Brzoza w ogniu.

Piatek mialam wolny, wiec, jak juz wiecie, zabralam sie za dekorowanie i oswietlanie domu oraz wypieki ostatnich ciastek, wiec mimo ladnej pogody, nie bardzo mialam czas wyzywac sie z aparatem na zewnatrz. Zreszta w domu dosc bylo do obfotografowania.
Jednak w pewnej chwili cos przykulo moja uwage za oknem i sprawilo, ze chwycilam aparat.
Zachodzace szybko slonce zmienilo kolor nieba (chyba na mroz), a nasza dyzurna brzoza wygladala w jego czerwonawych promieniach, jakby plonela.

Okazuje sie, ze aby podziwiac piekne i ulotne zjawiska natury, nie trzeba wcale ruszac sie z domu.














Niebo bylo tak piekne, ze trwalam w zachwycie i nie moglam oderwac od niego oczu.

Wszystko trwalo niestety bardzo krotko, brzoza pociemniala, slonce zniknelo za horyzontem, a moj wzrok przykul kolejny niecodzienny szczegol. Na glownej ulicy, ktora jest od nas w pewnym oddaleniu, a ktora widze w przerwie miedzy domami, utworzyl sie ogromny korek, co nie jest zjawiskiem czestym. Samochody staly lub posuwaly sie do przodu w slimaczym tempie, a ja dostrzeglam wsrod nich polski akcent, ciezarowke ze Szczecina.

I kto powiedzial, ze trzeba wychodzic z domu, zeby zrobic na dworze sesje fotograficzna? Po raz kolejny udowodnilam, ze wystarczy uwaznie wygladac przez okno. Nawet noca mozna nieco zobaczyc.

To jest (po lewej) to samo miejsce, gdzie podczas dnia stala w korku polska ciezarowka, a powyzej pobliski hotel.


_______________________________________________________________________________________________

A taki widok zastalam za oknem dzisiaj rano:

Snieg jest mokry, na jezdni nie ma go wcale, ale odsniezarki zasuwaja od samego rana. Ze tez Niemcy nigdy nie pozwola sie tej zimie zaskoczyc!