Pierwszy krok w szeroki swiat.

Ludzieee, dzie ja bylam!

Najpierw mama nalozyla mi cos na szyjke i klateczke. Oj, jakie to bylo niewygodne! Potem jeszcze przyczepila do tego dlugi sznurek. Padlam plackiem na podloge, a mama mnie ciagnela. Jak jaki worek! Uparlam sie jednak i nie wstalam. Mama i tata rechotali i mowili, ze dzieki mnie beda mieli blyszczaca podloge. Co oni chcieli przez to powiedziec?

Potem mama wziela mnie na rece i wyszlysmy z domu! Wyobrazacie sobie? Pierwszy raz od tylu miesiecy. Mama zeszla ze mna do piwnicy i tylnym wyjsciem wyszlysmy na trawe. Pamietam jak przez mgle z mojego poprzedniego zycia, ze juz na trawie kiedys bylam. Z jednej strony bardzo mi sie podobalo, ale z drugiej... troche sie balam, bo swiat tam na zewnatrz jest taaaaki duzy!
Rozgladalam sie dokola, czy nic mi nie grozi. Kira byla z nami, chciala sie ze mna bawic, ale ja nie mialam czasu, musialam patrzec. Rozglizdzilam sie na tej trawie, z brzuszkiem przy ziemi, gotowa w kazdej chwili pryskac gdzie pieprz rosnie. A Kira mi przeszkadzala! W koncu prychnelam na nia, obrazila sie i wrocila do domu, do taty.

Zajeta bylam ogladaniem swiata, a mama ciagle chciala mnie focic, no to raz zapozowalam, niech ma! W pewnej chwili spod zywoplotu zerwal sie jakis ptaszek. Oj, jak ja sie wystraszylam! Az podskoczylam do gory, a mama sie smiala. Ja tu nie widze nic do smiania!

Tata podgladal nas i fotografowal przez okno, jemu tez raz zapozowalam, a potem mi sie nie chcialo. Mama prowadzala mnie z miejsca na miejsce i to mi sie nie podobalo, wolalam siedziec w jednym miejscu i sie rozgladac. Pobylabym jeszcze na tym spacerze, ale mama powiedziala, ze jak na pierwszy raz, to wystarczy i obiecala mi, ze bedziemy chodzic czesciej.
Siedzialam potem przy kuchennym oknie i wygladalam na moja trawe, gruchalam do mamy, ze chce jeszcze, ale nie miala czasu.