Przyciaga mnie.

Do wody mnie przyciaga, ale to chyba nic dziwnego, zwazywszy, ze moj znak zodiaku nalezy do znakow wodnych. Ciagle jednak lazic nad jeziorka i sadzawki, to staje sie nudne. Ale mamy przeciez jeszcze rzeke! Myslalby kto, zesmy tacy nawodnieni w tej Getyndze. No niby tak jest, ale wszystko to w wersji mini, male zbiorniki wodne, cieniutkie rzeczki, rzeczulki i kanaly. A mnie sie jakies oceany marza... No dobra, juz nie narzekam, niektorzy nie maja nawet tego.
Ale do rzeczy. Corka poprosila nas, zeby w niedziele wyjsc z Placzkiem, bo ona gdzies wyjezdzala i psisko byloby za dlugo samo. Wymyslilam wiec, ze podjedziemy do rzeki, maz Kire i mnie tam wysadzi, a sam pojedzie zabrac Placzka na spacer. My dojdziemy tam brzegiem Leine, po czym wrocimy razem autem do domu. Niby moglibysmy wziac na spacer oba psy, ale Placzek zawsze bardzo Kire maltretuje, nie chcielismy wiec ryzykowac, ze zrobi jej przypadkiem krzywde. Za swiezo jest sunia po operacji. Zabralam do kieszeni tylko maly kompakt, nie chcialo mi sie juz dzwigac ciezkiej lustrzanki.
Po porannej gestej mgle nie zostalo ani sladu, slonce swiecilo, ale bylo chlodno.

Ptactwa i innego drobiu, jak widac,  i nad Leine nie brakowalo.

Minelysmy Arene, niedawno wybudowana hale sportowa, za soba zostawilysmy siedzibe orkiestry symfonicznej.

Kolejne mosty nie stanowily przeszkody, zrobiono bowiem wygodne przejscia pod nimi. Nie trzeba wiec przechodzic przez ruchliwa ulice. Kolejnym dowodem na nadchodzaca wiosne sa wietrzace sie na trzepakach dywany.

Kilka krokow dalej natknelysmy sie na kuriozalne cus, czego na pewno wczesniej tam nie bylo. Ktos wymurowal nad brzegiem rzeki... podwojne legowisko i obkleil je mozaika.

Kirze w kazdym razie bardzo sie spodobalo, ja nie ryzykowalam nawet posadzenia na nim zadka. Czemu to moze sluzyc? Parkom, ktore latem poczuja nagla wole boza? Obserwatorom rzeki? I czy w ogole jest to legalna budowla, czy ktos sobie to postawil w ramach hobby, na dziko? Nie wiem, ale pomysl fajny. Idziemy dalej.

Kirunia niezmordowanie obrabiala patole. Jak widac, krety tez juz wylaza na wierzch.

Spotkalysmy kolejnego abondzia. Kaczek juz w ogole nie focilam, bo jest ich takie zatrzesienie, ze az nudno. Pewnie niedlugo bedzie ich tyle, co Chinczykow i nastapi prze...kaczenie.

Tu powoli zblizylysmy sie do rejonow, ktore dawno temu zadeptywalismy z Fuslem, kiedy jeszcze byl zdrowy, a gdzie nie bylam od ladnych kilku lat. Powrocily wspomnienia, oczy sie zaszklily. To kolorowe to budynki oczyszczalni sciekow, bardzo mi sie podoba ich wesoly wyglad.

Minelysmy schronisko dla zwierzat, pozniej cmentarz za teczowym mostem.

 Przelazlysmy pod wiaduktem - zjazdem z autobany do polnocnej czesci miasta. Nawet tu trafila mi sie czapla w locie (powiekszcie zdjecie, bedzie lepiej widac).

Przeszlysmy mostkiem nad rzeczka Grone, ktora kawalek dalej ma ujscie do Leine. Tam juz czekal na nas moj slubny, ktory zdazyl wyprowadzic Placzka. Ladnych pare kilometrow mialysmy w nogach. Kira jeszcze wiecej, bo latala w przod i w tyl zakosami. Z ulga wiec wsiadlysmy do auta i pojechalysmy odpoczywac do domu.