Pozna inauguracja...

... sezonu rowerowego przytrafila mi sie w tym roku. Jakos tak samej nie chcialo mi sie jezdzic, a jazda we dwoje, jak w ubieglym roku po smierci Kiry, wiazalaby sie z zostawianiam Toyi samej w domu. Bo ona jest jeszcze zbyt szalona, zebym ryzykowala zycie i zdrowie, majac ja na smyczy obok roweru. Schodzil dzien za dniem, a rower stal smutny w piwnicy, wiec wreszcie zebralam sie na odwage i pojechalam sama. Niedaleko, bo obawialam sie, ze pierwszy raz po dlugiej zimowej przerwie, nie bedzie dla mnie latwy. No i nie byl. Jesusmaria, ja w ogole nie mam kondycji! Spacerowac moge do wypeku, ale pedalowanie to jednak cos innego. Wzielam aparat, robilam sporo postojow, zeby moc fotografowac. Oto efekty: (powiekszcie sobie zdjecia kliknieciem)

Jak widac, skupilam sie glownie na kwiatkach i robaszkach, choc jest tez kilka fotek okolicznosci szerzej pojetej przyrody i okolic, jakie objezdzilam. Marzyly mi sie sloneczniki, wiec podjechalam w miejsce, gdzie w ubieglym roku bylo ich cale pole, jednakowoz ja dotarlam tam juz po ich przekwitnieciu. Mialam nadzieje, ze i w tym roku je tam spotkam. Niestety, pole obsiane bylo jakimis bialymi kwiatkami i nie wiem, czy sa one do czegokolwiek przydatne, czy tez pole odpoczywa, a kwiatki zostana worane w ziemie jako zielony nawoz. Wie ktos?

Cale pole zylo i bzyczalo, pszczolki krecily sie, zbierajac pracowicie pylek, co na trzecim od konca zdjeciu jest wyraznie widoczne na tylnych odnozach. Porobilam zdjecia, powdychalam zapachy natury, pogapilam sie na panorame oddalonego miasta i na nieco miekkich juz nogach popedalowalam w strone domu, zatrzymujac sie jednakowoz, kiedy uznalam, ze jest cos godnego sfotografowania.

W okolicach Diemardener Warte jest juz po zniwach, podczas gdy tu zboze jeszcze jest na polach, troche niestety polozone po ulewach czy gradobiciu, co wyglada jak znaki obcych w zbozu.
Jeszcze wiadomosc dla tych bez fb. Otoz we wtorek rano przejezdzalam ulica obok Kiessee, ta sama, ktora kilka dni temu byla zamknieta dla samochodow z powodu wysokiej wody. Cztery godziny pozniej juz nie moglam nia przejechac, bo znow zostala zamknieta dla ruchu. Dziwna sprawa, bo w Getyndze nie padalo, ale pewnie byly opady w okolicach, skad plynie ta mala Flüte, wiec znow przybrala i bryzgala gora przez ulice. Z brzegow wprawdzie tym razem nie wystapila i nie zalala lak (uonk) po obu stronach, ale nurt miala za to jak gorski potok. Nie mozna sie z nia nudzic.