Latwo nie jest...

Po dostawie mebli pozostaly nam sprawy dekoracyjno-kosmetyczne. Gdyby jednak ktos myslal, ze najgorsze mamy juz za soba, to jest w mylnym bledzie. Bo w zasadzie dopiero teraz zaczyna sie prawdziwa jazda.
Uzbrojone w wieksza gotowke, pojechalysmy z Najmlodsza w piatek na podboj sklepow. Dla mnie to najprawdziwszy horror, bo jak kiedys juz wspominalam, nie jestem tworem typowym i zakupy to w moim odczuciu jakas kara za grzechy niepopelnione. Najchetniej wszystko zamowilabym on line i spokojnie czekala na dostawe w chlodnym mieszkaniu, owiewana bryza z wentylatora. Tymczasem musialam cierpiec w nieklimatyzowanych sklepach. I gdzie tu "frontem do klienta"?
Trza bylo kupic powleczenia poscieli, a ja mam  w tej kwestii szczegolne wymagania, bo po pierwsze musi byc bawelna, po drugie nie byle jaka, tylko uszlachetniona, a po trzecie piekna wzorniczo i kolorystycznie. Nie wchodza w gre zadne typowo poscielowe wzorki, kwiatki i pstrokacizna, jedynie elegancka prostota, no a przede wszystkim maja byc meskie. Latwo powiedziec! Wybor duzy wprawdzie, ale z najwiekszym trudem udalo nam sie wyszukac trzy komplety odpowiadajace naszym wymaganiom. Stalysmy przy tych regalach strrrasznie dlugo, pot splywal nam w oczy i strumieniem po plecach, no ale w koncu dalysmy rade.
Dekoracje - tyle tego i wybor znow ogromny, ale zeby pasowalo i jednoczesnie odpowiadalo naszym wygorowanym wymaganiom, to juz nie bardzo. Jakos jednak udalo sie zanabyc fajne skorupy. Przy sztuccach zeszlo nam troche na porownywaniu trzonkow, choc wszystko bylo do siebie bardzo podobne. I tak z kazdym byle g***em, a pot zalewal nam cale jestestwo.
Mialysmy ambitne plany pojechac z tym wszystkim od razu do jego domu, tam wypakowac, serwisy i sztucce wrzucic do zmywarki, posciel do pralki, w miedzyczasie pomierzyc okna pod katem zaslon, a podlogi pod katem dywanow i byc moze udac sie na dalsze zakupy. Taaa... Sil wystarczylo nam na dojechanie do wlasnego domu. Robota nie zajac, a na reszte zakupow mozna sie udac kiedy indziej, jak upaly zelzeja.
Pomyslalam sobie, ze przeciez wyprac posciel moge u siebie, a nastepnego dnia od razu ja powleke. Jak sie okazalo, pomysl byl dobry na tyle, ze teraz musze jechac z powrotem do sklepu, zeby skladac reklamacje. Bo otoz w trzecim komplecie poscieli brakowalo powloczek na poduszki, byly tylko koldrowe, a przy okazji zorientowalam sie, ze kupilam dwa rozne rozmiary. No, plakac mi sie chcialo!
To jednak nie koniec. Pod wieczor wpadl bowiem do nas sam zainteresowany, wiec pomyslalam sobie, ze od razu moze zabrac ze soba talerze i sztucce, w domu wrzucic do zmywarki, a my bedziemy miec juz mniej roboty u niego w domu. Taaa... Pojechal, a za jakis czas dzwoni do mnie z wiescia hiobowa, ze mu sie dwa talerze stlukly. No rece i cycki opadli mi do ziemi! Trzeba dokupic.
No i w sobote przed poludniem od nowa rajd po tych samych sklepach, dokupywac potluczone talerze i reklamowac posciel. Nie uwierzycie! Ta posciel nie byla wybrakowana, tylko wyjeto z niej poszewki poduszkowe juz w sklepie, specjalnie. Bo otoz bardzo grasujo zlodzieje sklepowi i kradno posciel na potege, wiec sprzedawcy wyjmuja te poszewki i (podobno) daja z powrotem przy kasie, kiedy sie za te posciel placi. Taaa... mnie jakos zapomnieli dac, ba, zapomnieli nawet wspomniec, ze ich nie ma w opakowaniu. No dobra, za duzo sie nie awanturowalam, bo i tak musialabym wrocic do sklepu wymienic rozmiar, bo sie zagapilam i wzielam dwa rozne.
Potem zwiozlysmy wszystko do pueblo naszego przyjaciela, pomierzylysmy, co bylo do pomierzenia... i...
... ciag dalszy kiedys nastapi.
Kiedy? Nie wiadomo, bo im wiecej juz mamy zalatwione, tym wiecej do zalatwienia zostaje. Czlowiekowi przypomina sie w miedzyczasie cala masa drobiazgow, ktore trzeba dokupic. Taka neverending story.