Szkodliwy spacer.

Po kilku dniach paskudnej pogody, niedziela przywitala nas sloncem, wiec trzeba bylo korzystac i posluchac, jak trawa rosnie i jakie kwiatki zdobia okolice.

Bzykadla popadly chyba w jakies uzaleznienie od seksu, chca sie rozmnazac, jakby za malo bylo tego towaru na swiecie.

Tupaja, co to za dziwadla?
Szlajalysmy sie w bliskosci torow kolejowych, a nawet nielegalnie i wbrew wyraznemu zakazowi, przelazlysmy przez nie na druga strone. Szlysmy wzdluz plotu ogradzajacego tory ICE, majac u stop tory kolei regionalnych. Postalam nawet chwilke, w nadziei, ze cos przejedzie i Lidus bedzie miala kolejny eksponat do swojej kolekcji, ale nic jechac nie chcialo.

Spotkalysmy tez kolorowego ptaszka, ale pojecia nie mialam, co to za osobnik. Dopiero w domu zapytalam wujka gugla, a on oswiecil mnie, ze to popularny gil.

Wbrew pozorom, nie byl to wcale dlugi spacer. Szlysmy powoli i stale pilnowalam, zeby Kira nigdzie nie odbiegala. A jednak w drodze powrotnej, juz niedaleko domu, sunia znow zaczela utykac na tylna lapke. Myslalam, ze sobie w leb strzele za glupote. Widac nawet ten krotki spacer byl zbyt wielkim wysilkiem dla nie do konca wyzdrowialej lapecki.

Musimy w ogole zarzucic spacery, a obie tak bardzo przeciez lubimy wedrowac. No trudno, nie mozna inaczej. I tak bedzie musiala chodzic sie zalatwiac. Przyzwyczajona jest robic wiekszy interes z daleka od domu, wiec i tak bedzie musiala tam zawedrowac dwa razy dziennie. Natomiast o kilkugodzinnych wedrowkach mozemy zapomniec, dopoki nie wyzdrowieje do reszty albo nawet juz na stale, jesli choroba sie utrzyma.