Kiessee.

Nasze lokalne jeziorko Kiessee znacie prawie tak dobrze jak rdzenni mieszkancy mojego miasta, czesto tam bywamy z psami, dziecmi, wnukami albo sami, jak zreszta wielu innych mieszkancow. Tereny wokol tego 15-hektarowego zbiorniczka wodnego o linii brzegowej dlugosci ok. 2,5 km, powstalego poprzez wydobywanie zwiru, staly sie chetnie odwiedzanym przez mieszkancow terenem wypoczynkowym, i to zarowno latem, jak i w zimie. Wprawdzie kapiel w jeziorku nie jest dozwolona, ale mozna po nim plywac lodkami czy rowerami wodnymi. Wysepka w poludniowej jego czesci jest bezpiecznym schronieniem dla wielu roznych lokalnych gniazdujacych ptakow wodnych, jak i dla przelotnych, a w wodzie zyja niezliczone ryby, stanowiace ich pozywienie, jak rowniez zolwie czerwonolice, gatunek inwazyjny pochodzacy z Ameryki.
Juz za naszego tutaj pobytu wciaz upiekszano teren wokolo zbiornika wodnego, sadzono nowe

drzewa, regulowano strumyki doplywowe, tworzono nowe tereny rekreacyjne. Doszly nowe place zabaw dla najmlodszych, sciezki zdrowia z roznymi przyrzadami do cwiczen na swiezym powietrzu, specjalne pojemniki na zarzace sie wegielki, bo wokol mozna urzadzac pikniki i grillowac. Jako ciekawostke dodam, ze przez te 31 lat tylko dwa razy oddano jeziorko do dyspozycji lyzwiarzom, jako ze dla bezpieczenstwa grubosc lodu musi trzymac sie wartosci powyzej 20 cm, o ile dobrze pamietam, a tylko dwie zimy byly na tyle mrozne i tak dlugo ten mroz trzymal, ze warstwa lodu mogla utrzymac na sobie pol miasta, ktore przyszlo sie poslizgac.
W wode jeziorko jest zaopatrywane przez Flüte, kanalik odplywajacy od rzeki Leine, ktory normalnie ma pol metra szerokosci, ale podczas powodzi staje sie Amazonka. Z Leine polaczony

jest tama i sluzami, ktorymi reguluje sie poziom wody. Wlasnie obok tejze tamy jest znane Wam psie kapielisko. Te wszystkie sluzy zapobiegaja powodziom, wypuszczajac w razie zagrozenia wode z Leine do jeziora, co powstrzymuje zalania w Northeim i Nörten-Hardenberg.
Kocham to miejsce, wszystkie moje dotychczasowe i obecne psy byly tam stalymi bywalcami, a kapiele w strumykach, na malym albo duzym kapielisku zawsze byly dla nich gwozdziem programu. Toya jest naszym pierwszym psem, ktory nie lubi plywac, ale moczyc sie tak, byle woda brzusia nie dosiegala. Do psiego kapieliska mamy na piechote tak z 5 km i wiosna czy jesienia nie jest to zadnym problemem, gorzej kiedy temperatury oscyluja powyzej 30°C, wtedy i dla nas ta trasa staje sie nie do pokonania, zwlaszcza, ze  po drodze niewiele jest cienia. Ale latem dojezdzamy w poblize klimatyzowanym autem, dochodzimy kawaleczek, a potem juz pelen wypas dla czworonogow w chlodnej wodzie, my zas kwitniemy na pelnym sloncu, ale czego nie robi sie dla dzieci.