Kronika odwykowa.

Bulka przy Desmoxanie

Z dniem 1 wrzesnia postanowilam rzucic palenie. Mama kupila mi w aptece Desmoxan, a Bogusia mi go przywiozla. Juz wiec od kilku dni przygotowana bylam duchowo na rozpoczecie odwyku. Dlaczego akurat 1 wrzesnia? Bo przypadl na weekend, a ja nie mialam pewnosci, czy nie odczuje jakichs dzialan ubocznych, z ktorymi wolalabym sie nie zmagac w fabryce. Poza tym moj dentysta mendzi mi juz od lat, a 4 wrzesnia przypada termin operacji paszczowej, wiec tez sie dobrze zbiegnie, bo po paszczowej nie powinno sie palic kilka dni (proces gojenia). Jesli interesuje Was dzialanie i sposob przyjmowania Desmoxanu, to zajrzyjcie KLIK. Troche to zawile, ale idzie sie przyzwyczaic. Postanowilam pisac swoista kronike odwykowa, dla siebie i moze dla tych, ktorzy mieliby zamiar rzucac nalog, a jeszcze nie sa zdecydowani. Ja pale od 16 roku zycia, wiec bez mala pol wieku. Chyba czas cos z tym zrobic, moze mi sie uda, a moze nie. Dlatego ten post opublikuje dopiero po calej kuracji. Nikomu sie nie zwierzalam, ze ja zaczynam, bo po co narazac sie na smiesznosc, jezeli nic z tego nie wyjdzie.
Dzien 1 
Jest 12.00, polknelam juz 3 kapsulki, co 2 godziny jedna, zupelnie nie czuje glodu nikotynowego, za to brakuje mi tych czynnosci. Rozmawialam dlugo przez telefon z naszym przyjacielem i zawsze podczas tych rozmow wychodzilam od czasu do czasu na dymka na balkon. Lazilam po domu i calkiem podswiadomie kilka razy znalazlam sie pod drzwiami balkonowymi. Najczesciej wlasnie podczas rozmow telefonicznych bylam na balkonie i palilam, musze to jakos zwalczyc.
Zmienilam tez diete na duzo mniej kaloryczna. Marchewka w ksztalcie papierosa czeka gotowa, moze dam rade zajac nia rece. Wiem, ze przytyje i to mnie bardzo martwi, ale im mniej przytyje, tym mniej bedzie do zrzucania, kiedy organizm wroci juz do rownowagi. Owoce beda moimi przegryzkami, akurat jest sezon, wiec pasuje. Glodu wlasciwie tez nie czuje, na sniadanie zjadlam kilka wlasnych pomidorow.
Godz. 21.00 a ja nadal nie czuje ssania i tesknoty za dymkiem, ale... no wlasnie... robie dziwne rzeczy z przyzwyczajenia. Wychodzac na balkon, zeby sobie posiedziec, chwytam automatycznie za parapet, gdzie zawsze lezaly moje fajki, a potem bezmyslnie odkrecam wieko sloika pelniacego role popielniczki. Bylismy na spacerze wzdluz Leine nad Kiessee i z powrotem. Ze dwa razy pomyslalam, ze chetnie bym zapalila. Nie dlatego, ze brakowalo mi nikotyny, ale do niedawna sporo palilam na spacerach. Czuje sie dobrze i po dzisiejszych 6 kapsulkach nie zauwazylam zadnych dzialan ubocznych. Zaczynam byc z siebie dumna.
Dzien 2
Jednym dzialan ubocznych niepozadanych moga byc  zaburzenia snu (bezsennosc, sennosc, dziwne sny, ospalosc). Jedno juz u mnie wystapilo, mianowicie dziwny sen, bardzo dziwny, taki dziwny, ze az wstyd o tym pisac. Nie bede przytaczac calego, ale ogolnie chodzilo o to, ze na nastepna ofiare jego zakusow matrymonialnych wybral sobie mnie niejaki... Donald Trump. Noszsz... a ja myslalam, ze on preferuje coraz mlodsze, bo ze uwielbia Slowianki, to juz wiedzialam. W sumie sen byl bardzo zabawny, moge miec takie dzialania uboczne kazdej nocy. ;)
Dzien 3
Bez zmian, wzlotow i upadkow. Nadal nie mam glodu nikotynowego, choc dwa razy w ciagu dnia pomyslalam, ze chetnie bym zapalila, ale nie mialam co, bo wymeldowalam fajki z torebki. To byly momenty, kiedy zawsze palilam, w drodze do pracy w samochodzie i po pracy. Ale to byl moment, mysl pojawila sie i zniknela.
Dzien 4
Dzisiaj dentysta usciskal mnie na wiadomosc, ze przestalam palic. Warto bylo podjac decyzje o rzuceniu nalogu ;) Od dzisiaj zaczelam brac po 5 kapsulek Desmoxanu dziennie, co dwie i pol godziny i ta faza potrwa przez 8 dni. Nie czuje sie za dobrze, ale to ma zwiazek z usuwaniem przez dentyste korzenia, a nie z kuracja odwykowa.
Dzien 6
Zupelnie nic ciekawego sie nie dzieje, choc jakby mam wiecej energii, za to zaczely sie lekkie problemy z trawieniem, choc obzeram sie tymi trocinami (otrebami, blonnikami itp), wczesniej wystarczyl mi poranny papieros. Nadal nie odczuwam nawet sladowego glodu nikotynowego i coraz rzadziej robie jakies bezmyslne glupotki, takie z przyzwyczajenia. Coraz rzadziej tez mysle w tych "stalych" sytuacjach, ze chetnie bym sobie zapalila. Wszystko wyglada obiecujaco, a ci, co mnie znaja, nadziwic sie nie moga widzac mnie bez kiepa. Znalazlam takie zestawienie, co dzieje sie ze mna i we mnie podczas rzucania palenia:

Po 20 minutach tętno wraca do stanu spoczynku.
Po 8 godzinach poziom nikotyny i tlenku węgla we krwi zmniejsza się o połowę.
Po 24 godzinach następuje najwyższy poziom stresu spowodowany odstawieniem nałogu. (niczego takiego u siebie nie zauwazylam)
Po 48 godzinach ciało pozbywa się całkowicie tlenku węgla, a płuca zaczynają się oczyszczać. Poprawiają się zmysły smaku i węchu.
Po 72 godzinach oddychanie staje się łatwiejsze i zwiększa się poziom energii. *)
2-12 tygodni poprawia się krążenie, płuca nadal się oczyszczają, co może powodować kaszel.
3-9 miesięcy płuca są zdrowsze o 10%.
Po roku ryzyko chorób serca jest o połowę mniejsze niż u osoby palącej.
Po 10 latach o połowę zmniejsza się ryzyko zachorowania na raka płuc.
Po 15 latach ryzyko zawału jest na tym samym poziomie, co u osoby niepalącej.

*) na razie tkwie gdzies tutaj (Zrodlo powyzszego cytatu)
Dzien 8
Dzisiaj uprawialam wspinaczke na gorke przy jeziorku i zaskoczylo mnie, ze nie rzezilam juz w polowie drogi i nie odpoczywalam kilka razy. Nie zebym od dzisiaj nadawala sie na taternika, ale sama jestem zdumiona, o ile latwiej mi to poszlo w porownaniu z czasami, kiedy palilam.
Dzien 14
Uplynely dwa tygodnie mojego niepalenia. Miewam jeszcze czasem mysli, ze chetnie bym puscila dymka, ale szybko mi przechodzi. To sa takie przeblyski w jakims momencie, ktore natychmiast ulatuja, ale niestety zdarzaja sie. Nie mam wzmozonego apetytu, konsekwentnie nie jem slodyczy, ale zdaje sobie sprawe z tego, ze i tak moge przytyc, bo organizm bierze sobie z tego, co pobieram, wiecej niz przy regularnym dostarczaniu mu nikotyny. Nie zauwazylam natomiast poprawy zmyslu wechu i smaku. Ale i tak jestem z siebie dumna, ze tak dlugo wytrzymalam. Ten Desmoxan jest naprawde skuteczny, ciekawe tylko, czy po jego odstawieniu nie bedzie mnie od nowa ciagnelo. Zobaczymy. Za tydzien jade do mamy i ostatnie dni kuracji przypadna na moj tam pobyt.
Dzien 20
Jako ze na wlasna reke przestalam brac przepisane przez neurologa tabletki na bol glowy, wrocil on ze zdwojona sila, wiec zaczelam je brac ponownie, ale minie troche czasu, zanim zaczna dzialac. Na razie ratuje sie IBU. W dzien jestem bardzo senna, tak senna, ze zasypiam na siedzaco (oby mi sie to nie zdarzylo w aucie za kierownica). Po pracy klade sie, bo nie wyrabiam, zasypiam  przy lapku. Jeszcze nigdy mnie tak nie poniewieralo. Za to w nocy bywa roznie, czasami walkuje sie w lozku godzinami i nie moge zasnac. To bardzo meczy i denerwuje.
Dzien 21 do konca kuracji
Te dni spedzilam juz w Polsce. W ogole te ostatnie dni kuracji staly pod znakiem totalnej sennosci, istnialam, a jakby mnie nie bylo, jak zombie. Pytanie tylko, czy bylo to dzialanie uboczne Desmoxanu, czy jakies wahania cisnienia atmosferycznego, czy skutek innych bodzcow. W kazdym razie przesypialam wiekszosc dnia i cale noce, do godziny takiej, o jakiej normalnie moglabym w domu tylko pomarzyc. W dzien zasypialam na siedzaco nad telefonem, co normalnie mi sie nigdy nie zdarza. Niewazne zreszta, jesli mialoby to byc jedyne dzialanie uboczne calej tej kuracji. Innych nie zanotowalam.
Mamy wiec 1 pazdziernika, a ja nie pale rowno od miesiaca. Zupelnie nie przeszkadza mi, kiedy ktos pali w mojej obecnosci, choc zauwazylam u siebie lekka niechec do zapachu tego kogos. A przeciez jeszcze niedawno sama tak "pachnialam". Zupelnie nie ciagnie mnie do papierosow, choc mam obawy, ze to jeszcze resztki dzialania Desmoxanu i kiedy one ze mnie wywietrzeja... No zobaczymy. Na razie ani nie mam glodu nikotynowego, ani tych dziwnych odruchow z poczatku kuracji. Po raz pierwszy jechalam do i z Lodzi bez wysiadania na dymka na postojach. Zimno bylo w nocy, wiec nawet sie cieszylam, ze nie musze marznac wraz z innymi palaczami.
Czuje sie taka wyzwolona, dumna z siebie, choc jednoczesnie boje sie nawrotu nalogu, bo jednak palilam te ponad 45 lat, wiec jestem dosc ostrozna z przedwczesnym hurra-optymizmem. Na dzien dzisiejszy: nie pale od miesiaca i nie ciagnie mnie - a to juz jest powod do zadowolenia.
Dla niezdecydowanych moge z czystym sumieniem polecic Desmoxan, choc oczywiscie lepiej byloby skonsultowac taka kuracje z lekarzem rodzinnym (ja tego wprawdzie nie zrobilam, bo nie mialam czasu ani ochoty na wizyty lekarskie, jak to ja), zwlaszcza kiedy przyjmuje sie inne medykamenty, ktore moglyby wejsc w reakcje z Desmoxanem albo zredukowac jego lub wlasne dzialanie. Ostroznosci nigdy za wiele. W kazdym razie moge powiedziec, ze

RZUCILAM  PALENIE !!!