Jak to pozory myla, czyli przeglad historycznych zbokow.

Gdyby rodzice wiedzieli jakim seksualnym dziwakiem był autor znanych powieści dla dzieci, to prawdopodobnie wzorem hitlerowskich fanatyków, zorganizowaliby masowe palenie andersenowych książek.
Człowiek ten wiele swoich dzieł oparł o własne przeżycia. „Mała syrenka” miała być odzwierciedleniem jego głębokiego kryzysu na wieść o tym, że najlepszy przyjaciel pisarza bierze ślub (autor „Nowych szat króla” był biseksualny). Tymczasem „Brzydkie kaczątko” to opis jego dziecięcych kompleksów związanych z mikrą posturą i... dużym nosem.
Mimo wyjątkowej wyobraźni, którą Andersen mógł wykorzystać w swych miłosnych podbojach, pisarz był zdecydowanie wstrzemięźliwy, a jego biografowie uważają, że do końca życia pozostał prawiczkiem - co wcale nie przeszkadzało mu odwiedzać domów uciech. Robił to po to, aby pogawędzić z prostytutkami. Następnie wracał do swojego pokoju w hotelu, gdzie własnoręcznie pozbywał się nadmiaru seksualnego ciśnienia. Za każdym razem odnotowywał to w swoim pamiętniku – stawiał krzyżyk, a niekiedy pozwalał sobie na wpisanie stosownego komentarza.

Władczyni Egiptu słynęła zarówno z niespotykanej urody oraz z wyjątkowo rozbuchanego libido. Kleopatra usidliła Juliusza Cezara, a po jego śmierci przeniosła swoje zainteresowanie na najlepszego kumpla zamordowanego władcy – Marka Antoniusza.
Można by powiedzieć, że Kleopatra była taką Paris Hilton swoich czasów. Miała bowiem opinię kobiety wyjątkowo rozpustnej. Podobno do perfekcji opanowała sztukę oralnego zabawiania arystokratycznej gawiedzi. I wcale nie chodzi nam o kwieciste przemowy. Plotki mówią, że egipska piękność zaspokoiła w ten sposób ponad tysiąc mężczyzn. To prawdopodobnie dzięki temu otrzymała przydomek „Merichane”, co można przetłumaczyć jako „Rozwartousta”. W tej dziedzinie, jednym większych sukcesów Kleopatry była jednonocna orgia, podczas której obsłużyła ona (paszczą) aż 100 rzymskich dostojników. Trudno się dziwić, że władczyni Egiptu inspiruje filmowców...

O tym cesarzu wiele się już mówiło. Trzeba przyznać, że facet miał klasę. Dość wcześnie, bo w wieku zaledwie 25 lat, oznajmił swym wiernym poddanym, że jest Bogiem. Kaligula darzył wielką sympatią swoje trzy siostry. Tę dogłębną miłość do nich często okazywał podczas publicznych uczt. W późniejszym okresie szalony władca mianował konsulem własnego konia. Jednak jednym z największych jego wyczynów było stworzenie burdelu w cesarskim pałacu. Senatorom zrzedły miny, gdy okazało się, że pracownicami tego przybytku rozkoszy miały zostać ich własne żony...
Dzięki tego typu wybrykom, Kaligula nie był za bardzo lubiany i nikogo nie zdziwił zamach na jego życie. Decydujący, śmiertelny cios miał zadać Kasjusz Cherea – trybun i wielce zasłużony żołnierz. Nie przepadał on za cesarzem, bo ten nieustannie wyszydzał jego wysoki, niemalże kobiecy głos, a i podobno parę nawet razy zmusił go do paradowania w damskich łaszkach i udawanie prostytutki...

Heliogabal był cesarzem rzymskim, który objął władzę w wieku zaledwie 14 lat. Być może właśnie niedojrzałość była przyczyną jego szokującego zachowania. Do historii przeszły homoseksualne orgie i pijackie uczty, które urządzał w swoim pałacu. Po Rzymie Heliogabal poruszał się rydwanem zaprzężonym w młode nagie kobiety. Cesarz aż pięć razy wstępował w związek małżeński, w tym raz z mężczyzną, Hieroklesem, niewolnikiem i woźnicą rydwanów.
Heliogabal miał licznych kochanków, za jego rządów pałac zaczął przypominać dom publiczny. Cesarz chciał nawet zmienić płeć, ale ostatecznie się tego nie podjął. Z pewnością zakończyłoby się to dla niego tragicznie.
Panowanie Heliogabala nie trwało jednak długo - zginął cztery lata po objęciu władzy. Rządy przejął jego kuzyn, Heliogabalowi odrąbano głowę, a ciało zbezczeszczono i wrzucono do rzeki. Zanim zginął, zdążył jeszcze pięciokrotnie zawierzeć związek małżeński. Cztery razy z kobietami i raz z mężczyzną (niewolnikiem i woźnicą rydwanów).

Thomas Edward Lawrence, znany bardziej jako Lawrence z Arabii, był cenionym archeologiem i agentem brytyjskiego Secret Service'u. Dzięki jego pamiętnikom i ich skróconej wersji, opublikowanej w formie książki „Siedem filarów mądrości”, przygody dzielnego awanturnika przeniesiono na duży ekran. Film „Lawrence z Arabii” z Peterem O'Toole'm w głównej roli zdobył 7 Oskarów i trafił na listy najwybitniejszych produkcji wszech czasów. Ciekawe czy taka sytuacja miałaby miejsce, gdyby filmowcy zdecydowali się umieścić w scenariuszu pewne mroczne fragmenty wspomnień Thomasa.
Lawrence prawdopodobnie był masochistą. Miał, na przykład, w zwyczaju płacić za lanie, które mu spuszczano. W tym celu wynajmował osiłka, ale także i „przypadkowych” świadków. W praktyce – kupował spełnienie swoich perwersyjnych pragnień.
Również w autobiograficznej książce jego autorstwa znajduje się scena porwania bohatera przez grupę ogorzałych Turków. Dalsza część to wyjątkowo szczegółowy opis gwałtu. Wielu biografów T.E. Lawrence'a uważa, że ten fragment to taka porno-fikcja, obnażająca ukryte fantazje autora.

Elżbieta Batory, węgierska księżna, jest związana z historią Polski. To ona jest bowiem siostrzenicą króla Stefana Batorego. Czy nasz władca powinien być dumny z krewnej? Raczej nie, bo Elżbieta przeszła do historii jako seryjna morderczyni, która według różnych świadectw zamordowała od 30 do nawet 650 osób.
Księżna torturowała swoje służące, a także kąpała się w ich krwi, co miało zapewniać jej młodość. Oskarżano ją także o organizowanie orgii i posiadanie wielu kochanków, zarówno kobiet, jak i mężczyzn.
Czy historie o Elżbiecie Batory są prawdziwe? Wielu historyków uważa, że wszystkie doniesienia o okrutnych zbrodniach są wyssane z palca, a księżna stała się ofiarą wojny o władzę. Za część plotek o demonicznej Węgierce odpowiada także jezuita Laszlo Turóczi, który krytykował przejście Elżbiety na luteranizm.

Człowiek, od którego nazwiska wziął się termin masochizm, przeszedł do historii wskutek swojego dziwnego zachowania. Von Sacher-Masoch był austriackim pisarzem tworzącym w XIX wieku.
Najważniejszym jego utworem jest książka "Wenus w futrze" opowiadająca o związku kobiety, Wandy, z mężczyzną, który pragnie zostać jej niewolnikiem. Główna bohaterka znieważa mężczyznę przy jego pełnej aprobacie.
Co najciekawsze, Von Sacher-Masoch oparł historię przedstawioną w książce na własnych doświadczeniach. W grudniu 1869 roku podpisał kontrakt na 6 miesięcy ze swoją kochanką, baronową Fanny Pistor.
Mężczyzna zobowiązał się zostać jej niewolnikiem. Przejawiało się to choćby tym, że gdy para wybrała się do Wenecji, baronowa podróżowała w pierwszej klasie, a pisarz w trzeciej.

Katarzynę II, carycę Rosji, Polacy bardzo dobrze znają. Ta potężna i genialna władczyni przyczyniła się przecież do wymazania Polski z mapy Europy. Katarzyna nie była słabą kobietą, wprost przeciwnie - nie bała się niczego. Szokowała także swoim zachowaniem.
Caryca miała swoich oficjalnych faworytów, a także przelotnych kochanków, często młodszych i pochodzących z niższej klasy społecznej. Jednym z jej partnerów był Stanisław Poniatowski, przyszły król Polski. Owocem romansu z 23-letnim mlodziencem byla Anna Piotrowna.
Oprócz tego Katarzyna II miała na swoim dworze urządzać orgie i utrzymywać stosunki z koniem. Jest jednak bardzo prawdopodobne, że sporo z tych doniesień jest nieprawdziwych.

Jeśli uważasz, że Kaligula był niecnym zboczeńcem, to pewnie nigdy nie było dane ci poznać Tyberiusza. Cesarz ten miał upodobania tak dziwaczne, że dziś najbardziej cyniczni potentaci pornobiznesu nie odważyliby się tknąć biografii tego władcy.
Tyberiusz był chodzącą encyklopedią zboczeń. Podobno „wytresował” sobie małych chłopców, aby podczas cesarskiej kąpieli towarzyszyli mu i seksualnie go zabawiali. Nazywał ich „małymi rybkami”. Innym upodobaniem władcy było poszukiwanie karmiących młodych matek, zabieranie im dzieci i przytkanie ich do własnych sutków oraz pachwin...
Pewnego razu Tyberiuszowi zapisano w testamencie pewien obraz. Zaznaczono, że jeśli cesarzowi nie przypadłby on do gustu, to mógł go zamienić na 10 000 sztuk złota. Władca jednak dziełem był zachwycony i nie tylko je zatrzymał, ale i powiesił w swojej sypialni. Pewnie dlatego, że malowidło przedstawiało scenę seksu oralnego pomiędzy mitologiczną Atalantą a Meleagerem.
Znana jest też historia o tym, jak to podczas pewnej ceremonii Tyberiusz poczuł nagłą potrzebę wychędożenia służącego. Zaraz po uroczystości, cesarz miał napaść na młodzieńca oraz jego brata. Kiedy ci nie wykazali chęci świntuszenia ze swym władcą, ten kazał im połamać nogi.
Co jeszcze robił jurny cesarz? Ano, lubił spędzać czas obserwując kobiety uprawiające miłość z oswojonymi zebrami. Podobno władca posiadał też tresowanego lwa, który nauczony został zabaw z cesarskimi genitaliami...

Ten znany brytyjski pisarz, autor jednej z najsłynniejszych książek w dziejach, "Alicji w Krainie Czarów", był oskarżany o różne nietypowe zachowania. Między innymi o szczególne zainteresowanie dziewczynkami do 14. roku życia. Caroll był wielkim fanem fotografii i wykonywał portrety wielu osób, z czego duży procent stanowiły zdjęcia właśnie dziewczynek.
Sprawa dziwnych upodobań Carolla do dziś wzbudza sporo emocji. Ostatnie badania pokazują jednak, że pogłoski o rzekomej pedofilii czy sympatii okazywanej małych dziewczynkom, są nieprawdziwe lub uproszczone. Próbowała je tłumaczyć Badaczka Karoline Leach, która pisała, że wykonywanie fotografii aktów dzieci, jako symbolu niewinności, było bardzo popularne w okresie życia autora i nie należało do rzadkości. Jej zdaniem fałszywe były opinie, że Caroll oprócz dziewczynek, które zapraszał do siebie i fotografował, nie interesował się innymi kobietami. Wprost przeciwnie - z jego listów wynika, że utrzymywał kontakty z kobietami, na koncie miał nawet kilka skandali z ich udziałem.
Zdaniem tłumaczki, pogłoski o pedofilii pisarza zrodziły się później, kiedy rodzina, chcąc uchronić dobre imię Carolla, starała się usunąć wszystkie informacje o jego złym zachowaniu. Stąd powstał mit pisarza, który interesował się jedynie dziećmi.

Henryk VIII jest twórcą anglikanizmu. Powstanie nowego wyznania w tym przypadku nie było jednak spowodowane głębokimi przemyśleniami religijnymi, ale raczej zatargiem z papieżem.
Kiedy Tomasz Cranmer, arcybiskup Canterbury, unieważnił ślub Henryka z jego pierwszą żoną, Katarzyną i potwierdził ślub z Anną Boleyn, papież odpowiedział ekskomuniką nałożoną na króla. Skutkiem było właśnie powstanie nowego Kościoła i odcięcie się od władzy papieskiej.
W czasie swojego panowania Henryk VIII miał 6 żon, a także był w kilku związkach nieformalnych. Do historii przeszło jak okrutnie obchodził się ze swoimi partnerkami.
Dopuścił do ścięcia swojej żony, Anny, którą oskarżono między innymi o cudzołóstwo, kazirodztwo i spiskowanie. Inną żonę, Katarzynę Howard, ścięto toporem. Można powątpiewać, czy władca przejął się ich losem, skoro wciąż brał kolejne śluby.

Francuski pisarz jest autorem szokujących książek, takich jak powieść "Sto dwadzieścia dni Sodomy", w której zawarte są opisy najbardziej wyuzdanych praktyk seksualnych.
Markiz de Sade nie brał tych historii z wyobraźni, lecz raczej z własnych doświadczeń. Zdeklarowany libertyn i ateista, który nie wahał się krytykować duchowieństwa czy arystokracji, miał bardzo burzliwe życie. Zapraszał do swojej posiadłości wiele kobiet i z ich udziałem organizował orgie.
Za praktykowanie sodomii, wywoływanie skandali czy trucicielstwo, de Sade wielokrotnie trafiał do więzienia, a nawet do zakładu dla obłąkanych. Od jego nazwiska pochodzi termin "sadyzm", będący określeniem zaburzenia seksualnego. 

Ten żyjący w XV wieku francuski arystokrata uczestniczył w wielu bitwach i za swoje zasługi otrzymał tytuł marszałka. Dopiero po wielu latach wyszło na jaw, jakich zbrodni się dopuścił. Przypuszcza się, że zamordował 30 dzieci, jednak ta liczba mogła być dużo większa.
Nieszczęśników, głównie chłopców, Gilles de Rais zwabiał do swoich włości, a tam ich gwałcił i torturował. Na koniec zabijał - poprzez ucięcie głowy czy złamanie karku.
Gilles de Rais napawał się także widokiem konających dzieci, a gdy były martwe, rozcinał ich ciała i oglądał organy wewnętrzne. Oskarżony o morderstwa, sodomię i herezję, został uznany za winnego i wraz z dwoma wspólnikami stracony.

Aleksander VI to jeden z najbardziej znanych i jednocześnie najbardziej szokujących papieży. Nic dziwnego, że jego biografia została już zekranizowana. O życiu Aleksandra VI, kardynała Borgii, krąży jednak także dużo fałszywych informacji.
Faktem jest jednak, że Borgia jako kardynał miał kochankę, Vanozzę Catanei i spłodził z nią kilkoro dzieci. Co więcej, już jako papież dochował się kolejnych potomków. Aleksander VI zasłynął także z przypominających orgie uczt, które urządzał. Borgię podejrzewano nawet o kazirodztwo z własną córką, Lukrecją. Czy jednak relacje o ekscesach i zepsuciu moralnym papieża nie są przesadzone? Tego już się nie dowiemy.
Warto jednak w tym miejscu zacytować słowa Roberto Gervaso, włoskiego pisarza i dziennikarza, który pisał o Borgiach tak: "Niewiele jest nazwisk w historii znienawidzonych bardziej od tego (...). Ludzie współcześni im oraz żyjący później zrobili z nich potworów. Na ich temat przelane zostały rzeki - jednak nie atramentu, lecz żółci."

Zrodlo