Robota wre.

W poniedzialek elektrycy zawitali do nas z pytaniem, czy beda mogli wpasc we wtorek instalowac szafke z bezpiecznikami w mieszkaniu. No moga, czemu nie. Zapewne ten, ktory pytal, nie byl tym, ktory mial wykonywac zlecenie, bo wieczorem znalazlam na klatce schodowej to:

Dienstag to wtorek, gwoli wyjasnienia, o 8.00 rano.
Cale szczescie, ze o tej porze nie bylo mnie juz w domu, wiec najgorsze mnie ominelo. I tak nie moglam liczyc na to, ze panowie zechca wiercic z nagimi torsami, bo temperatury nastaly nieco syberyjskie, nic wiec nie stracilam. Maz pozniej mowil, ze nie tylko zakleili podloge, ale w poprzek przedpokoju powiesili kotare od sufitu po podloge i od sciany do sciany, zeby pyl od wiercenia nie przedostawal sie do innych pomieszczen, ktore i tak byly zamkniete na glucho, z racji uwiezienia za nimi zywego inwentarza.

Kiedy wrocilam z pracy, z przerazeniem stwierdzilam, ze nie mamy drzwi wejsciowych do mieszkania. Staly sobie oparte o sciane, blokujac dojscie do  lazienki, z ktorej wlasnie natychmiast musialam skorzystac. Tak to wszystko wygladalo:

Zryli pol klatki schodowej w okolicach naszego mieszkania

Kable puscili przez sciane

To widok na klatke schodowa z mieszkania (drzwi nadal nie ma)

A na schodach ich maszyny i narzedzia oraz odkurzacz, ktorym po sobie sprzataja

Kurtyna juz nie wisiala, bo i borowanie sie skonczylo, ale nadal nie zamontowali z powrotem drzwi, bo wciaz chodzili w te i wewte i wszystko sprawdzali.
Zamknelam sie w kuchni i oddalam nalogowi internetowemu, kiedy jeden z nich wetknal glowe i ostrzegl, ze wylaczaja prad. Pomyslalam sobie, ze przeciez mam akumulatorek w lapku, wiec co mi tam. O, ja goopia blondynka! Nagle bowiem sie okazalo, ze bez prundu nie dziala zupelnie NIC. Lapek wprawdzie byl wlaczony, ale juz router jest na prad, wiec o dostepie do internetu moglam sobie pomarzyc. Bylam w trakcie pisania odpowiedzi na komentarze pod wczorajszym postem, a kiedy kliknelam, zeby ja wyslac, lapek popukal sie znaczaco palcem w czolo. No dobra, to przez ten czas zadzwonie do rodzicow. Acha, chyba zeboma w rynne moge zadzwonic, bo telefon tez na prund. Przy okazji nie moglam sobie zrobic ani kawy, ani herbaty, ani nic ugotowac, bo tez prund wszedzie potrzebny. Doszlismy z mezem do wniosku, ze takim wylaczeniem pradu, moga nas zalatwic i uniemozliwic normalne funkcjonowanie. Jedynie karetke moglabym wezwac przez komorke.
Nowa szafka prezentuje sie tak:

Zrozumiec tylko nie moge, ze dla tych osmiu malych bezpiecznikow potrzebna byla tak wielka obudowa. W poprzednim mieszkaniu szafka byla cztery razy mniejsza, choc samo mieszkanie dwa razy wieksze od obecnego. Niczym sie tego nie da zaslonic. Stara szafke udalo mi sie uczynic niewidoczna, wieszajac na niej obrazek, tu bylby potrzebny wielki obraz.
Zauwazcie jednak, ze tapeta jest nienaruszona, z czego sie bardzo ciesze. Panowie bardzo sie postarali, zeby nie zrujnowac tego, co jest. Znacznie gorzej sobie wyobrazalam te ich robote, znaczy wieksza ruine wlasnego przedpokoju przy montazu.
Kiedy zdjeli ochraniacz z podlogi, wysprzatali ja dodatkowo swoim odkurzaczem, wiec mnie pozostalo tylko poobcierac z kurzu drzwi. Nie bylo wiec tak zle. Potem zalozyli drzwi na zawiasy i poszli dokuczac sasiadce.
Ufff, jedna czesc zaplanowanej roboty w mieszkaniu mamy za soba, bo reszta bedzie juz sie odbywac u innych i na klatce schodowej. Musza przeciez pochowac pod tynk te wszystkie wiszace na wierzchu przewody. Wiercenie bedzie trwalo wiec nadal, ale juz nie w mieszkaniu.

Miecka w spazmach

Kira cierpi przez halas

A Bulczyk nie peka i robi sobie toalete na oknie