Grazyna - opowiesc sierpniowa.

Troche oddechu, czasu dla siebie. Dzieci najpierw wyjechaly na kolonie, pozniej tesciowa zabrala je do rodziny na wies. Grazyna byla jej bardzo wdzieczna, doceniala ten gest. Jej nie byloby stac na zapewnienie dzieciom wiecej niz tylko kolonii, a i to bylo niemalym wydatkiem. Mogla tylko pomarzyc o wspolnch wczasach, najwazniejsze bylo zapewnic dzieciom wyjazd, ona i Kazik mogli sie bez tego obejsc. Teraz juz tylko kombinowala, jak ogarnac finansowo szkolne zakupy. Troche dolozyla tesciowa, jej rodzice tez, wiec nie powinno byc problemow. Tyle, ze to wszystko jest takie drogie, z roku na rok drozsze.
Kiedy ona  chodzila do szkoly, mozna bylo kupic tanio uzywane podreczniki od uczniow klas starszych. Teraz wymyslaja co chwile jakies nowe, wiec stare nadaja sie juz wylacznie do makulatury. W tej kwestii panstwo zachowuje sie, jakby mialo nieograniczony budzet. Ehhh, szkoda gadac!

Usiadla w wysprzatanym na blysk pokoju Martyny. Na jej biurku lezaly rowno poukladane nowe ksiazki, zeszyty i inne drobiazgi potrzebne na nowy rok szkolny. Zamyslila sie. Jej corka weszla w trudny okres, ale ona i Kazik zawsze byli do jej dyspozycji, mieli uszy otwarte na kazdy problem, rozwiewali watpliwosci, sluzyli rada i choc zachowanie corki zmienilo sie i stala sie ona nieco opryskliwa, Grazyna wiedziala, ze to zjawisko przejsciowe. Nie krzyczala, nie karala, zawsze rozmawiala z Martyna rzeczowo, traktowala ja po partnersku. Za nic nie chciala powielac zachowan swoich rodzicow, bo wiedziala, ze to zla droga i ze autorytetu nie mozna zbudowac na strachu, bo wtedy dziecko zacznie szukac gdzie indziej swoich autorytetow, nierzadko niewlasciwych i niebezpiecznych. To, ze ona sama nie wpadla w pulapki przewidziane dla takich wlasnie nierozumianych w domu dzieci, zawdzieczala chyba tylko swojej ponad wiek rozwinietej rozwadze. Niejeden z jej szkolnych kolegow popadl w alkoholizm, niejeden konczyl jako narkoman. I nie kazdy z nich pochodzil z marginesu, ale wiekszosc nie miala dobrego kontaktu z

wlasnymi rodzicami, szukali innej drogi, a znalezli przepasc. Tego ona za wszelka cene chciala uniknac w przypadku wlasnych dzieci i, jak dotad, udawalo jej sie. Byla z siebie bardzo dumna, byla dumna ze swoich dzieci.
Otwarte rozmowy na temat uzaleznien, seksu i wszystkiego, co jej dzieci interesowalo, nalezaly do codziennosci. Nigdy nie wyrazala watpliwosci, ze temat jest nie na ich wiek. Skoro pytaly, zawsze odpowiadala wprost, zawsze mowila prawde, bo wychodzila z zalozenia, ze tylko taka postawa jej zaprocentuje. I nie pomylila sie. I Martyna, i Patryk mieli do niej i do ojca zaufanie, a ona starala sie nigdy tego zaufania nie zawiesc. Nie do pomyslenia byloby szperanie w prywatnych rzeczach jej dzieci, kontrolowanie ich komorek, maili, czytanie prywatnej korespondencji czy pamietnikow. Miewala pokusy, bo bardzo bala sie o dzieci, ale jak dotad udawalo jej sie unikac wscibstwa. Kazdy przeciez ma prawo miec wlasne tajemnice, ktorymi nie chce dzielic sie z nikim innym. Trzeba to uszanowac, choc czasem palce swierzbialy, zeby zajrzec. Podobnie zreszta postepowala z Kazikiem, nie

znizylaby sie do grzebania mu po kieszeniach, czy kontrolowania komorki. Znikal czesto z domu, wiec nie byla wolna od podejrzen, ze moze kogos sobie znalazl, ale sprawdzanie tego byloby ponizej jej godnosci. Co ma byc, to bedzie!
Dotychczas ufala mu i nie zawiodla sie. Starannie przemyslala przeciez, czy chce byc jego zona, bo nie traktowala malzenstwa jak czasowej przygody, dla niej mialo byc ono na cale zycie. Pewnie, ze mogla sie pomylic, nie zawsze pierwsze oceny sa prawidlowe, ale jak dotad jej intuicja nie zawiodla. Kazik nie byl idealem, ale w waznych dla niej kwestiach mogla na niego liczyc. Zawodzil za to w tych mniej waznych. I nie byl wylewny, rzadko zapewnial ja o swojej milosci, ale ona wiedziala, ze kocha ja nad zycie, niejednokrotnie udowadnial to swoim postepowaniem.

Wrocila wspomnieniami do dnia ich slubu. Uroczystosc byla tylko cywilna, ku rozpaczy tesciowej, a wesele kameralne, w domu tesciow i tylko w obecnosci najblizszej rodziny. Niestety, bez jej ojca. Trwaly wtedy miedzy nimi te ciche dni. Matka probowala mediacji, ale ojciec byl uparty, nie chcial o niczym slyszec, nie mial zamiaru uczestniczyc w slubnych uroczystosciach swojej jedynaczki. Grazyna trzymala sie dzielnie, choc przez caly czas chcialo jej sie plakac. Jak mozna byc tak nieugietym? Mimo wszystko bardzo ojca kochala i byla typem zapominajacym szybko o wszelkich wasniach. Nie mogla zrozumiec, nie miescila jej sie w glowie taka zawzietosc w stosunku do wlasnego dziecka, jedynego dziecka. Zadawala sobie pytanie, jak on czul sie sam w domu, ze swiadomoscia, ze corka bierze slub, a jego przy niej nie ma. Czy cierpial? Byla pewna, ze tak, bo w sumie to dosc uczuciowy czlowiek. Dla wszystkich oprocz niej. A jesli cierpial, dlaczego nie chcial sie ugiac? Czy taki gest pojednania w jakikolwiek sposob by go ponizyl w jej oczach? Wprost przeciwnie! Tylko on chyba tego nie rozumial, zle pojeta duma nie pozwolila mu ustapic. Moze gdyby ona zainicjowala rozmowe i

zaprosila go na slub? A gdyby odmowil? Byloby jeszcze gorzej. Ona jednak wolala schodzic mu z drogi, zamiast probowac pojednania. W gruncie rzeczy meli podobne charaktery, tyle, ze ona z czasem pojela, ze nie tedy droga i wobec swoich dzieci zmienila metody wychowawcze. On natomiast pozostal przy tych, jakie stosowal jego ojciec. Coz, czasy byly inne, dzieci i ryby glosu nie mialy, a kazdy dorosly musial miec posluch i autorytet wynikajacy li tylko z wieku. Teraz jest inaczej, mlodziez jest bardziej swiadoma swoich praw, bardziej krytyczna w stosunku do doroslych, pewniejsza siebie, bardziej samodzielna niz oni byli w ich wieku.
- Moze to i lepiej? - pomyslala - Gdybym ja miala charakter mojej corki, pewnie nie bylabym taka bierna i nie znosila w pokorze i milczeniu sytuacji w domu.
Nagle zastesknila za swoja corka, chcialaby ja juz miec przy sobie, pogadac, przytulic.
- Jeszcze tydzien i wroca do domu - pocieszyla sie szybko. Ogarnela wzrokiem pokoj, poprawila o milimetr i tak rowno lezace ksiazki i wyszla.

Przypominam, ze wczesniejsze opowiesci sa do przeczytania w zakladkach na gorze.