Księży Młyn.

Wszystko o Ksiezym Mlynie mozecie przeczytac TUTAJ, a ciekawi, skad wziela sie ta dziwna jak na zespol fabryk nazwa, niech zajrza sobie TUTAJ. Ja polecialam w tamtym kierunku wiedziona ciekawoscia, jak wyglada wynik dlugoletniej  rewitalizacji starej przedzalni Scheiblera i remontu willi jego corki i ziecia, tzw. palacu Herbstow. Chcialam tez poogladac zbiory znajdujace sie w muzeum majacym siedzibe w owej willi, ale nie bylo mi dane z bardzo prozaicznego powodu. Otoz w Polsce nie ma zwyczaju miec w kasie odpowiednia ilosc drobnych, zeby moc wydac reszte. Panienka z kasy nie miala reszty, bym mogla uiscic 15 zl za bilet wstepu, ani nawet 2 zl za mozliwosc obejrzenia ogrodow. Przy takim nastawieniu nie wystarczy im na pensje dla owej panienki i groznego straznika, ktory prawie nie pozwolil mi robic zdjec przez plot, bo nie zaplacilam tych 2 zlotych. No to stracili klienta. :)
Najpierw jednak szlam sobie wzdluz ciagnacych sie setki metrow zabudowan fabrycznych po obu stronach ulicy Tymienieckiego. Czesc z nich jest juz pieknie zrewitalizowana, czesc straszy i zarasta chwastem, ale mam nadzieje, ze z czasem zrobia calosc. I tak przez te wszystkie lata, odkad Polska jest w Unii i sypia sie dotacje na takie wlasnie cele, zrobiono w Lodzi naprawde duzo i wiekszosc fabryk zostala przerobiona na galerie czy lofty mieszkalne. Niestety czesc fabryki Scheiblera, najwiekszej w Lodzi, a po polaczeniu z Geierem, najwiekszej w Europie fabryki bawelny, lezaca przy ulicy Kilinskiego, niszczeje. Posrednio za sprawa niejakiego Wojtyly, ktory pod koniec lat 70-tych, czy tam na poczatku 80-tych odwiedzil pracujace tam wlokniarki i tym samym skazil miejsce. Niczego nie mozna tam zrobic, choc inwestorzy z poczatku pchali sie z pieniedzmi, ale... kurwia biskupia z Lodzi hamuje wszystkie zapedy, pewnie chcieliby, zeby powstal tam obiekt koscielny czy przykoscielny, najlepiej za cudze pieniadze, ale ktory nalezalby do nich. Stoi wiec i niszczeje, serce boli z zalu, bo pamietam czasy, kiedy fabryka funkcjonowala i mozna by zrobic z tego cos naprawde fajnego. Zbieraja sie tam mety bezdomne, ktos juz podpalil ten obiekt, wszystko zarasta zielskiem, wali sie i popada w ruine i niedlugo bedzie nie do uratowania. No ale plakat z Wojtyla wisi i przypomina o tej polskiej sromocie.
To, co za chwile zobaczycie, jest niewielka czescia tego fabrycznego imperium Scheiblera. Na chwile obecna wyremontowano browar (nie wiem, co bylo tam wczesniej), budynek strazy pozarnej i wielka przedzalnie. Zaczeto remontowac famuly, domy dla robotnikow zbudowane przez fabrykanta. Tam byly krecone odcinki Komisarza Rexa, te najwczesniejsze z Kuba Wesolowskim, tam mieszkal.

Kilka miejsc jeszcze straszy, ale mam nadzieje, ze juz niedlugo i one zostana zrewitalizowane. To wszystko trwa bardzo dlugo, ale pozniejsze efekty sa zachwycajace.

Stara ogromna przedzalnia lsni nowym blaskiem, wszystko odnowiono z wielka dbaloscia o szczegoly, podobno znajduja sie tam mieszkania.

Palacyk Herbsta bylo mi dane obejrzec jedynie z zewnatrz i przez plot, jak juz wyzej wspomnialam.

Pozniej zrobilam runde wokolo stawu graniczacego z palacykiem. Mam nadzieje, ze i tym miejscem w koncu sie zajma, bo na razie troche straszy, zarasta zielskiem i upstrzone jest smieciami, najczesciej butelkami po napojach wyskokowych. A taki ma potencjal!

Jakos malo mi bylo chodzenia, postanowilam wiec wrocic do domu na piechote, nie bylo daleko, a przy okazji pozagladalam w stare katy, gdzie nie bylam od dziesiecioleci. Na pierwszych trzech zdjeciach budynki szpitala im. Jonschera, na trzech nastepnych perelka, przepieknie odnowiony drewniany dom. To rzadkosc, choc w Lodzi takich wlasnie drewnianych domow bylo bardzo wiele. Najczesciej jednak padly ofiara rozbiorek, ktore byly znacznie tansze od rewitalizacji. Dlatego tak mnie zachwycil ten wypieszczony drewniak.

Zawedrowalam po drodze tam, gdzie bylo moje liceum, kiedys w prawej czesci budynku miescila sie szkola podstawowa, a w lewej moje XXV LO im. Zeromskiego. Teraz liceum gdzies przeniesiono, a w obu budynkach jest szkola podstawowa.

Ulica, ktora chodzilam przez cztery lata w te i z powrotem, tez bardzo sie zmienila. W jednym z budynkow mieszkala bliska kuzynka mojego taty, ktora niedawno zmarla. Nie poznalam tego domu, pieknie go odremontowano, a w mieszkaniu cioci Dzitki rezyduje teraz jej wnuk, ktorego poznalam na pogrzebie mojego taty. Dalej byla jednostka strazy pozarnej, tego budynku tez nie poznalam, wszystko nowe, czysciutkie i nowoczesne.

Zmienia sie ta moja nieszczesna Lodz na lepsze, pieknieje w oczach, ale tyle jeszcze zostalo do zrobienia... A kasy brak.