Powolanie.

Zastanawia mnie, ilu procentowo klerykow trafia do seminarium duchownego z rzetelnego powolania. Wiadomo bowiem, ze kto ma ksiedza w rodzinie, tego bieda ominie, wiec na pewno czesc z nich decyduje sie na ten krok z wyrachowania, by moc zyc wygodnie do konca zycia i wspomagac rodzine, niczego sobie nie odmawiajac.

Jak wszedzie, i do seminarium wstepuja dobrzy i zli ludzie. Nie potepiam w czambul calego kleru, bo byloby to niesprawiedliwe. Zdarzaja sie wsrod nich ludzie szlachetni, myslacy, gotowi przeciwstawiac sie slowem i uczynkiem niegodziwosciom, niosacy pomoc potrzebujacym, nie nastawieni na obdzieranie wiernych ze skory, nie grzeszacy przeciw szostemu przykazaniu i zyjacy zgodnie z wlasnym sumieniem.
Jednak bardziej w oczy rzucaja sie postacie aroganckich, chciwych, odmawiajacych poslugi kaplanskiej bez nalezytej zaplaty, traktujacych wiernych jak bande niepelnosprawnych umyslowo dzieci, opojow, pedofilow, dziwkarzy, zadufanych w sobie chamow w sutannach, ktorym sie wydaje, ze moga stac ponad prawem.

Wielokrotnie to system koscielny jest winien temu, ze z pelnego wiary i entuzjamu, nastawionego na pomaganie bliznim mlodego duchownego wyrasta sfrustrowany, arogancki proboszcz. Naciski z gory hamuja jego dobroczynne zapedy, a przymus regularnego oddawania daniny kurii, robi z niego bezkompromisowego chciwca, nie baczacego na potrzeby innych.
Zanim powstanie nowy kosciol, najpierw stawiana jest luksusowa plebania, gdzie do prac budowlanych uzywa sie niewykwalifikowanych, nieubezpieczonych i niezatrudnionych na umowe robotnikow budowlanych, zeby inwestycja wyszla taniej. A ze po drodze zdarzy sie wypadek i facio spadnie z rusztowania? Bedzie zarobek na pogrzebie, bo klecha nie popusci wdowie.
Dobry ksiadz, naciskany z gory i zmuszany oddawac regularnie danine na rzecz kurii, z czasem staje sie nieczuly na potrzeby wiernych, bo jesli nadal swa dobroc okazuje, zostaje przez biskupa karnie przeniesiony do innej parafii lub wrecz wlasnej parafii jest pozbawiany. Bo interes krecic sie musi. Struktura kosciola katolickiego podobna jest feudalizmowi, gdzie kazdy zmuszany jest finansowac stojacego wyzej w hierarchii, a nakaz milczenia i slepa lojalnosc przypomina organizacje mafijne.
Ja jednak nadal twierdze, ze kosciol ma w swoich szeregach wielu szlachetnych i odwaznych kaplanow, ktorym niestraszne sa kary wewnetrzne, z ekskomunika wlacznie, a ktorych razi hipokryzja, podlosc i chciwosc braci sutannowych. Ksiadz Boniecki zostal zmuszony do milczenia, Isakowicz-Zalewski na razie mowi i udziela wywiadow,  zdradzajac wiele skandalicznych zakulisowych tajemnic koscielnych, jednak wiekszosc woli z wierchuszka nie zadzierac. Uszy po sobie, ogon podwiniety, pelen posluch. I frustracja z powodu wlasnej bezsilnosci i koniecznosci slepego poddanstwa. Frustracje z kolei trzeba gdzies upuscic, wiec cierpia parafianie, ktos przeciez musi.

Z kobietami poslubionymi bogu tez nie lepiej. Co powoduje nimi, kiedy decyduja sie na wstapienie do klasztoru? Z pewnoscia nie te same przeslanki, ktorymi kieruja sie ksieza. Kariery zadnej w zgromadzeniu nie zrobia, z gory skazane sa wylacznie na slepe posluszenstwo, modly i pomoc potrzebujacym. Jak ta pomoc czesto wyglada, pokazuje zdjecie obok. Glosne byly skandale z udzialem zakonnic prowadzacych domy dla nieletnich matek, czy osrodki adopcyjne lub dla niepelnosprawnych. Dlaczego pelne zapalu i checi czynienia dobra kobiety, przeistaczaja sie z czasem w potwory, bijace swoich bezbronnych podopiecznych lub handlujace noworodkami? Nikt ich przeciez nie zmusza i nie trzyma tam sila, w kazdej chwili moga opuscic mury klasztoru, kiedy stwierdza, ze pierwotne zauroczenie bogiem to pretensjonalna zachcianka mlodej dziewczyny, a rzeczywistosc i codziennosc je przerasta.
W tej bezdusznej machinie ludzie wrazliwi i myslacy nie maja szansy przetrwania.

Wszystkie zdjecia sciagnelam z netu.