Dziwny koniec roku cz.1.

30 grudnia moj malzonek swietowal urodziny. Tegoz dnia rano zadzwonila do drzwi opiekunka naszej sasiadki z ostatniego pietra, 93-letniej niewiasty, ze znalazla ja w domu niezywa. No niby nic dziwnego w tym wieku umrzec sobie we snie, ale jednak byl to szok dla wszystkich.
Zaczela sie latanina, najpierw karetka, pozniej kryminalni, na koncu sluzby trumnowe. Rejwach byl, bo nie bardzo mogli sie z ta trumna zmiescic na klatce schodowej, a pozniej zniesc ja wraz z zawartoscia. Zwalila sie tez rodzina.
Owdowiala przed wielu laty babcia mieszkala samotnie i jak na swoj wiek trzymala sie calkiem nienajgorzej. Jej historia jednak jest bardzo smutna. Tuz po wojnie przyjechala do Niemiec z Dolnego Slaska jako powojenny przesiedleniec, tu zalozyla rodzine, poslubiajac inwalide wojennego. W naszym domu zamieszkali jako pierwsi lokatorzy, tu rowniez zmarl jej maz. Dzieci nie mieli nigdy, wiec pomagali rodzinie jego brata czy siostry, nie wiem dokladnie. On jako kombatant mial wysoka rente inwalidzka, a dodatkowo emeryture, ona miala swoja. Pomogli siostrzencom pobudowac domy, sami gniezdzac sie w mansardowym mieszkaniu bez balkonu, pokupowali im samochody. Kiedy Martha owdowiala, dalej wspomagala finansowo siostrzenca meza. Z tego, co wiem, miesiecznie dawala im po 500 euro, mimo, ze facet, jako byly policjant, mial niezle dochody. Punktualnie co miesiac przyjezdzal z zona po haracz, znalismy ich z widzenia. Co dziwne, Kira szczekala jedynie na nich, kiedy wchodzili na klatke schodowa, na innych zupelnie nie reagowala, bez wzgledu na to, czy to byli sasiedzi, czy ktos obcy.
Martha miala odlozonych troche oszczednosci, jakas bizuterie, papiery wartosciowe, a wszystko to trzymala w skrytce bankowej. Jakis rok temu siostrzeniec przekonal ja, zeby zlikwidowala skrytke, a calosc oddala jemu. Malo tego, namowil ja, zeby oddawala mu cala rente, a on zalatwil jej dostawe obiadow do domu, czym zajmuja sie organizacje typu czerwony krzyz i podobne. On placil za te obiady z jej pieniedzy. Czasem wpadali z zona, zeby posprzatac u ciotki, za co kasowali sobie po 100 euro. Za tyle to i ja bym u niej posprzatala :)
Okazuje sie jednak, ze juz na sniadanie czy kolacje Martha nie miala co jesc i czesto schodzila pozywic sie do innej sasiadki, U., bo byla glodna. Praktycznie nie wychodzila od tej biednej kobiety, spragniona nie tylko jedzenia, ale i towarzystwa. Sasiadka jednak po smierci meza wyprowadzila sie i Martha zostala zupelnie sama, bez pieniedzy i pomocy, wyjawszy codzienne krotkie wizyty opiekunki. Rodzina wpadala do ciotki kasowac, ale nigdy nie wzieli jej do siebie, na przyklad na swieta. Dopoki rodzina U. tutaj mieszkala, Martha spedzala swieta z nimi. Tegoroczne spedzila zupelnie sama. Pewnie gdybym to ja organizowala swieta u siebie, zaprosilabym ja do nas, chociaz babsko bylo nadzwyczaj upierdliwe i wscibskie. Ale nie moglabym swietowac ze swiadomoscia, ze ona siedzi sama w domu w taki dzien. Po to w koncu stawiam na stole dodatkowy talerz, a nie dla ozdoby. Jednak tegoroczne swieta byly u Owsika, a ja siedzialam i tak w domu, bedac w nastroju grobowym, najdalsza od tego, zeby sprowadzac sobie towarzystwo. Tak wiec obydwie siedzialysmy w domu, ja na parterze, ona na poddaszu.
Moze to te samotne swieta ja tak rozstroily? W kazdym razie w nocy z niedzieli na poniedzialek zasnela snem wiecznym. Piekna smierc, bez dwoch zdan, tylko... czy ta jej rodzina wzbudzi w sobie chocby najmniejsze wyrzuty sumienia, czy bedzie tylko zalowac, ze zrodelko wyschlo?