Samotnie. :(

Nosilo mnie, wiec capnelam aparat i sobie poszlam w swiat. Sama! Kiedy wychodzilam, Kira miala minke, jakby sie miala rozplakac. Ta psica rozroznia, kiedy wychodze do pracy i zupelnie na to nie reaguje. Kiedy natomiast biore moja spacerowa torebusie, dostaje bzika z radosci, bo zawsze ze mna chodzila. Nie tym razem jednak. Chcialam pojsc daleko, szybko i na dlugo, nie ryzykujac przy tym, ze psince sie pogorszy, wiec musiala zostac.
Poszlam w pola dalej niz zwykle, by moc obejrzec z drugiej strony prawie wykonczony budynek centrum logistycznego, o ktorym pisalam TU i TU. Czyli gdzies w listopadzie ubieglego roku zaczynali wbijac pierwsze pale, a teraz robia wykonczeniowke. Szybko, co nie?

Trzeba przyznac, ze teren wokol jest wzorowo zagospodarowany, drogi dojazdowe, parkingi, odplyw deszczowki i takie tam. Nawet krociutka uliczka dojazdowa ma juz nazwe i szyld na rogu. Chyba juz niedlugo budowlancy opuszcza plac budowy i zaczna tam pracowac ludzie od logistyki.
Ha, wlasnie dowiedzialam sie, ze juz jest otwarte!  Dla zainteresowanych galeria zdjec z uroczystego otwarcia TUTAJ.

Niedawno wedrowalam szczytem widocznego na zdjeciu walu wygluszajacego (TU), majac niczym nieograniczony widok na cala okolice i przejezdzajacy mi u stop pociag ICE, wiec zapewne i drozke, z ktorej robilam powyzsze zdjecie.

O, wlasnie przejezdza ICEK! Troche niewidoczny za plotem, ale mam nadzieje, ze mimo to przyda sie Liduszce. Kiedy robilam to drugie zdjecie z oddalenia, dopiero wtedy dostrzeglam, jakie niebezpieczenstwo na mnie nadciaga.

Pomyslalam sobie, ze nie chcialabym przezyc burzy sama, na srodku pola, jakims cudem jednak wszystko sie rozwialo i nawet deszcz mnie nie zmoczyl.

Nie tylko slonce znow sie pokazalo, ale i zaczelo galancie przygrzewac. Musialam sie rozbierac.

Nad polem grasowaly ptaki drapiezne. Ten pierwszy, mniejszy, to nie wiem (moze pustulka?), a ten drugi to chyba myszowól, a moze jaszczomp? :) A czy ja jestem w koncu ornitologiem? Kto wie, niech powie.

Daleko w pole ciagnely sie rozne "fortyfikacje", majace swoj poczatek przy nowo zbudowanym centrum logistycznym, jakies swiezo wykopane i uzbrojone kanaly, ktore konczyly swoj bieg w prawie suchym zaglebieniu, ale mysle, ze wykopano je jako zbiornik na nadmiar wody.

Wszystko jeszcze takie nowe, ze zabezpieczone kamieniami skarpy nie zdazyly porosnac zielskiem. Na drugim planie caly czas ten ciagnacy sie wal nad ICE.
Zatoczylam wielkie kolo idac polem, przeszlam obok ogrodkow dzialkowych i stanelam sobie na wiadukcie kolejowym, zeby poczekac az cos bedzie przejezdzalo. Mialam czas, zadne czworonozne dziecko sie nie niecierpliwilo, zeby isc dalej, wiec postanowilam sie poswiecic, wiadomo dla kogo. :)

Stalam sobie, palilam i czekalam, zeszlo mi jakies 15 minut i wreszcie JEST! Pechowo tylko, ze towarowy, caly zaladowany jakims badziewiem malolitrazowym.

Dlugi byl, jechal, jechal az przejechal.

Jeszcze z piec minut postalam, w nadziei, ze moze trafi sie jakis pasazerski, ale dopiero kiedy odeszlam juz kawalek i stracilam tory z pola widzenia, cos przejechalo. Slyszalam tylko.
Udalam sie w droge powrotna, a przechodzac pod ICKOWYM wiaduktem, porobilam troche fotek, zeby Wam pokazac, ze w tym kraju tez nie brakuje wandali.

No zeby to jeszcze jakos fajnie pomalowali, ale takie bohomazy mi sie nie podobaja.
Zauwazylam po drodze, ze cale osiedle oklejone jest ogloszeniami o dwoch zaginionych kotach. Ciekawe, co sie z nimi stalo. To zwykle kocie kundelki, wiec chyba nikt ich nie ukradl.

Prawdopodobnie oba byly zarejestrowane w Tasso, ktorego numer telefonu jest podany. To taka organizacja, gdzie mozna zwierzaka zameldowac i w razie czego pomagaja oni w poszukiwaniach. Oba koty byly zaczipowane.
Wracajac przez park, przygladalam sie ze smutkiem zaatakowanym przez szkodniki kasztanowcom. Jeden obraz nedzy i rozpaczy i to co roku to samo. Nie ma skutecznego srodka na to male zarloczne badziewie o wdziecznej nazwie szrotówek kasztanowcowiaczek. Przykro patrzec! Drzewa wygladaja juz jak pozna jesienia.

Kwiatki wrzuce innom razom, bo post bedzie za dlugi. Wlasciwie to juz jest za dlugi. ;)

No to bedzie jeszcze dluzszy, bo przydarzylo sie cos, czym musze sie pochwalic. Dostalam mianowicie sliczna kartke, gdzies spod bieguna polnocnego, czy jakos tak w poblizu. No, od sasiadki samego swietego Mikolaja. Od Echo, bezblogowej mojej dlugotrwalej czytelniczki i komentatorki.
Tadam!

Kartka sliczna, troche w stylu zdjec przeze mnie pstrykanych, ale najlepsze jest na odwrocie! Takiego fajnego znaczka pocztowego jeszcze w zyciu nie widzialam.

Wcale nie wyglada jak klasyczny znaczek, taki jest frymusny! Podobnie zabawna jest naklejka priorytetowa.

Przeurocze sa te Muminki, geba sama sie do nich usmiecha!
Dziekuje Ci, Echo, zrobilas mi fajna niespodzianke i sprawilas wiele radosci. Kartka znalazla przytulisko wsrod innych na lodowce.