Idzie ku lepszemu?

Dni wydluzyly sie troszeczke, jeszcze nieodczuwalnie, ale zawsze cos. Slonce jeszcze wprawdzie nie grzeje, ale co najmniej poprawia nastroj. Widoczne sa juz pierwsze zwiastuny przedwiosnia, choc pora taka, ze zima moze wrocic na calego i uprzykrzyc nam zycie. Ale juz mamy z gorki!





Na brzozach i olszynach pojawily sie typowo wiosenne "robaczki", dyndaja sobie wesolo w zapowiedzi przedwiosnia. Paki na drzewach puchna, rosna i doczekac sie nie moga, by wreszcie eksplodowac. Pod moim oknem, pod krzakiem forsycji, powychodzily z ziemi przebisniegi. Jeszcze wprawdzie nie kwitna, ale ciesza oczy swieza zielenia.





Sikorki skrzetnie korzystaja z karmnikow wystawionych przez ludzi, ale i one zdaja sie byc naladowane nowa energia. Ciesza sie razem z nami ze swiecacego slonka.

Samotna sroka korzysta z okazji, ze swieci slonce i probuje ogrzac swoje czarno-biale piorka na naszej podworkowej brzozie.



 

 

 

 

 

 

 

 

Wszystkiemu zas z ciekawoscia przyglada sie zblazowana Miecka, ktora dobrze wie, ze na parapet wchodzic jej nie wolno, bo kwiatki czasem lubia same spadac. Maly uparciuch nie przejmuje sie jednak zadnymi zakazami i, kiedy tylko nikt nie widzi, robi co jej sie podoba.

 

Niedawno wprowadzila sie do bloku obok pani ze smiesznym pieskiem i kotem. Kiedy wychodzi z psinka na siusiu, za nimi, w odleglosci kilku metrow, maszeruje kot, zawsze ze sztywno wyprostowanym ogonem, jakby sie Viagry nazarl. Kocisko zupelnie nie czuje strachu przed innymi psami, to raczej Kira na jego widok przechodzi asekurancko na druga strone ulicy.

Sfotografowalam towarzystwo z kuchennego okna, pies jest troche zamazany, bo ma chyba owsiki w tylku i nie zatrzymuje sie nawet na sekunde.

 



Zreszta nie wypadalo tak oficjalnie focic z okna obcych ludzi, balam sie, ze kobitka moze byc niezadowolona i zwrocic mi uwage, wiec troche sie krylam.

 

 

 

 

Tak wiec chyba idzie ku lepszemu, do wiosny zostalo nam... (patrz licznik z boku strony).
Wiadomosc z ostatniej chwili: spadl snieg!