Jednoznacznej diagnozy nadal brak.

Kirunia kuleje nam juz tak dlugo i pewnie, zeby nudno nie bylo, zmienila w miedzyczasie jedynie lapke, ktora trzyma w powietrzu.
Przy okazji okulenia na przednia lapke, rutynowo dostala zastrzyk przeciwzapalny i Metacam do brania w domu, srodek przeciwbolowo-przeciwzapalny. Jak pamietacie, niewiele to pomoglo. Wetka sugerowala fizykoterapie psia, ale nie bardzo moglismy sobie na nia finansowo pozwolic, wiec ogrzewalismy Kire poduszka elektryczna i sami masowalismy w domu. Niestety i to nie przynioslo spodziewanej poprawy. Przeswietlenie nie wykazalo zadnych zmian kostno-stawowych ani stanow zapalnych. Wetka zaczela sugerowac jako powod utykania blokade miesnia, ktora jakoby mozna usunac operacyjnie. Nie chcielismy jednak znow poddawac Kiry narkozie, a ze mielismy wrazenie braku bolu, zostawilismy proces zdrowienia samemu sobie. I to byla chyba dobra decyzja, bo po bardzo dlugim czasie samo przeszlo, a nam spadl kamien z serca.
Nie na dlugo, bo jak pamietacie krotko potem, jak grom z jasnego nieba przyszlo okulenie tylnej lapki. Kiedy pojechalismy do kliniki, naszej wetki nie bylo, a mlody rezydent zasugerowal tym razem naderwanie lub zwyrodnienie wiazadla krzyzowego w kolanie. Spowodowane jest ono, jak doczytalam sie po powrocie do domu, wiekiem, ale i nadwaga. I tu dochodzimy do sedna. Kira w ostatnim czasie mocno przytyla, ze swoich normalnych 18 kg doszla do 22. Winien wszystkiemu jest moj maz, ktoremu sie wydaje, ze celem w zyciu jest dokarmianie psa bez opamietania. Nie pomagaja prosby i grozby, wciaz jej cos daje, jak nie smakolyki, to ze stolu. Jeszcze w listopadzie, podczas szczepienia, Kira wazyla 19 kg, pozniej nastapily operacje, choroba przedniej lapki, a co za tym idzie, znaczne ograniczenie ruchu. A on ja nadal pasl i na efekty nie trzeba bylo dlugo czekac. Byl gluchy na wszelkie uwagi, a przyrost wagi byl tak widoczny, ze juz corki pytaly, co on z tym psem zrobil, bo Kira wyglada jak parówa na czterech chudych nogach. Nic do niego nie docieralo, zupelnie nic. Nawet argumenty, ze wczesniej to samo zrobil Fuslowi, co przy jego chorym kregoslupie, bylo dla psa zabojcze. Fusel przytyl z 10 na 12 kg, niby niewiele, ale to przeciez 20% przyrostu wagi!
Zrobilam wreszcie karczemna awanture i zakazalam kupowac puszki dla Kiry. Ma suche w misce i na razie od kilku dni w ogole przestala jesc, strajkuje i stroi fochy, ale ja akurat sie tym nie bardzo przejmuje. Ona prawie wcale sie nie rusza, wiec nic jej nie bedzie. Obawiam sie tylko, ze kiedy nie ma mnie w domu, maz i tak podrzuca jej cos ze stolu, bo mu zal glodujacego psa. Nie mam na niego sposobu! Niby nieglupi czlowiek, a w tej kwestii zachowuje sie jak idiota, zadne argumenty do niego nie przemawiaja. Pies jest glodny i on tylko to widzi, nie zdajac sobie chyba sprawy, jaka krzywde mu robi na dluzsza mete.
Nawet ludozerca zwrocil uwage, jak bardzo Kira przytyla w tak krotkim czasie, on wazy ja za kazdym razem, ma wszystko w aktach. Podczas wizyty opowiedzielismy mu cala historie z przednia lapka. Zbadal tylna i rowniez stwierdzil brak reakcji na bol w jakims konkretnym miejscu. On z kolei sugeruje, ze kulenie ma cos wspolnego z gojeniem sie blizny pooperacyjnej, ktora ja "ciagnie". Dlaczego jednak zaczela kulec dopiero po miesiacu od operacji? W kazdym razie dal jej rutynowy zastrzyk i antybiotyk do brania w domu. Bylismy u niego w czwartek, jest sobota, a utykanie nie ustalo. Wprawdzie nieco jakby sie zmniejszylo, co daje nadzieje na wyleczenie.
Teraz priorytetem jest odchudzenie psa, tylko nie wiem, czy maz wezmie to sobie na tyle do serca, zeby przestac ja dokarmiac, kiedy ja nie patrze.