Wrócila!

Moje balkonowe zwierzatko domowe, ktore zagniezdzilo mi sie w pelargoniach, nagle zniknelo, a bylo to tak. Pelargonie maja to do siebie, ze przekwitaja. Zeby zmotywowac kolejne paczki do rozkwitu, trzeba obrywac regularnie te przekwitle. Zreszta one gubia platki i zasypuja nimi balkon. Obrywajac wiec, nie myslalam za bardzo, ze rujnuje dom mojego zwierzatka. Ale kiedy nastepnego dnia nie znalazlam pajeczycy w kwiatkach, rzucilam sie szukac w koszu na odpadki, ktory stoi pod stolikiem. Trudno uwierzyc, ale ja tam znalazlam, wiec ostroznie przenioslam z powrotem na kwiatki. Cos ze dwa dni na nich siedziala, taka zwinieta w klebuszek, a potem zniknela.

Oczyma wyobrazni zobaczylam ja pakujaca swoja chudobe, zarzucajaca wezelek na kij i odchodzaca z wielkim fochem na inny, bardziej przyjazny balkon. Przykro mi sie zrobilo, nie powiem, ale co moglam poradzic.
I nagle... pojawila sie znowu! Wrocila! Wprawdzie nie na kwiatek, ale ktoregos dnia zobaczylam ja na siatce. Byla znacznie wieksza, juz nie taka przezroczysta, bardziej wlochata i pewna siebie, ale to byla na pewno ona!

Nie chciala mi powiedziec, gdzie tak dlugo sie podziewala, ani jak dlugo ma zamiar zostac, siedziala na tej siatce prawie bez ruchu i milczala tajemniczo. Uszanowalam jej potrzebe milczenia, moze tak chciala mi dac nauczke za zniszczenie jej mienia?