Tam mieszkalismy niedlugo, bo najpierw odszedl pradziadek Marcin, a po dwoch latach podazyla za nim prababcia Tekla.
Tym samym mieszkanie stalo sie za duze dla dwojga, bo ja w niedalekiej przyszlosci mialam isc do szkoly w Lodzi.
Pradziadkow bardzo mi brakowalo, bo Marcin uczyl mnie piosenek, opowiadal bajki, a Tekla szyla dla moich lalek tak piekne kreacje, tak wypracowane i skomplikowane, ze nie powstydzilaby sie zawodowa krawcowa, a wszystko recznie. Od nie tez poznawalam historie rodziny i skomplikowane stopnie powinowactwa i pokrewienstwa.
Babcia byla ta osoba, ktora chciala to mieszkanie opuscic, zbyt wiele bolesnych wspomnien bylo z nim zwiazanych, a dziadek jako oficer nie mial problemow ze zmiana lokum, bo administracja miala dla swoich, mieszkan do wyboru, do koloru.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Chcesz pogadac? Zamieniam sie w sluch.