Spotkalam plastika.

Wybralismy sie z Kira do naszego domowego weta. Raz, ze jest duzo tanszy od kliniki, a dwa pomyslalam sobie, ze moze uda mu sie postawic wreszcie diagnoze, dlaczego sunia tak kuleje. Nasz wet, zwany przez nas w skrocie ludozerca, bo nazwisko ma nie do wypowiedzenia, jest czarnoskory i bardzo fajny. Cala rodzina sie u niego leczy i szczepi. Srednia chodzi  do niego z Massimo, starsza z oboma kotami, a najmlodsza chodzila z Miecka, kiedy ta jeszcze u niej przebywala. Nasz Fuselek tez byl pod jego opieka. Dlaczego wiec chodzimy do kliniki? Otoz gabinet ludozercy jest niewielki i nie ma potrzebnego sprzetu diagnostycznego ani szpitalika. Kiedy nam Fusla sparalizowalo, zadzwonilam i mimo niedzieli wet przyjechal, zbadal psa, dal zastrzyk i sam nas wyslal do kliniki na przeswietlenie czy usg, bo on nie byl w stanie psa dalej leczyc. Przynajmniej uczciwie podszedl do sprawy.
Wiedzac, ze ludozerca poswieca kazdemu zwierzakowi bardzo duzo czasu, zawsze staramy sie byc u niego sporo przed popoludniowym otwarciem po obiadowej przerwie, zeby za dlugo nie czekac. Niestety tym razem bylismy drudzy pod gabinetem, a zaraz za nami nadeszly dwa plastiki. Oesu! Ludzie! Czy niektorzy nie maja w domach luster? A nawet jesli maja, to czy nie umieja w nie spojrzec krytycznie? Samokrytycznie! W pierwszej chwili, widzac te zjawiska z daleka, poczulam uscisk w zoladku, a dopiero w drugiej chwili, kiedy podeszly blizej, zorientowalam sie, ze jedna z nich to dawna kolezanka ze szkoly jednej z moich corek. W tym wydaniu jej prawie nie poznalam.
Opisuje: kruczoczarne wlosy, postrzepione od farbowania i zniszczone, ze gorzej byc nie moze, o dlugosci gdzies tak za ucho, a spod nich wystajace extention (no te sztuczne przedluzki) do polowy plecow. Z kilometra widac, ze jej naturalne nijak sie maja do tych sztucznych. Jakby ktos garnek nalozyl, a spod niego wystawalyby dopiero te dlugie wlosy. Ale to jeszcze nic. Skora wyniszczona solarium, w kolorze ciemnego brazu, krzyczaca o pomoc i oznajmiajaca wszem i wobec swoja sztucznosc. Makijaz ze sztucznymi rzesami dlugosci nieziemskiej i usta w kolorze pink. Chyba w ciemnosciach by swiecily, podczas gdy reszta bylaby niewidoczna ze wzgledu na murzynska karnacje. Myslicie, ze to koniec? Otoz nie. Dlonie bowiem zdobily tipsy w kolorze czarnym, dlugie na jakies 5 cm. Jak ona sobie tym tylek podciera? Jak podnosi upadle 10 centow? Ze nie wspomne o innych czynnosciach.
Pamietam ja zupelnie inna, ciemna blondynke o przyjemnej twarzy, naturalna i sympatyczna. Ladna nawet byla. Teraz wyglada o co najmniej 10 lat starzej od mojej corki, tak sie upiekszyla. Juz nie wspomne przez litosc o tym, co na sobie miala, ale inaczej niz qrewskie, nie moge tego nazwac.
Ukoronowaniem bylo zwierzatko, ktore ze soba przyniosla, malenki piesek chiwawa w kozackim ubranku, podly i niewychowany, rozpieszczony i agresywny do granic mozliwosci. Mniej wiecej takie samo pustoglowie, jak jego pancia.
Ja widocznie niewiele sie zmienilam. bo ona od razu mnie rozpoznala i nawet wygladala na ucieszona spotkaniem. Szczebiotala do mnie najnowsze wiesci z wlasnego zycia, a ja ukradkiem rozgladalam sie, czy nie idzie ktos znajomy i mnie z tym ob-ciachem nie zobaczy. Ktos moglby jeszcze pomyslec, ze to moje dziecko. Oesu!
Jak juz wspomnialam, przed nami byl inny czworonozny pacjent, wiec jeszcze w poczekalni musialam z nia/z nimi (bo ta druga, nieznana mi a wygladajaca podobnie, tez sie usadzila) siedziec jakis czas i wysluchiwac glupot, przygladajac sie temu pozbawionemu rozumu stworzeniu, ktore aspirowalo do miana psa. Nawet nie pamietam, jak go nazwala, ale imie bylo jakos tak adekwatne do calosci.
O wizycie u samego ludozercy opowiem nastepnym razem.