Goopi na szczescie nie zasluguje...

Wszyscysmy szykowali sie na wielkie kosmiczne wydarzenie, no bo takie zacmienie ksiezyca, do tego w pelni i jeszcze dodatkowo tak blisko ziemi, to ogromna rzadkosc. Przegladalam statystyki i nawet troche sie zdziwilam, bo ostatnie mialo miejsce w roku urodzenia mojej najstarszej corki (1982), czyli 33 lata temu, a nastepne bedzie dopiero za 18. Myslalam, ze odbywa sie to w regularnych odstepach czasowych, ale mylilam sie.
Niektorzy (he he) urlopy sobie pobrali, zeby moc bezkarnie zarwac noc, inni wznosili modly do bostw wszelakich, zeby pogoda dopisala, bo co po krwawym ksiezycu, kiedy krwawi za szczelna zaslona chmur. Niektorym sprzyjalo wszystko, urlop i krysztalowo czyste niebo, a nawet mozliwosc fotografowania rzadkich zjawisk kosmiczno-atmosferycznych bez wychodzenia z domu, bo ksiezyc do pozowania ustawil sie po wlasciwej stronie nieba. Te glupki dostaly w prezencie wszystkie te sprzyjajace warunki, nawet aura sie zlitowala i mgly zeslala dopiero nastepnego dnia rano, o takie:

Kumacie? To jest tak, jak w tym dowcipie:

Bardzo pobozny czlowiek zarliwie modlil sie do boga o wygrana w loterii. Codziennie marudzil stworcy:
- Boze, jestem dobrym czlowiekiem, poboznym, ale biednym. Pozwol mi wygrac, to pozbede sie wszystkich klopotow, a nawet dam suta ofiare na kosciol.
Mijaly lata, czlowiek codziennie sie modlil i nic sie nie dzialo. Wreszcie podczas ktorejs modlitwy facet nie wytrzymal i zaczal robic bogu wymowki. Na co rozstapily sie chmury i stworca odezwal sie tymi slowy:
- Czlowieku, daj mi szanse, kup chociaz los.

Mnie zostaly dane wszystkie mozliwe warunki do powodzenia mojej misji, a ja, jak ten poboznis, nie dalam opatrznosci najmniejszej szansy na udzielenie sobie pomocy. Jeszcze nie tak dawno, kiedy w ktoryms poscie wkleilam zdjecie ksiezyca, Gosianka pytala mnie, czy bylo robione "z reki". Bo nie tak latwo przeciez utrzymac w bezruchu dosc ciezki aparat z wywalonym na pol metra  obiektywem. To byl ostatni znak opatrznosci, a ja go zlekcewazylam po raz kolejny. Powinnam kupic statyw! Nie kupilam.
Nadeszla ona noc, a ja co godzine robilam kolejne zdjecie.

 Na ostatnim widac juz rozpoczynajace sie zacmienie, to ten cien u gory. Tak wiec do godziny 3.00 tkwilam w pelnym samozadowoleniu, bo wszystko szlo po mojej mysli. Potem zaczely sie schody i bylo juz tylko gorzej. Zdolalam jeszcze cyknac jedno zdjecie, gdzie wprawdzie bylo widac rabek ksiezyca, za to zupelnie niewidoczna byla jego czerwonosc.

Pozmienialam wiec ustawienia w aparacie i klops.To znaczy nie klops w tym sensie, ze zdjec nie robilo, jeszcze jak robilo, ale robilo bardzo dlugo, a ja przez caly ten czas trzymalam aparat w reku. Co z tego, ze w tamtej chwili nawet nie oddychalam, skoro i tak nie uniknelam chocby minimalnego poruszenia. Nie pomogla nawet "podporka", kazde zdjecie bylo poruszone. Niektore wygladaly jak swietliste glizdy. Pokaze zatem te najmniej rozmazane.

W odruchu skrajnej rozpaczy chcialam juz skakac z balkonu, ale w pore przypomnialam sobie, ze po pierwsze to parter, a po drugie musialabym podrzec kocia siatke. Zrezygnowalam wiec, za to wpadlam na pomysl uzycia dawno zapomnianego i dogorywajacego w kacie aparaciku kompaktowego. Niech sam robi te zdjecia, moze mu lepiej wyjda. Taaa... wyszly...

Te wyszly wprawdzie nieporuszone, za to do ostrosci bylo im daleko. Jak stad do ksiezyca. Zrezygnowalam wiec z dalszych prob i polozylam sie spac.
Za to znalazlam na fejsie fajna prezentacje, to Wam wkleje, zebyscie choc mogli zobaczyc, jak to powinno wygladac i jak rzeczywiscie wygladalo, bo z moich nieporadnych zdjec macie zapewne falszywy obraz tego fascynujacego zjawiska.

A teraz mozecie mnie albo zlinczowac, albo zabic smiechem, wszystko przyjme z godnosciom osobistom  na klate. Naobiecywalam Wam gwiazdki z nieba, niektorzy z Was spokojnie poszli spac, liczac na moje sprawozdanie i zdjecia. A ja... jestem po prostu nieudacznikiem.
A jeszcze wczoraj bylam krulowom...