Sesja.

Siedzialam wczoraj przy komputerze, gdy nagle cos tracilo moje ramie i lodowaty mokry nosek dotknal mojej reki. Przeszedl mnie dreszcz. Odwrocilam sie i zobaczylam wpatrzona we mnie pare okraglych wilgotnych oczu. Poglaskalam twardy lepek i wrocilam spojrzeniem do monitora.
- Przejdziesz sie ze mna na spacer? - uslyszalam czyjs glos.
Rozejrzalam sie po kuchni, ale oprocz mnie i Kiruni nie bylo nikogo. Popatrzylam na sunie i znow dobiegl mnie ten glos:
- To idziemy na ten spacer?
Kira siedziala nieporuszona, wpatrzona we mnie uwaznie. I wtedy znow uslyszalam:
- O cos cie pytalam - jej paszcza nie poruszala sie, a jednak slyszalam jej glos.
Otrzasnelam sie.
- Niemozliwe - pomyslalam.
- Mozliwe - odpowiedzial glos - to idziemy w koncu, czy nie. Szkoda pieknej pogody.
Pozbieralam skrzetnie zuchwe z podlogi, wylaczylam lapka i zaczelam sie ubierac.
- Wiesz, wez ze soba aparat, zrobisz mi sesje zdjeciowa. Wciaz tylko fotografujesz Miecke, a mnie tez sie cos od zycia nalezy.
Zaczelam sie wlasnie zastanawiac, czy nie lepiej byloby obwiazac glowe, jak przy bolacym zebie, z kokarda na czubku, zeby uniknac wiekszych szkod na opadajacej szczece, ale wzielam sie w garsc.
I wyruszylysmy.
Kira paplala przez cala droge, bardzo rada ze spaceru, a ja sie zastanawialam, dlaczego nie udalo mi sie wczesniej uslyszec glosu wlasnego psa. Przeciez, na litosc, to jeszcze nie wigilia!
- Nie wsluchiwalas sie dostatecznie uwaznie - oswiecila mnie Kira - czasem udaje ci sie uslyszec i opublikowac moje rozmowy z Miecka, ale nie zawsze koncentrujesz sie wystarczajaco, kiedy  ja do ciebie przemawiam.
- Dobrze - odpowiedzialam - bede probowala w przyszlosci lepiej uwazac.
- To nie takie trudne, jak widzisz.
- No, nie. Masz racje.
Poszlysmy w strone parku. Slonce lsnilo na prawie bezchmurnym niebie, ale juz wcale nie grzalo. Bylo nie tyle chlodno, co rzesko, musialam trzymac rece w kieszeniach, bo marzly mi troche palce.

 - To co, zaczynamy? - usiadla na alejce i zaczela sie mizdrzyc do obiektywu.

- Odejde troche dalej, poszukamy lepszego miejsca.

                                                                             - Dlaczego zostajesz w tyle?

- O, tutaj, pod tym zielonym krzakiem. Slyszalas? W Polsce zima jak na Syberii, a u nas miejscami jeszcze zielono.

- Prosze zrobic moj lewy profil, jest znacznie lepszy od prawego. Taaak... A teraz w tych zoltych lisciach, na sloneczku.

- Do twarzy mi w tym listkowym kapeluszu?

- Udajemy, ze nie pozuje do zadnych zdjec, tak sobie polatam i powacham okolice.

 

- Popatrz! Na tym zwalonym pniu bede na pewno ciekawie sie prezentowac, z bliska i z daleka. Pokaz mi, jak wyszlam. Ehe, moze byc, to idziemy dalej.

- Powalcze z patykiem, niech wszyscy mysla, ze ze mnie grozny pies!

- Gdzie mi sie schowalas? Aaa, tutaj! Myslalas, ze cie nie wywacham?

                                                                              

- Woooodaaaa! Hurrrrraaaaa!!!

- Dobrze, nie bede do niej wchodzic. A moze... No, dobra, nie wejde, jesli uwazasz, ze jest za zimna. Ale nad woda zrobisz mi zdjecia, dobrze?

- Slyszysz? Nie? Jak mozesz nie slyszec? Cos tam biegnie pokracznego. Zobacz!

- Ej, tylko nie pokracznego, wypraszam sobie! Jestem jamnikiem, nazywam sie Rudi.

- Taaa, chyba stales kolo jamnika, moj drogi Rudi, cos konczyny masz chartowe, choc z pyska moze byc i jamnik.

- Nie pamietam ojca, matki tez nie bardzo. A co? Nie podobam ci sie?

- Troszke maly jestes.

- A, stalem na gorce, jak wzrost rozdawali, ale jestem bardzo dzielny. To co, pobawimy sie?

- Mozemy!

 

- Przykucne nieco, to bedziemy rowni.

- Dzieki, jestes piekna!

- Nie gilgaj mnie! Hi hi hi!!!

- Nie... A co twoja mama robi?

- Mamy dzisiaj sesje zdjeciowa, fotografuje mnie, zeby pokazac na swoim blogu.

- A mnie tez moze?

- Pewnie!

- Gdzie pchasz ten nos w sam obiektyw?!?!?

- No co? Chce miec ladne zdjecie.

- Zobacz, tak sie pozuje, z daleka. Mozna pokrecic zadkiem w gorze. Nie wolno tak blisko, bo nie wyjdzie. No, dobra, Rudi, milo bylo, ale nam czas w droge.
- Szkoda... Moze sie jeszcze kiedys zobaczymy?
- Moze.

- Ach, ci mezczyzni! Mama, zrobimy jeszcze jedno z tym listkiem, co? I wracamy do domu, juz sie nabiegalam.

- Eeeehhh, praca modelki to ciezki kawalek chleba, Zmeczona jestem, jak nie wiem co.
- Spij, Kirunia, ja musze jeszcze na jutro przygotowac twoje zdjecia do opublikowania.
- Tak, mamus.