Najdzielniejszy pies pod sloncem.

Ktoregos dnia moj slubny, jak codzien, poszedl z Kira na spacer. Kirunia to posluszny pies, wiec chodzi po ulicy bez smyczy, zreszta u nas na osiedlu jest ograniczenie do 30-tki i wszyscy faktycznie jezdza powoli. Maz szedl zamyslony, Kira biegla kilka krokow przed nim.

W pewnej chwili wydala z siebie przerazliwy skowyt, jakby co najmniej walec drogowy przejechal jej po ogonie, i w panice wyskoczyla na srodek ulicy.
Nigdy normalnie tego nie robi, wiec musialo ja spotkac cos strasznego, skoro tak nagle zapomniala o zakazie wybiegania na jezdnie.
Maz sie nieco zdenerwowal i zdumial jej niecodziennym zachowaniem. Przechodnie poodwracali glowy, zeby zobaczyc, czy ktos czasem nie wpadl pod samochod, bo psina wydala z siebie dzwiek podobny do przerazonego wrzasku blondynki z horroru, ktora dopadlo stado krwiozerczych zombie.
Chyba nawet sama Kira zdziwila sie swoja reakcja, bo z glupawa mina wrocila na chodnik, krecac kuperkiem w przeprosinach za swoje zachowanie.
Sprawa szybko sie wyjasnila. Kiedy Kira przechodzila obok zywoplotu, po jego drugiej stronie rozrabial maly szczeniak husky. Nie byl starszy niz 3-4 miesiace. To on wlasnie ja tak smiertelnie wystraszyl. Zaraz tez przybiegl jego wlasciciel, myslac, ze to temu malemu pieskowi przytrafilo sie jakies nieszczescie. Pozniej juz psy bawily sie razem i po strachu nie zostal nawet slad.
Moge tylko przypuszczac, dlaczego Kira tak zareagowala. Kiedy mieszkala jeszcze z moja corka w Hamburgu, byli ktoregos dnia na spacerze, Kira, ojciec Massimo, corka i jej przyjaciel. I wlasnie zza zywpolotu wyskoczyly na psy dwa niezwykle agresywne koty. Kotlowanina byla straszna, nie szlo zwierzat rozdzielic. Wbrew stereotypom, to koty byly w tym przypadku napastnikami, a psy w potyczce ucierpialy. Corka wezwala zaraz policje, zlozyla skarge na wlasciciela kotow, afera byla na cala ulice. Podobno nie byl to pierwszy raz, kiedy te wolno biegajace koty atakowaly przechodzace ulica psy. A taki wkurzony kot jest dla psa niebezpieczny.
Mysle, ze gdzies w zakamarkach pamieci Kiruni pozostala ta kocia trauma i kiedy cos sie za zywoplotem poruszylo, instynktownie wziela nogi za pas, nie zapominajac przy tym drzec dzioba na caly regulator. Gnala na slepo, byle dalej od tego czegos.
Gapie mieli niezly ubaw, kiedy pies rasy uznanej za niebezpieczna, z glosnym kwikiem wial przed piec razy mniejszym szczeniaczkiem, ktory zaszelescil w krzaczorach.

To zdjecie jest z netu, ale tak dosadnie ilustruje powiedzenie o strachu i jego wielkich oczach, ze nie moglam sie powstrzymac, by go nie wkleic.