Kirunia u weta.

No coz, moje podejrzenia i obawy tylko sie potwierdzily. Wprawdzie nawet wetka za sprawa pomacania, nie jest w stanie postawic stuprocentowej diagnozy, ale podobienstwo guzow pozwala domyslac sie, ze znow dopadlo ja raczysko sutka. Ten sprzed roku w badaniu pooperacyjnym okazal sie bardzo zlosliwy, wiec nie ma co sie ludzic, ze ten jest inny.
Do konca roku mamy spokoj, bo nie ma najmniejszego sensu narazac psa na ryzyko, kiedy wiekszosc personelu weterynaryjnego ma wolne, a operacja jest bardzo rozlegla. Z poczatkiem nastepnego roku ruszymy z leczeniem. Najpierw oczywiscie zostana sprawdzone pluca i wnetrznosci, a jesli wszystko bedzie czyste, Kira zostanie poddana nastepnej mastektomii. Beda to, jak poprzednim razem, tylko trzy cycuszki, bo usuwanie calej listwy mlecznej jest operacja zbyt rozlegla, a zaatakowany jest najostatniejszy cycus, ten najblizszy zadka.
Rozwazylysmy tez mozliwosc jednoczesnej kastracji, zeby hormony nie zwiekszaly ryzyka nastepnych nowotworow, jak rowniez by zlikwidowac mozliwosc wystapienia ropomacicza, co jest czestym schorzeniem u starszych suk. Cala operacja trwalaby jakies 20 minut dluzej od samej mastektomii, a wszystko zostaloby zalatwione przy jednej narkozie, z jednym cieciem.
Dodatkowe koszty tez nie beda jakies powalajace, da sie wytrzymac. Najwazniejsze, zeby operacja przeszla pomyslnie, a pozniej zeby nie bylo przerzutow.
Teraz przyjmuje juz caly ten dopust bardziej spokojnie. Wiem, jak to przebiega, jak Kirunia na wszystko reaguje, jestem dobrej mysli, choc nie przecze, troche sie niepokoje, to normalne. A Kirunia to w koncu moje dziecko, wiec mam prawo.

Goraco zachecam do czytania naszych kryminalkow i glosowania na najlepszy (banerek po prawej na gorze)