Co to jest zima?

Kazdy z nas, z moich rocznikow, mial w rodzinie jakas ciocie albo babcie, ktora zyla sobie na wsi, a ze wakacje w Polsce byly dlugie,  za to urlopy rodzicow krotkie, to sie wysylalo progeniture, po wszystkich wczasach, obozach i koloniach, do rodziny na wies, zeby nie paletala sie samopas po miescie. Mnie akurat najczesciej wysylano do babci w Warszawie, ale bywalo tez, ze z ta wlasnie babcia jezdzilam do rodziny na wies i tam spedzalysmy kilka dni.
Bylam oswojona z widokiem koni, krow, owiec, koz, drobiu, kotow, ktore oprocz mleka nic nie dostawaly do jedzenia, bo mialy lowic myszy i Burka przy budzie. Niedawno z przerazeniem przeczytalam, ze wiele niemieckich dzieci nie widzialo zwierzecia gospodarskiego i mysla, ze mleko pozyskuje sie ze sklepu, a jajka rosna na drzewach. Bo i gdzie maja to wszystko widziec? Czy w ogole jeszcze sa takie gospodarstwa, jak u mojej cioci, gdzie byl jeden kon, dwie krowy, dwie swinki, kilka kur i kaczek? Pola obrabia sie traktorami, wiec po co trzymac bezproduktywnego konia? Krowy owszem, ale pod warunkiem, ze ma sie gospodarstwo nastawione na ich hodowle, najpredzej ma sie kury i jaja do wlasnego uzytku. Owszem, powstaja gospodarstwa agroturystyczne, gdzie trzyma sie zwierzeta wlasnie po to, zeby pokazywac dzieciom z miasta. Dzieciaki edukacyjnie musza przy nich pomagac, wybierac jajka, doic krowine, czy tam glaskac osiolka. I te dzieci wiedza, ze jajka jednak nie rosna na drzewach, a mleka nie produkuje sie tasmowo w fabryce, tylko pochodzi z cycka krowy.
Juz niedlugo bedzie podobnie ze znajomoscia por roku u dzieci. Nie beda wiedzialy, ani widzialy szczegolnej roznicy, oprocz tego, ze podczas jesioeniozimy jest chlodniej i wilgotniej  niz podczas wiosnolata.
A ja pamietam te naprawde wyrazne granice miedzy porami roku, roznice nie tylko w dlugosci dnia i temperaturach. Na kazda pore roku czekalo sie z dzieciecym podekscytowaniem, bo kazda przynosila ze soba nowe niespodzianki. Trudno mi samej w to uwierzyc, ale nie moglam doczekac sie pierszego sniegu, a wraz z nim mozliwosci slizgania sie na zamarznietych kaluzach, zjezdzania na sankach, zabawy w sniezki. Zadna temperatura nie byla dzieciakom straszna, ruszaly sie, wiec bylo im goraco. Gorzej z tatusiami, ktorzy stali wokol gorki i pilnowali. Gorka byla dosc oddalona, trzeba bylo przechodzic przez ulice, wiec samej nie bylo mi wolno tam chodzic, zreszta wczesnie robilo sie ciemno, a  w ciemnosciach czyhaly rozne zagrozenia, trzeba bylo dzieci pilnowac. Nierzadko zima zaczynala sie juz na wszystkich swietych, wtedy zmienialo sie na ogol garderobe z jesiennej na zimowa, a ze mole czuwaly, za to odziez byla z wlokien naturalnych, wszystko intensywnie pachnialo naftalina. Teraz ubieramy sie w plastik, wiec nawet mole nie chca tego zrec, nie to, co niegdysiejsze futra, kozuchy i pelisy. Mole wyginely ;) Kiedy do Lodzi przyjezdzala babcia na groby swoich rodzicow, najczesciej na cmentarz chodzilismy juz po sniegu.
Wtedy nie martwilam sie, ze musze gdzies dojechac autem, ze po drodze moge sie poslizgnac, ze samochod moze mi rano nie odpalic, bo akumulator sie w nocy wyladowal. Czekalam na ten snieg z utesknieniem, bo obiecywal niezla zabawe, ale tez spore utrudnienia. Wtedy nie sypalo sie tak sola, raczej odgarnialo snieg na skraj chodnika, wiec zaspy utrudnialy chodzenie, a jak przyszla zima stulecia, to wszystko siadlo, a do ratowania spoleczenstwa spedzono zolnierzy.
Spoleczenstwa? Tak, wtedy bylismy jednolitym spoleczenstwem, bez wzgledu na to, czy ktos wierzyl, czy byl partyjny, na jakim stanowisku pracowal i ile zarabial. Nie bylo miedzy ludzmi tak gigantycznych roznic, takiej nienawisci, szczucia jednych na drugich. Bylo z pewnoscia biedniej, ale przyjemniej, bardziej swojsko. Ja tesknie za tamtymi Polakami, za tamtymi zimami, choc oczywiscie teraz ciesze sie z ich braku. I nie, nie tesknie wcale za przebrzmiala mlodoscia, jakby sie moglo wydawac, czy za tamtym ustrojem, jednak ludzie byli inni, nie tak skloceni jak dzisiaj.