgonetki. No, takiej zabawkowej, ale jednak. Nie znam sie na tych pelzaczach, nie jestem Niesiolowskim, kazde takie badziewie budzi we mnie wstret i strach, bo nigdy nic nie wiadomo, czy czasem nie gryzie. Co bede ryzykowac?

Juz widze, jak Tupaja wlasnie umiera ze smiechu, ale sami przyznajcie, robi wrazenie widok tych czarnych potworow. Znajoma tez troche nie tego, jesli chodzi o obcowanie z podobnymi stworami, wiec wezwalysmy posilki w osobie jej meza. Chlopisko dzielnie zmiotlo toto na szufelke i wynioslo poza teren posiadlosci. A jesli wroca?