Wiosna?

Ludzie, jak ja zmarzlam w niedziele podczas szukania wiosny! Rece mi zgrabialy, a uszy prawie odpadly jak zwiedle liscie. Kiedy siedzialam wczesniej w cieplym domu i wygladalam przez okno, pogoda wydawala sie byc tak wspaniala i zachecajaca do wedrowek, ze ani przez mysl mi nie przeszlo, jak bardzo jest na zewnatrz zimno. A to za sprawa silnego wiatru. Planowalam zrobic z Kira naprawde duza runde, ale poprzestalysmy na malej, choc 1,5-godzinnej, bo wytrzymac z zimna nie moglam, a jeszcze w miedzyczasie zaczal kropic deszcz, musialam wiec chowac pod kurtke swoj drogocenny aparat, co by mi nie zamokl. Szczerze powiem, ze tym razem spacer nie sprawial mi radochy, jak zwykle to bywa.
Powinnam od poczatku bardziej zwazac na znaki i omeny.

Na niebie bowiem ukazal sie krzyz! Pewnie chcial mnie ostrzec, ale wiatr szybko go unicestwil, a ja rownie szybko o nim zapomnialam i nawet przez mysl mi nie przeszlo, ze ten caly spacer odbije mi sie czkawka, a do domu wroce z bolem glowy.
Nic to, olalam omen i pognalam szukac wiosny. Kilka jej zwiastunow udalo mi sie zobaczyc, co wlalo mi w serce nadzieje na jej rychle pojawienie sie na swiecie, czyli u mnie w okolicach.
Byly wiec kwiatki, przebisniegi i stokrotki.

Pomaszerowalysmy z Kirunia w pole zobaczyc, jak przebiega budowa tego centrum logistycznego. W glowie sie nie miesci, jak oni to szybko stawiaja, jest juz jedna sciana i czesc dachu.

Wzdluz trasy naszego spaceru odnalazlysmy kolejne slady budzenia sie natury ze snu zimowego.

Niestety natknelysmy sie rowniez na pozostalosci orkanu sprzed dwoch dni, czyli wywrocone drzewo.

Kiedy ja marzlam, Kira latala za patykami i jej bylo cieplo. Spotykala po drodze inne psiaki, ganiala sie z nimi i wariowala jak malolata.

Spotkalysmy na swojej drodze urocza roczna pitbulke w bialych skarpetkach i kiedy panienki sie razem bawily, ja wdalam sie w rozmowe z jej wlascicielem. Skarzyl sie, ze czekaja go testy, o ktorych pisalam kiedys TU,  natomiast jego sunia jest troche nieposluszna.

Zaraz tez nasunela mi sie refleksja, ze przeciez o testach bylo wiadomo od lipca ubieglego roku, czasu mial wiec dosyc do wyszkolenia psa samemu lub zapisania jej do szkolki. Z tego, co widzialam, ona testow w zadnym wypadku nie przejdzie. Jest gwaltowna i skacze na ludzi, z radosci, a nie w morderczych celach, jednak takie zachowanie w przypadku dzieci lub osob starszych moze byc grozne. Facet trzyma ja wiec przez caly czas na smyczy, pies nie moze sie do syta wybiegac. To silny pies, ma wiec mocna uprzaz. Jest w wieku nastoletnim (na nasze lata), bedzie wiec jeszcze silniejsza i bardziej nieposluszna, bo optymalny czas na jej wychowanie juz minal. Pewnie, ze nawet starszego psa mozna wiele nauczyc, jednak w tym wieku powinna juz reagowac na komendy, a nie byc ograniczana uprzeza i smycza. Jej wlascicielem jest mlody czlowiek, typowy dla tych ras. Jemu niepotrzebny jest pies-przyjaciel, tylko bron w postaci psa. Psy takich wlasnie ludzi gryza najczesciej, jesli uda im sie zerwac z uwiezi. Mam cicha nadzieje, ze odbiora mu te sunie, zwlaszcza, ze wspomnial, ze nie chce jej sterylizowac, bo zapewne ma zamiar na niej i szczeniakach zarobic. Co ci mlodzi ludzie maja w czaszkach, bo chyba nie mozg.
Wicher nie tylko chcial mnie pozbawic uszu, ale napedzil nam nad glowy olowiane chmury, ktore w pelni zakryly slonce i zrobilo sie jeszcze zimniej.

Porobilam wiec jeszcze na szybko zdjecia roznym badylkom, bo ladne mi sie wydaly i pogalopowalysmy z Kirunia, jako te racze konie, w kierunku wlasnego pueblo, zeby sie ogrzac.

I tylko jemiola tkwi w swej niezmiennie zielonej szacie i ma sie niezle.