Ptasie dramaty i komedie.

Wydawac by sie moglo, ze nasze miejskie ptaki o tej porze roku powinny byc skoncentrowane na zawiazywaniu tluszczyku na nadchodzaca zime albo szukaniu cieplego miejsca. Ale nie! Takie kaczki na ten przyklad maja w glowkach... amory! Dwa kaczory zabiegaja o wzgledy jednej kaczki, ona cala chetna. Jeden ja dosiada, podtapia, a potem robi runde honorowa z szybkoscia motorowki. Ona przeciaga sie z rozkosza, patrzac z politowaniem na tego drugiego.

Chyba im na rozum padlo! O tej porze roku? A jak bedo z tego jajca? No nic, ide dalej. Spotykam po drodze samotnego labedziego podrostka, tegoroczny przychowek pary labedzi z Kiessee. W tym roku dorobili sie siodemki mlodych, bardzo duzo, jak nigdy przedtem. Pozostala czesc jego rodziny plywa sobie w sporym oddaleniu, wszyscy razem, ale... licze i licze... jednego nie ma, sa rodzice i piatka mlodych. Co sie stalo z tym siodmym? Kiedy bylam po drugiej stronie jeziorka, zauwazylam przez bezlistne drzewa, ze cala rodzina zrywa sie do lotu. Czyli... tupta przez pol jeziora po powierzchni wody, bo nielatwo tym wielkim i ciezkim ptakom wzbic sie w powietrze. Wreszcie, juz poza zasiegiem mojego wzroku, udaje im sie oderwac od wody. Zataczaja wielki krag i z glosnym furkotem skrzydel okrazaja kilkakrotnie jezioro. Pewnie cwicza latanie.

Spotykam po drodze lyski, kurki wodne, gesi. Te ostatnie tez od czasu do czasu zrywaja sie z glosnym gegotem w powietrze, pewnie sploszone czyms, a moze ot tak, dla towarzystwa i rozprostowania skrzydel, zeby za chwile znow wyladowac w wodzie.

W pewnej chwili prawie pod moimi stopami laduje (londuje) pustulka, chwyta cos i odlatuje. To bylo tak niespodziewane, ze i zdjecia sa troche nieostre, bo nie zdazylam z niczym, strzelalam z biodra, bez celowania. ;)

No nic, ide dalej. Wyspe na jeziorku upodobaly sobie kormorany, ktore wrocily na przezimowanie, latem w ogole ich nie bylo. I jak co roku, drzewa na wyspie pobielaly od ich odchodow.

Mialam wracac inna droga, ale cos mnie skierowalo sciezka brzegiem jeziorka. Intuicja? Przeczucie? Nie wierze w takie bajdy, ale gdybym poszla inaczej, omineloby mnie najlepsze. Bo otoz w pewnej chwili, na mijanej brzozie zobaczylam dwie wrony. Z pewnoscia nie zwrocilabym w ich strone aparatu, bo na to nie zasluguja, ale zaintrygowalo mnie ich dziwne zachowanie. Jakby byly czyms zaniepokojone, pyskowaly, podfruwaly, by za chwile odleciec na dalsza galaz i zaraz wracaly. Zatrzymalam sie i... nie, niemozliwe! Dostrzeglam trzeciego ptaka! Jeszcze nie wierzylam swojemu szczesciu, to byla mloda sowa uszata. Siedziala wystraszona i jakby sparalizowana strachem, niewiele sie ruszala, krecila tylko lebkiem, zeby nie tracic wron z pola widzenia. A te potwory nie przestawaly jej straszyc, zachowywaly sie jakby bronily gniazda, a przeciez to niemozliwe o tej porze roku. Mysle, ze po prostu znecaly sie nad nia, a moze widzialy w niej lup? Nie mam pojecia, skad sie tam wziela w bialy dzien, pewnie jej mlody wiek i brak doswiadczenia zapedzil ja tam, gdzie byc nie powinna, a pozniej po prostu nie wiedziala jak reagowac na agresje wron. I nagle zobaczyla mnie z wycelowanym w nia obiektywem. Oczy o malo nie wylecialy jej z orbit ze strachu, wiec szybko zabralam sie stamtad, zeby jej zanadto nie stresowac, dosc miala uzywania z tymi czarnymi potworami.