Aktorzy.

Jedynym aktorem z obsady, ktorego nazwisko znane mi bylo przed udzialem w tym filmie, byl Mieczyslaw Voit. Reszta to byli zawodowi drugoplanowcy, grajacy wprawdzie bardzo duzo i w ogromnej ilosci filmow, zawsze widoczni, a nawet ujeci w czolowkach gdzies przy koncu, ale umykajacy uwadze i szerszej publicznosci nieznani z nazwiska. Przeze mnie zaczeli byc dostrzegani dopiero pozniej, kiedy znalam ich juz osobiscie. Trzecia grupa to epizodysci (Tatarzy i my), a w koncu statysci.
Voit mial niewiele dni zdjeciowych, a ze pracowal w teatrze, na plan byl dowozony... helikopterem, a wieczorem odbierany, by znow mogl zagrac na scenie. Mialam nieklamany zaszczyt poznac osobiscie tego zajmujacego czlowieka, uosobienie klasy i dobrych manier, bez strat na dowcipie. Kiedy po raz pierwszy mial przyleciec na plan, zebral sie tlumek oczekujacych, bo to w koncu nie lada sensacja ladujacy helikopter, a i jego zawartosc w postaci Voita byla niejaka atrakcja. Facet stroil sobie zarty, udawal przy wysiadaniu glowe panstwa, czy innego monarche, nie tracac przy tym dystansu do siebie. Podczas oczekiwania na planie siedzial razem z nami, choc mial do dyspozycji wlasna garderobe, zajmujaco opowiadal anegdoty z zycia filmowego i teatralnego. Uroczy czlowiek!
Krzys Luft, grajacy Bieleckiego, byl swiezym absolwentem warszawskiej szkoly filmowej i filmowym debiutantem, jeszcze nie zepsutym aktorstwem, a wiec skromnym i niezwykle sympatycznym chlopakiem, choc bioracym swoje pierwsze wyzwanie troche zbyt powaznie. Umknela mi jego dzialalnosc telewizyjna, bo w tym czasie bylam juz na emigracji, ale jeszcze bez dostepu do polskich mediow. Dopiero pozniej z niejakim zdziwieniem skonstatowalam, ze zalapal sie do polityki i zostal rzecznikiem prasowym rzadu Buzka.
Jednak nie wszyscy aktorzy, z ktorymi przyszlo mi wspolpracowac na roznych planach filmowych, moge nazwac grzecznymi i sympatycznymi. Zwlaszcza baby dawaly sie poznac od jak najgorszej strony, a im byly starsze i mniej znane, tym gorsze wiedzmy. Niektorym facetom zreszta tez nic nie brakowalo, aroganccy megalomani, chamscy w stosunku do, ich zdaniem, nizej stojacych w filmowej hierarchii.
W tym czasie poznalam wiele osob z filmowo-estradowego swiecznika, bo wciaz gdzies tam sie wynajmowalam do wystepow. Na Jarmarku Dominikanskim rowniez mielismy pokazy, a byly one przerywnikami do wystepow estradowych. Mialam przyjemnosc poznac Alicje Majewska, ciezarna wowczas Maryle Rodowicz i kilku pomniejszych artystow. Kiedys Telewizja Lodzka zatrudnila nas jako tlo do wystepow Jerzego Polomskiego, jego wspominam z ogromnym sentymentem. To legenda i klasa sama w sobie, trudno spotkac wiekszego szarmanta i dzentelmena. Nie wymienie z nazwisk tych, ktorych wprawdzie poznalam, ale zupelnie nie przypadli mi go gustu. Nie warto.
Wtedy nie mialam nawet widea w domu, zeby sobie te programy nagrac i miec na pamiatke. A bylo mnie widac w telewizorze wyraznie, mialam nawet zblizenia twarzy. Jakis tam stary aparat fotograficzny w domu mialam, ale nie bylo powszechnym zjawiskiem zabierac go wszedzie ze soba. Bardzo zaluje, ze nie ma namacalnego sladu moich wystepow kinowo-estradowo-telewizyjnych. Jedynym sladem sa moje wspomnienia, no a teraz to, co zapisalam.
I to by bylo na tyle, jesli chodzi o moja przygode z filmem.