Zima stulecia.

Co jakis czas media entuzjastycznie tytuluja jakas zime zima stulecia. Ja przezylam jedna taka i mysle, ze w pelni zasluzyla sobie na to miano. Byla to zima na przelomie lat 1978/79.
Sniegu napadalo wtedy od zarabania! Co i rusz wylaczano ogrzewanie w domach, bo elektrocieplownia nie wyrabiala i wciaz wystepowaly awarie. A ze ludnosc lubi miec w domach cieplo, do grzania uzywala, czego sie dalo. Farelki pracowaly na najwyzszych obrotach, wiec i elektryka siadala, przepalaly sie najmocniejsze bezpieczniki. Szczesliwi posiadacze kuchenek gazowych probowali dogrzewac mieszkania gazem, co skutkowalo coraz mniejszym plomieniem.
Wygrani byli ci, ktorzy musieli palic w piecach, u nich przynajmniej bylo w domach znosnie.
Nadszedl sylwester, a snieg nie przestawal sypac. Tego wieczoru pracowalam, ale ze konczylismy ok. 22.00, wiec czasu, przynajmniej teoretycznie, na powrot do domu bylo dosyc.
Tymczasem opady tego bialego paskudztwa sparalizowaly cale miasto, a nam przyszlo wracac do domu na piechote. Po drodze mijalismy stojace miedzy przystankami tramwaje, ktorych kola buksowaly w miejscu na oblodzonych szynach. Taksowek w tamtych czasach bylo jak na lekarstwo, ale i one nie jezdzily, bo sniegu bylo po kolana, a zadne sluzby solno-piaskowe nie pofatygowaly sie wyjechac na ulice.
Tak wiec sobie szlismy, a raczej przedzieralismy sie przez poklady swiezego sniegu, zalujac ze nie dysponujemy nartami, albo co najmniej rakietami snieznymi. Ulice wygladaly niecodziennie, byly opustoszale, bo nikt, kto nie musial, nie opuszczal domu. Blisko milionowe miasto nagle zamarlo, pokryte metrowa warstwa sniegu, ktory nie przestawal sypac.
W pewnej chwili rozlegl sie dzwiek syren fabrycznych. Nastal nowy rok, a my nadal nie dotarlismy do domu. Zlozylismy sobie wiec zyczenia na ulicy, tak na sucho, bo szampana niestety nie mielismy i dalej brnelismy przez zaspy w kierunku domostwa.
Nasi znajomi spedzili tego sylwestra jeszcze weselej. Wybierali sie pociagiem do Warszawy, kiedy w szczerym polu, za Koluszkami, nastapil przymusowy postoj. Szyny kolejowe zostaly tak zasypane, ze praktycznie pociagi przestaly kursowac. Stali tak ponad osiem godzin, pozniej pociag wrocil z powrotem do Lodzi. Bal sylwestrowy odbyl sie wiec w pociagu. Kto mial trunki ze soba, czestowal innych. Wesola i niezapomniana zabawa.

Warszawa, nowy rok 1979

Nastepne dni to byla jedna wielka walka z zywiolem. Zmobilizowano zolniezy sluzby zasadniczej do machania lopatami, gdzie tylko byla taka potrzeba. Chodniki zwezily sie do jednoosobowych sciezek, bo na ich brzegach rosly gory odgarnianego sniegu, ktorego ciezarowki nie nadazaly wywozic.
Co dziwne, ta zima jakos ludzi jednoczyla, wszyscy sobie pomagali, jak mogli. Posiadacze piecow udostepniali mieszkania tym z blokow, zwlaszcza rodzinom z malymi dziecmi. Byly problemy z dostawa artykulow spozywczych do sklepow, wiec dzielono sie zapasami jedzenia.
Mimo, ze zywiol dal wszystkim w kosc, wspominam tamta zime nie jako traume, ale wlasnie jako wspanialy przyklad niesienia sobie pomocy w potrzebie.

Wiecej zdjec TUTAJ.

***********************************************************************************

Jeszcze  musze sie pochwalic prezentem, jaki dotarl do mnie wczoraj przed poludniem. Jak na zamowienie, zdazyl przed swietami. W mini-konkursie na blogu Pan Tytus wygralam podkoszulek ze zdjeciem Kiruni i tylko jego sie spodziewalam. Tymczasem Tytus, a moze jego Anka, dolozyli slodka niespodzianke, ktora znalazla swoje honorowe miejsce na naszej chionce.

 Na duzym zdjeciu fotka na mych wlasnych bujnych piersiach, po prawej na stole.

A tu zdjecia chionki z ozdobami, ktore dostalam w prezencie od Anki i Tytusa oraz od Vermisa i Mr.Unknowna wraz z zyczeniami swiatecznymi. W prawym gornym rogu, dla porownania, moj makaronowy aniolek.
A to nasza chionka w swojej calej krasie. Nie zdazylam pochwalic sie wczesniej, wiec czynie to teraz.

Chcialabym raz jeszcze pieknie podziekowac za to, ze wcieliliscie sie dla mnie w role swietego Mikolaja i tak wspaniale mnie obdarowaliscie na gwiazdke.

A to dowod, ze choinka Maciejki nie interesuje.

 Ma pod nia swoje legowisko, obok trawke do pogryzania, wiec bombki sa malo zajmujace.