Moje pueblo - pokoj goscinny, przedpokoj, balkon i lazienka.

Nie wiem, jak tego dokonalam, bo mieszkanie male jak za Gierka, a ja po nim oprowadzam juz trzeci dzien, jakby po Wersalu.

Przedpokoj nie wart jest wzmianki, maly i nieustawny, praktycznie same drzwi i malo co mozna z nim pokombinowac. Nawet kolor zostawilam, choc wcale mi sie nie podoba, ale nic mi sie nie chcialo tu zmieniac, bo i nie ma co. Doszla tylko niewielka garderoba.

Cala lazienka jest wielkosci wygodki za stodola, takiej z serduszkiem, w wannie nie idzie sie wyciagnac na cala dlugosc. W pomieszczeniu ledwie miescimy sie obie z Miecka, bo ona bardzo lubi mi tam towarzyszyc.
Jedyna pociecha, ze mam okno.

No i balkon. Tez maly, ale robie co moge, zeby przyjemnie sie na nim siedzialo. Najchetniej przebywa tam Miecka latem, mosci sie na stoliczku i obserwuje ptaszki, muszki oraz przechodniow.



Ostatnie pomieszczenie to pokoj goscinny. Jest baaardzo maly, niewiele ponad 2 metry szerokosci. Jest jednak bardzo przydatny, bo gosci miewamy czesto, wiec maja dla siebie osobny pokoj.

Tak prezentowal sie na poczatku, nam sluzyl glownie jako przechowalnia kartonow, poprzednikom jako pokoj dzieciecy. Nie wiem, jak bylo mozna polaczyc ten dolny blekit z gorna sraczka.

Szafke, ktora swietnie pasowala do wneki, przemalowalam na bialo, jak rowniez gorna czesc tapety. Szafka sluzy nam na buty, za drzwiami stoi duza szafa na nasze plaszcze i kurtki, bo, jak pisalam, w przedpokoju NIC sie nie miesci.

Zeby pozostac przy narzuconym tapeta kolorze, kupilismy niebieska rozkladana sofe do spania dla gosci. Przetrwala u nas do niedawna, ostatnio kupilismy nowa. Nie mialam sily wydlubywac z tapicerki psich i kocich wlosow, nawet odkurzacz niewiele mogl zdzialac. Poza tym zajmowala mi za duzo miejsca, przy jej rozkladaniu trzeba bylo przestawiac meble. Miala jeden plus w postaci skrzyni na posciel, ale rozstalam sie z nia bez zalu.

Nabylismy inna konstrukcyjnie sofe, kazda z jej dwoch polowek mozna rozdzielnie rozkladac, co jest bardzo praktyczne w przypadku pojedynczego goscia. Ta sofa jednak jest od samego poczatku chroniona narzuta, na ktorej zwierzostan domowy moze polegiwac bez ograniczen. Jako ze pojawil sie kawalek miejsca obok sofy, stanela tam mala szafka, w ktorej miesci sie jedna zmiana poscieli. Te druga musze niestety trzymac w piwnicy, bo nowa sofa nie ma skrzyni.
Teraz pozostalo mi tylko zmienic dolna tapete na szara. Musze ja niestety wymienic, zamiast tylko przemalowac, bo ja Miecka zadrapala na smierc, pelno w niej dziur. Biore sie do tego jak pies do jeza, bo kiedy pomysle o odsuwaniu mebli i ciasnocie, cala ochota mi odplywa. Kiedys jednak bede musiala to zrobic.

Szafke na bialo pomalowana, juz wczesniej widzieliscie, bo sie nia chwalilam. Drewniana rame lustra, ktore tez juz widzieliscie stojace w sypialni, okleilam mozaika z lusterek i teraz sobie wisi w pokoju goscinnym, otrzymawszy w prezencie drugie zycie.

W tym pokoju wisi rowniez moja kasetka na miniaturki, ktorych troche sie nazbieralo i ciezko mi sie z nimi rozstac oraz pelnia warte dwa drewniane koty.

I to by bylo na tyle.