Jeden taki dzien...

Wiekszosc z nas ma w swoim zyciu szczegolne urodziny, kiedy liczba lat i rok urodzenia sa jednakowe. Nie wszystkim jest dane doswiadczyc takich specjalnych urodzin, bo osoby urodzone w latach 80-tych lub 90-tych nie zawsze dozywaja tak slusznego wieku.

Tego dnia Google powitaly mnie torcikami i zyczeniami

Mnie takie urodziny zdarzyly sie w tym roku (juz byly, juz zapomnialam, wiec prosze o nieskladanie kondolencji). Chcialabym tylko kupa-mieci spisac, nadmienic, porownac zdarzenia z mojego zycia, zbiegajace sie z wydarzeniami w Polsce i na swiecie, zeby Wam uzmyslowic, jak wiele zmienilo sie w tym czasie.

... koniczynki i serduszka...

Dostalam od dzieci pudelko, a w nim...

... oraz girlande z czerwonych serc. I talon na wspolne zakupy.

Sam moj rok urodzenia bogaty byl w dziejowe przemiany. Na Wegrzech wybuchla rewolucja, a w Polsce zaczela sie odwilz gomulkowska. Nie sprzyjalo to spokojnemu przebiegowi ciazy u mojej mamy, bala sie, nie wiedzac, co z tych wydarzen wyniknie. Poznanski czerwiec budzil zagrozenie interwencja wojsk sprzymierzonych, a i wspomnienia wojenne nie sklanialy do optymizmu. W sam dzien moich urodzin wojska radzieckie wkroczyly na Wegry, by ogniem i mieczem bronic jedynie slusznego ustroju. Bylo wiele ofiar smiertelnych, wielu rannych, ustroj zostal uratowany, zapanowal jako taki spokoj. W nastepnych latach jednak kraje demokracji ludowej probowaly sie wyzwolic spod radzieckiego jarzma, w roku 1968 w Pradze, w roku 1970 w Gdansku,  pozniej w 1976 w Radomiu, wprowadzenie pierwszych kartek na cukier, dalej postepujaca destabilizacja kraju i gospodarki, wreszcie nadszedl rok 1980, gdy strajki ogarnely caly kraj.

 W miedzyczasie na swiecie trwala wojna wietnamska, ktora juz dobrze pamietam, jak rowniez konflikt w Zatoce Swin, ktory o wlos otarl sie o globalna wojne, zamach na prezydenta Kennedy´ego, jego pogrzeb. Wtedy przezywalam swoj zachwyt Ameryka, mloda bylam i nieswiadoma, wiec nie dziwota. Nie bylo dnia bez wiekszych lub mniejszych konfliktow zbrojnych, powstan, rewolucji, czy wojen.

A z nowinek technicznych pojawily sie w domach telewizory, radia tranzystorowe, pralki wirnikowe, odkurzacze i wiele pomniejszych. Samochody staly sie dostepniejsze, w roku 63 tato kupil w Motozbycie, na raty, Syrenke 103. Czolg nie samochod, a jak fajnie popierdywal swoim dwusuwowym silniczkiem! Zaczelismy korzystac z weekendowych wyjazdow, choc wtedy jeszcze mialam w szkole szesc dni nauki, tak, tak, w soboty rowniez sie uczylismy, a rodzice pracowali. Dopiero jakos na poczatku lat 70-tych, a moze juz pod koniec 60-tych (nie pamietam) zrobili nam wolne soboty.
W 1981 roku wyszlam za maz, a dokladnie w tydzien po naszym slubie wprowadzono w Polsce stan wojenny. Historia zatoczyla kolo. Podobnie, jak moi rodzice pod koniec lat 50-tych, i ja weszlam w zycie rodzinne pelna niepokoju o przyszlosc. Mloda bylam, nie przezylam wojny, wiec czolgi na ulicach nie robily na mnie az tak wielkiego wrazenia, jak na starszych czlonkach rodziny.  Nie bawilam sie tez w dzialalnosc podziemna, wiec mnie samej nic nie grozilo, ale sytuacja w kraju byla tragiczna. Przed samym stanem wojennym, w listopadzie, bylismy z mezem (wtedy jeszcze narzeczonym) w Niemczech, zeby moc sie zaopatrzyc w ciuchy, obuwie i kosmetyki, bo inaczej chyba poszlabym do slubu nago, nie bylo szansy nic kupic. Ja juz wtedy chcialam zostac, ale maz przekonal mnie, ze wrocimy, wezmiemy slub i znow pojedziemy, juz jako malzenstwo. Nie udalo sie, on wyjechal dopiero w 1987, ja dobilam z dziecmi w 1989. Zmarnowalismy ladnych kilka lat.
Trudno uwierzyc, ze w Niemczech mieszkamy juz blisko cwierc wieku, czas ostatnio bardzo przyspieszyl.
Pojawily sie kolorowe telewizory z ekranami jak w kinie, trojwymiarowe obrazy, komputery, najpierw spore, potem mniejsze laptopy, a teraz mamy wszystko w telefonie. Miniaturyzacja postepuje bardzo szybko. Szczerze zachwycily mnie fotograficzne aparaty cyfrowe. O przyjemnosci prania w pralkach automatycznych juz kiedys pisalam, roboty kuchenne usprawniaja i skracaja  prace. Wojny jednak nadal nieprzerwanie trwaja, Afganistan, Irak, Balkany i wiele innych. Rozpad i powstawanie nowych panstw zmieniaja wciaz mapy swiata. Odbywaja sie kolejne olimpiady, rozdawane sa Noble, krecone nowe filmy, pisane ksiazki. Zycie nieodmiennie idzie naprzod.
Kazdy wiek ma swoje wady i zalety, przywileje i obowiazki, ciemne i jasne strony. Ja bardzo chcialabym juz bawic wnuki, jak moja mama, ktora w moim wieku miala ich dwoje. Ale mlode pokolenie tez sie zmienilo, najpierw chce korzystac z zycia, potem dopiero bawic sie w rodzine. Musze wiec jeszcze poczekac. Nasze dzieci dzisiaj zmagac sie beda ze swiatowym kryzysem, nie jest latwo zakladac rodzine. Kazde pokolenie mialo i ma jakies przeszkody na drodze do spokojnego i beztroskiego zycia.
Oby tylko nie bylo gorzej.
Ten kolejny rok mojego zycia nie nastraja optymizmem, zaczynaja sie starcze dolegliwosci, problemy finansowe sie pietrza, obawa o dzieci nie maleje. Swiat gdzies zmierza na leb, na szyje, tylko czy w dobrym kierunku?
Chyba pojde sie upic, jakem abstynentka.