Boje sie o Kire.

Z Kirunia jest nienajlepiej. W sobote po deszczu, kiedy troche sie ochlodzilo, odwazylismy sie wyjsc na spacer. Bylo nawet dosc przyjemnie. Kira biegala sobie beztrosko, ja troche fotografowalam. Gdzies w polowie drogi psina nagle zaczela sie zataczac, zdawala sie zagubiona, jakby stracila nagle orientacje. W pewnej chwili zwymiotowala calkiem niestrawiony pokarm, jaki dostala rano(!), a spacerowalismy  gdzies ok. 19.00. Pozniej jakby poczula sie lepiej, chodzila normalnie, biegala nawet. Niedaleko domu zataczanie powtorzylo sie, wiec maz wzial ja na rece i doniosl do samych drzwi.
Pozniej w domu kilkakrotnie powtorzyla sie ta jej dezorientacja i chwiejny krok. Lezala spokojnie w koszyczku, nagle zrywala sie i zataczajac sie, uciekala stamtad, kladla sie na podlodze, dyszala, pozniej wracala do koszyka. Przestawilismy jej legowisko w inne miejsce, w koncu w nim zasnela.
Wiem, ze nie powinnam czarno widziec, ale tak bardzo sie boje, ze operowane w ubieglym roku raczysko zdazylo przedostac sie na inne organy. Tak bardzo nie chcialabym jej przedwczesnie stracic...

Prawie cala niedziele przelezala w koszyczku drzemiac. Niby ma apetyt, wciagnela dietetyczny posilek, kupke zrobila normalna, ale poza tym wlasciwie bez zmian. Kiedy wstaje z poslania, zatacza sie i czasem obija o meble, gdy obok nich przechodzi. Ciezko przy tym oddycha i czesto dyszy. Widac golym okiem, ze jest chora, a ja umieram ze strachu, zeby nie uslyszec jakiejs strasznej diagnozy. Gdyby nie weekend, juz dzisiaj bylibysmy z nia u weta, a tak musimy czekac do poniedzialku...

UPDATE
Pozno sie melduje, bo bez terminu musielismy dlugo u weta czekac.
Nie jest dobrze. Blednik zostal wykluczony, niestety. Wetka zbadala Kire bardzo dokladnie, swiecila jej w oczy, obmacala, pobrala krew, zmierzyla temperature. I juz wlasciwie mielismy isc do domu, z zastrzezeniem, ze gdyby znow cos zaczelo sie dziac, to sie zglosimy ponownie (bo dzisiaj psina nie miala ani razu zaklocen rownowagi), kiedy nagle wetka stojac naprzeciwko niej, zauwazyla, ze jej psi "usmiech" podczas dyszenia jest ewidentnie asymetryczny. A to mogloby wskazywac albo na niewielki udar, albo na to, czego sie tak bardzo balam.
Jutro mamy termin do psiego neurologa i prawdopodobnie zostanie zlecona tomografia glowy.
Tyle wiem dzisiaj...