Resocjalizacja.

Tak przy okazji posta o pedofilach, zaczelam sie zastanawiac, jak to jest ze slynna resocjalizacja osadzonych. Co to w ogole jest? Niezastapiona Wiki mowi o niej tak:

Resocjalizacja – proces modyfikacji osobowości jednostki społecznej w celu przystosowania jej do życia w danej zbiorowości, a w węższym rozumieniu w społeczeństwie. Polega on na tym, iż poprzez odpowiednie zabiegi kształtuje się u tej jednostki normy społeczne i wartości, których nie miała ona możliwości przyswoić wcześniej w trakcie socjalizacji. Celem resocjalizacji jest jednocześnie spowodowanie, iż rezygnuje ona z przyswojonych do tej pory reguł działania stających w sprzeczności z systemem aksjonormatywnym tej zbiorowości.
W każdym społeczeństwie istnieją odpowiednie instytucje, dzięki którym może odbywać się resocjalizacja. Funkcję osób dokonujących resocjalizacji mogą pełnić zarówno szamani, księża, pedagodzy jak i psychologowie, w zależności od typu zbiorowości, do której należy jednostka. Sama resocjalizacja może odbywać się na terenie więzienia, w zakładach poprawczych, lecz także w szkole, rodzinie czy w zakładzie pracy.

A jak ma sie ta wzniosla teoria do praktyki? W krajach mniej rozwinietych wychodzi sie z zalozenia, ze im gorsze warunki odsiadki, tym lepiej, bo takie wiezienie pelni role odstraszajaca. Niemala role odgrywa tez brak srodkow na cackanie sie z wiezniami, organizowanie im terapii zajeciowej, nauki, rozrywki, opieki lekarskiej czy specjalnej diety. Kraje bardzo dobrze rozwiniete, o wysokim poziomie opieki socjalnej, maja z kolei przegiecie w druga strone. Wiezienia przypominaja dobrze wyposazone domy wczasowe, meble sa drewniane, posciel kolorowa, telewizory i sale rekreacyjno-sportowe, jest mozliwosc nauki lub zdobywania zawodu. To budzi zrozumialy sprzeciw spoleczenstwa, ktoremu bywa gorzej w zyciu niz wiezniom w zakladzie karnym.
Jednak sama odsiadka nie uczyni zadnego cudu, nie naprawi zdegenerowanego osobnika. Trzeba przez ten czas z nim pracowac, stosowac terapie, psychoterapie, a pod koniec kary coraz czesciej dawac przepustki, zeby zdazyl przygotowac sie do zycia na wolnosci. Po wyjsciu musi miec zapewniony dach nad glowa i prace, inaczej krotka droga do recydywy, bo zyc z czegos trzeba. To generuje ogromne koszty, na ktore moga sobie pozwolic panstwa naprawde bogate.
Sa jednak prostsze sposoby i dziwi mnie, dlaczego mniej zamozne panstwa ich sie nie imaja. Najwiekszym przeklenstwem odsiadki jest nuda. Nie izolacja sama w sobie, ale wlasnie brak zajecia. Dlaczego wiec przestepcow lzejszego kalibru nie wykorzystuje sie do prac pozytecznych w systemie polotwartym? Podejrzewam, ze zadowoliliby sie umownym kieszonkowym na papierosy, a dzien mieliby wypelniony i czas uplywalby im szybciej. W domach opieki, szpitalach zawsze brakuje personelu pomocniczego. W schroniskach dla zwierzat mogliby czyscic klatki, zalatwiac drobne prace remontowo-budowlane, a co wazniejsze zajmowac sie indywidualnie zwierzetami. Dowiedziono bowiem, ze przejecie odpowiedzialnosci za istote slabsza jest jednym z najlepszych sposobow na wlasna resocjalizacje. Profity mialyby obydwie strony.
Wiezniowie obdarzeni mniejszym zaufaniem pracowaliby na miejscu. Jestem pewna, ze niejeden przedsiebiorca chetnie powierzylby wiezniom drobne prace chalupnicze za niewygorowana cene, on mialby taniej, oni mieliby zajecie. Znow obopolne korzysci.
Trzeba jednak wlozyc nieco wysilku w zorganizowanie takiej akcji, koszty na pewno nie bylyby wygorowane, za to korzysc ogromna dla wszystkich. Wykluczam recydywistow, psychopatow, bandziorow, choc i oni mogliby pracowac na miejscu, ale np. tacy alimenciarze albo sprawcy wypadkow drogowych, slowem niezepsuci i raczej przypadkowi przestepcy - dlaczego nie?
Izolacja i zle warunki bytowe moze i odstraszaja, ale budza tez agresje, zmuszaja do walki nie tylko o byt, ale i o pozycje w "stadzie". Na pewno jednak nie resocjalizuja.