Mgliscie.

Z Polski dobiegly mnie sluchy, ze wielka, gesta mgla rozpostarla swoja peleryne i to tak skutecznie, ze zamarl ruch na lotniskach. No, to juz musialo byc ekstremalnie! Skoro nie dalo rady startowac i ladowac przy pomocy nawigacji, musialo byc groznie. 

Do nas tez troche mgly dotarlo, ale bywalo juz gorzej, wiec bez szczegolnego wytrzeszczania oczu i wspomagania sie swiatlami mgielnymi, moglam dotrzec do pracy.

Widocznosc byla wprawdzie nieco ograniczona, jak widac na zalaczonych zdjeciach, ale z czasem mleczna woalka zaczela zanikac, by wreszcie przepuscic pierwsze promienie slonca.
A ja znow, jak jakas nawiedzona, nie moglam oderwac oczu od wielobarwnych lisci pokrywajacych jeszcze drzewa. Bo chociaz intensywnie spadaja, scielac sie na trawnikach, polach i ulicach, to jest ich dosyc na drzewach, a ich kolory budza moj zachwyt.

Tylko co mi po zachwycie, skoro nadal nie lubie jesieni, a najgorszy miesiac w roku zbliza sie wielkimi krokami. Gdybym ci ja miala skrzydelka jak gaska, poleciala ja bym... do cieplych krajow.