Sie nazbieralo.

Najsampierw uwaga natury technicznej. Nie wiem, co dzieje sie od czasu do czasu z czcionka na blogu. Kiedy pisze posta na zas na roboczym blogu, to jakos czcionka trzyma sie parametrow, jakie sobie w ustawieniach zakodowalam. Niech no tylko napisze gdzies indziej i probuje skopiowac, czcionka sie jakos zmienia, zmniejsza i niektorzy z Was maja problem z czytaniem. Probuje temu zaradzic, ale nie wychodzi. Musze w takim razie pisac wylacznie od razu na blogu.
Raz jeszcze przypominam, ze mozna sobie zainstalowac taki programik, ktory pozwala czytac czarno na bialym, a nawet w powiekszeniu. Ja czesto z niego korzystam na blogach, gdzie oczoj***ne reklamy, banerki, gify i co tam jeszcze, zaklocaja mi percepcje.

Zebralo sie kilka drobnych wydarzen, ktorymi chcialam sie z Wami podzielic.
Pamietacie wybuch w piatek 13-go? Niestety, mam do zakomunikowania smutna wiadomosc, ranna lekarka nie przezyla, a stan ochroniarza nadal jest bardzo powazny. Nie wiadomo, czy przezyje. Cala ulica rozkopana, ludziki w pomaranczowych kamizelkach kreca sie jak pszczoly w ulu. Szkoda tylko, ze tak pozno zaczeli sie krecic.

Pamietacie zapewne moja zabawe w pisanie horrorow i kryminalkow. Otoz 31 grudnia ub. roku wyslalam do zwyciezczyni Olenki paczke z nagroda. Sledzilam jej losy przez internet i pewnego dnia dowiedzialam sie, ze "adresat nieznany". Po czym, gdzies pod koniec stycznia, dostalam paczke z powrotem do domu. Mozecie sobie wyobrazic, jak bluznilam na polskich kurierow, ktorym nie chcialo sie podjechac na wies i wygodniej bylo odeslac przesylke z powrotem.
Ale ja jestem uparta! U mnie slowo drozsze pieniedzy, jak mawial Pawlak i mimo protestow Olenki, postanowilam, ze ta paczka do Niej dojdzie, chocbym miala zaniesc ja na piechote. Pomyslalam sobie, ze dobrze byloby wyslac ja bezposrednio z Polski. Tylko jak spowodowac, zeby sie tam bezpiecznie znalazla? I nagle... jak u Dobromira, cus mnie w leb stuknelo. Przypomnialo mi sie, ze Iw-nowa jest akurat w Bremerhaven. Ruszylam do szturmu, az sie przewody internetowe, a pozniej telefony grzaly! Wprawdzie juz nastepnego dnia Iw wracala do domu, wiec nie zdazylabym paczki doslac, ale umowilysmy sie, ze wysle ja do Jej znajomego M., ktory w pozniejszym terminie i tak jedzie Ja odwiedzic do Polski. Bardzo skomplikowana logistycznie operacja powiodla sie, paczka wyladowala pod koniec lutego w Warszawie i zostala przez Iw wyekspediowana do Olenki.
Kiedy to pisze, jeszcze nie wiem, czy paczka dotarla do adresatki, ale mam nadzieje, ze tym razem obejdzie sie bez perturbacji. Dwa miesiace podrozowania jej po swiecie to chyba dosyc jak na jedna paczke, nie uwazacie?

W czasie przymusowego odwyku od komputera bylam tez w kinie na The Imitation Game, w Polsce znany jako Gra tajemnic. Maz w domu pilnowal inwentarza, a po mnie podjechala limuzyna, a w niej mezczyzna, z ktorym to poszlismy dowiadywac sie, kto tak naprawde zlamal kod Enigmy. Mezczyzna ow to nasz przyjaciel, a wypad do kina zaordynowalam ja w ramach terapii dla niego, zeby za duzo nie musial myslec o rozpadzie wlasnego malzenstwa (pisalam juz o tym). Facet przezywa cala te nielatwa sytuacje i chcialam ta wyprawa do kina oderwac jego mysli od smutnych i stresujacych zdarzen. Udalo sie choc na chwile. Moze nawet bedziemy powtarzac wycieczki do kina. Ja bede sie odchamiac, a on zapominac.

Dla fanklubu inwentarza mojego kilka migawek.

I to by bylo na tyle...