Polazlam sobie trasa na Dransfeld - tam, gdzie w lipcu po huraganie przedzieralismy sie surwiwalowo razem z Kirunia, wtedy jeszcze w miare zdrowa. Wszystko zostalo pouprzatane i tylko kikuty drzew przypominaja o tamtym dniu, kiedy traba powietrzna poczynila takie spustoszenia. Niektore kikuty wypuscily nowe listki, pewnie korzenie ich nie byly do konca uszkodzone. Strazacy bowiem poobcinali korony drzew, a zwalone pnie "postawili" z powrotem. I niektore przyjely sie!
Nie padalo, chwilami nawet wygladalo slonce, ale niebo mialo wyglad nieco dramatyczny. Mialam mocne postanowienie przejscia calej Dransfelder Rampe, ale po drodze rozmyslilam sie i skrecilam gdzie indziej, bo straszylo deszczem.
Zdazylam spotkac po drodze takiego malego wesolka. Oboje przystanelismy, przygladajac sie sobie z zaciekawieniem, a ja powolutku przylozylam aparat do oka i zdazylam pstryknac, zanim zniknal mi z pola widzenia w krzakach.
Idac wzdluz niewielkiego strumyczka, zauwazylam ze jego brzeg porosniety jest czyms czerwonym.
Strumyk ma bardzo niski poziom wody (dziwne po tylu opadach) i to czerwone wyroslo w miejscu, gdzie wczesniej byla woda. Fajnie to nawet wygladalo, tak niezwyczajnie. Latem tego nie bylo.
Przecudnie wygladaly kwitnace wszedzie nawlocie, wrotycze i inne zolte kwiatki, ktorych nazwy nie znam, zreszta roznych kwiatow bylo zadziwiajaco duzo jak na te pore roku. O kwiatkach bedzie innym razem, bo post wyszedlby za dlugi.
Do domu zdazylam przed deszczem. Dobrze, ze skrocilam trase, bo by mi sie zmoklo.
Bardzo malowniczo wyglądają te czerwone porosty, żółtych kwiatków i u nas dużo, im susza mniej dała się we znaki.
OdpowiedzUsuńTe porosty widzialam pierwszy raz w zyciu, nie wiem, co to jest, ale wyglada ciekawie. Mnie daje sie powoli deszcz we znaki. No ile mozna, kiedy jednoczesnie w Polsce jest takie fajne babie lato... :(
UsuńMoże to czerwone zawsze rosło pod poziomem wody i miało inny kolor a gdy poziom mu zabrała susza to wzięło i ze złości zczerwieniało?
OdpowiedzUsuńMiłego dnia:)
A wiesz, ze na to nie wpadlam? No ale co sie dziwic, przeciem blondina. Bede musiala sie poprzygladac w roznych porach roku.
UsuńMilego! :**
Biedny Kiruś! Pogłaszcz malutką ode mnie.
OdpowiedzUsuńBiedna jest rzeczywiscie, wszystko sprzysiega sie przeciw niej. Cos mi mowi, ze ona sie juz nie wykaraska...
UsuńBardzo ukochalam od cioci Julitki, Kirunia dziekuje :**
Niebo przepiekne, Aniu! Uwielbiam takie własnie dramatyczne, mocarne nieba. Tylko Kiruni, biedulki żal...Mogłoby to potęzne niebo ulitować się nad nia i dać jej jeszcze parę lat radości i siły do cieszenia się zyciem pod tak cudnym niebem.
OdpowiedzUsuńŚciskam Cię mocno z deszczowego Podkarpacia!***
Kirus wychodzi teraz tylko na konieczne spacerki, zeby mogla sie zalatwic. Nawet po domu kustyka na trzech lapeckach. Nie wiem, co z nia jest, ale na pewno nie bedziemy jej meczyc kolejna operacja.
UsuńWczoraj na samotnym spacerze caly czas o niej myslalam i bardzo mi jej towarzystwa brakowalo, nawet uronilam kilka lez z tesknoty za wspolnymi wedrowkami.
Buziaczki, Olenko :*****
Dużo głasków dla Kiry! Czerwone coś bardzo łdanie wygląda. Ale że zwalone pnie przyjęły się postawione na miejsce, to dopiero... Wola życia...
OdpowiedzUsuńNie wszystkie sie przyjely, tylko na niektorych pojawily sie nowe listki, inne zas beda usychaly. Ale to i tak niecodzienne zjawisko, bo wczesniej myslalam, ze raz zwalone drzewo juz sie nie zregeneruje. :)))
UsuńDramatyczne niebo jest za...je...fajne!!!
OdpowiedzUsuńTeż wybieram się poszwendać.
Muszę rozruszać mięśnie po wczorajszych ekscesach przy zbieraniu ziemniaków ;)
A niebo mam byle jakie ;(
Sama nie wiem, czy dzisiaj zdolam sie gdzies wybrac, niebo nadal dramatyczne i troche strach, ze sie zmoknie. A zapalenie pluc nie jest w moich planach. Jeszcze zobacze, moze sie uda.
UsuńNa grzyby nie ma co jechac, bo caly tydzien lalo i bylo zimno, wiec na pewno nie ma. :(
Czerwone niesamowite a pnie muszą mieć korzenie w ziemi, często widzę ścięte drzewa i gałązki startujące z pnia. Mam taki obrazek przed oknem, zwalona przez burzę lipa, ścięto ją pień zabrano korzenie zostały, dziś nie ma jednego pnia jest kilka :). Topole odrastające, dookoła grubego pniaka wianuszek gałązek. Cudo po prostu cudo. A niebo straszyło tymi chmurskami.
OdpowiedzUsuńTak, z tymi pniami rzeczywiscie maly cud. Widzialam na wlasne oczy, jak te drzewa lezaly, a bryla korzeniowa byla na wierzchu. A teraz regeneruja sie i puszczaja listki. Natura broni sie skutecznie. :)))
UsuńFoty groźne i bajkowe zarazem. Ładnie udało Ci się uchwycić chwilę!
OdpowiedzUsuńGłaski dla Kiry...
ps. nie będzie nas, będzie las!
I dobrze:)
Te chmury niezle prezentuja sie na zdjeciach, ale nad glowa wygladaly zupelnie niezachecajaco. Dlatego ucieklam. :)))
UsuńGłaski dla Kiruni przede wszystkim ♥
OdpowiedzUsuńWidoki piękne, fajne zdjęcie z widokiem na autostradę :) Dobrze, że drzewa zaczęły się odradzać, a człowiek im w tym pomógł, a nie tylko pościnał resztki i szwagrowi do kominka sprzedał.
Biedna kulawka musi siedziec w domku. Maz znosi i wnosi ja nawet po tych kilku schodkach. Najgorsze, ze to jest ta sama lapka, ktora byla operowana na zerwane wiezadlo krzyzowe. :((
UsuńPrześliczny ten zając, fajny spacer.
OdpowiedzUsuńTo nie zajac, tylko dziki krolik, ma krotsze uszka i jest mniejszy. :)
Usuńspacer bez Kiry to pewnie nie to samo :(
OdpowiedzUsuńaczkolwiek króliczek piękny i czerwone "coś" tyż pikne :)
buziole na końcówkę niedzieli.. dla calutkiej rodzinki :) :*********
Bez Kiruni to calkiem i zupelnie nie to samo. Gadalam do niej po drodze, teraz glupio gadac z sama soba. Jeszcze ludzie po sanitarke z wariatkowa zadzwonia. No i na samotnych spacerach gdzies po pustkowiu tez nie czuje sie tak pewnie jak w jej towarzystwie. :(
UsuńCaluski :*****
Masz Anuś rację - samotny spacer jest do niczego. Moja Kizia-Mizia była spacerową kotką, wprawdzie szłam tam, gdzie ona chciała. Często ten spacer wyglądał dziwnie - ona zalegała pod drzewem w parku, a ja przez godzinę stałam oparta o jego pień. Nie ma już Kiziuni, a Beza boi się wyjść na klatkę schodową.
OdpowiedzUsuńDużo głasków dla Kiruni i kotowatych, buziaczki dla Ciebie - Ania
Z Kira jest coraz gorzej i obawiam sie, ze juz nie pojdzie na dluzszy spacer, bedzie wynoszona przed dom, zeby sie zalatwic. Jestem zalamana!
UsuńZ kotami to nie to samo, ja do stania pod drzewami zupelnie sie nie nadaje.
czerwone to młode korzenie olszy czarnej, a żółte kwiatki to nawłoć późna (północnoamerykański inawzor zawłaszczający nieużytki). Pozdrawiam :-)
OdpowiedzUsuńMegi, ales Ty jest uczona, na wszystkim sie znasz! ;)
UsuńTylko skad tam olsza, kiedy dokola same wierzby?
No ale zawsze czlowiek czegos sie na wlasnym blogu douczy. Dzieki. :)))
nie wiem, właśnie widziałam, że wierzby :-) ale tak wyglądają młode korzenie olszy, może jakieś młode olsze tam są? a może korzenie wierzb też tak wyglądają?
UsuńIronia, hm? na ortografii też się znam ;-p
Jaka tam ironia, to byl podziw bezmierny. Bo ja to z ledwoscia brzoze od kasztanowca odrozniam, a golebia od wrobla, za to wszystkie kwiaty to leluje. I dopiero dziewczyny mnie tu uswiadamiaja, co fotografuje. Fstyt! :)))
Usuń:-)
Usuń;)
Usuń...fajnie, że Ci się udało przed deszczem dotrzeć do domu. U nas straszyło nie tylko na niebie ale również w mediach jednak Pogodynki swoje a aura swoje. Widzę, ze i mojego kuzyna spotkałaś (hase) he he he a te czerwone porostki bardzo fajniutkie...
OdpowiedzUsuńTaka pogoda doprowadza mnie do rozpaczy, taki ni pies, ni wydra. Niechby padalo albo niechby bylo pogodnie, a nie takie wszystko naraz. :)
UsuńAle słodki kicek! Takiemu zrobić zdjęcie to dopiero sztuka! No i jaki trzeba mieć refleks!
OdpowiedzUsuńDalam rade tylko dzieki teleobiektywowi, bo to niezwykle plochliwe zwierzaki. :)))
UsuńWszystko pieknie ladnie i naprawde super zdjecia, ale martwie sie o Kirunie :(
OdpowiedzUsuńJuz jest lepiej, chodzi na czeterech, choc nadal slabuje.
Usuń