Boszszsz...

Co ja przezylam wczoraj, mowie Wam! Nie moge uzyc cytatu Wojtka Skowronskiego, ze rano wstalam jak skowronek, ale powiedzmy sobie, ze odpowiednio do okolicznosci (ciemnej nocy na zewnatrz i goownianej pogody) mialam i tak nienajgorszy humor. Mialam jechac w miejsce, dokad od marca jezdze dalekimi objazdami, bo bezposrednia ulica byla rozkopana i zamknieta, a roboty trwaly w nieskonczonosc. Ulica miala byc otwarta juz w pazdzierniku, ale sie przedluzalo. W koncu na fejsbukowej stronie naszego miasta oglosili, ze wreszcie ulice otwarto. No to sie ucieszylam, ze mi te objazdy odpadly.

Popylam sobie zatem radosnie autem, muzyczka gra, skrecam w rzeczona ulice i na samym zakrecie cos mi w aucie puknelo i nagle poczulam, jakby kierownice mi zablokowalo, przestalam moc nia ruszac.  A ja na zakrecie! Ale jakos dalam rade z niejakim trudem wymanewrowac pojazdem. Nagle paczam, a na czerwono trzepie mi po oczach kontrolka naj*banego robota  (patrz w lewo na pogladowy szkic, ktory mozna se powiekszyc kliknieciem). Wiem skadinad, ze jak sie cokolwiek na czerwono pali, to nie ma zartow, bo jak na zolto, to jeszcze jest niewielka szansa na przezycie i dojechanie po pomoc. Ale skoro straszy mnie czerwienia, to robie hamowanie, wjezdzam do zatoczki, ktora zdawala sie spasc mi z nieba po drodze, wszystko wylaczam i zaczynam sie zastanawiac, co dalej. Swieci sie akumulator, znaczy pradnica nie laduje, a serwo przy kierownicy poszlo sie bujac na szczaw. Tyle wiem, ale nie mam pojecia, co robic dalej. Bez serwa daleko nie zajade, a juz w ogole nie wiem, jak daleko na samym akumulatorze, a jest ciemno, zimno, wiec musze jechac na swiatlach i dogrzac sobie tylek. Ze nie wspomne o radiu, ale ostatecznie bez niego moglabym sie obejsc. Wykonuje zatem telefon do przyjaciela meza znaczy, a slubny radzi mi jednak nie ryzykowac jazdy. I tak dobrze, ze nie probowalam mu sugerowac faceta na nocniku (zdjecie z prawej).

Powiedzialam mu tylko, gdzie auto zostawilam, pozamykalam bude i udalam sie piechota na poszukiwanie polaczen autobusowych. Jako osoba zmotoryzowana nie mam bladego pojecia o polaczeniach i rozkladzie jazdy autobusow miejskich w Getyndze. Gdybym byla w domu, zajrzalabym w internety i poszukala, ale jestem na ulicy, jest ciemno, nie mam apki z tutejszym MPK, zreszta i tak w telefonie malo co widze bez okularow. Z dawnych czasow pamietalam mniej wiecej, z ktorego przystanku i w ktorym kierunku cos jechalo, ale w miedzyczasie ten autochtoniczny MPK zdazyl pozmieniac wszystkie numery autobusow, a z tymi nowymi to mnie juz zupelnie nie po drodze. Kawal drogi byl, ale w koncu dolazlam na przystanek, pytam ludzi, cos mi tam tlumacza, potem pytam kierowcy dla pewnosci i jade. Wsiadlam w jakis inny autobus od tego, co znalam jego trase, ale okazalo sie, ze nawet dowiozl mnie blizej niz tamten. Sie czlowiek cale zycie uczy! W efekcie spoznilam sie tylko pol godziny, ale wczesniej oczywiscie zadzwonilam i uprzedzilam. Po drodze na przystanek i czekajac na na autobus, porobilam troche zdjec.

Nowe centrum konferencyjne Sparkasse

Napis: "Wolnosc umiera z bezpieczenstwem" (albo "z pewnoscia") - kazdy interpretuje jak chce

Jarmark pusty jeszcze i pozamykany

Z powrotem do domu wracalam juz poltorej godziny, bo nie dopasowal sie autobus przesiadkowy, musialabym strasznie dlugo czekac, wiec poszlam polazic po jarmarku, kupilam sobie torebeczke karmelizowanych migdalow, kupilam papier do pakowania prezentow, porozgladalam sie po okolicy, bo rzadko bywam na starowce, i jeszcze kwitlam z 10 minut na przystanku.
Slubny tymczasem pieszo dotarl do pozostawionego wraku auta i he he he... zawracal na dosc waskiej ulicy bez wspomagania kierownicy. Dlugo mu zeszlo, utworzyly sie tymczasem kolejki samochodow z jednej i drugiej strony, ale wszyscy cierpliwie czekali az skonczy manewrowanie. A uwierzcie mi, na pewno nie bylo latwo. Do naszego warsztatu mial raptem kilkaset metrow, wiec nie wzywal lawety, tylko jakos sam dojechal. Okazalo sie, ze to tylko pekl pasek klinowy, a nie zdechl alternator albo jakie inne drogie ustrojstwo.
W kazdym razie na jutro auto juz bedzie. I chwala na wysokosciach, bo mam tak dosyc komunikacji miejskiej, tych ich malo czytelnych rozkladow jazdy, niedopasowanych polaczen, wrzeszczacej mlodziezy szkolnej i przedswiatecznych tlumow  w miescie - ze wystarczy mi na nastepne kilka lat.