Dziwny koniec roku cz.3.

Bella pochodzila z Hiszpanii, byla psem ulicznym, czy plazowym, odlowionym przez dobrych zaangazowanych ludzi i umieszczonym w schronisku w Niemczech. Kiedy trafila do A., nauczycielki wychowujacej samotnie adoptowana dziewczynke z Wietnamu, miala okolo 5 lat. Byla to spokojna i przyjazna sunia. Jedyna jej wada byla straszna jazgotliwosc, kiedy ktos poruszal sie po klatce schodowej lub wchodzil do mieszkania. Dlugo trwalo, zanim sie w koncu uspokoila. Znala mnie dobrze, przyjmowala z reki rozne smakolyki, pozwalala sie miziac, jednak za kazda nastepna wizyta musiala swoje odszczekac.
Obydwie, matka i 18-letnia corka, kochaly ja podad zycie i robily wszystko, zeby miala u nich jak w raju, zeby jej nielatwe zycie w Hiszpanii znalazlo u nich jakies zadoscuczynienie.
Gdzies okolo roku temu Bella zachorowala na serce, podobnie jak niegdys nasz Fusel. Dostawala jednak leki odwadniajace i nasercowe, jak on, i zyla sobie jak paczus w masle. Nasz Fusel przezyl 5 lat na lekach, wiec choroba specjalnie mu nie dokuczala, zachowywal sie normalnie, brykal, ganial za pilka. Jednak nadszedl czas, kiedy leki juz mu nie pomagaly, nastapilo pogorszenie, dosc drastyczne. Wtedy wlasnie pojechalysmy z corka na nocny dyzur, a lekarka, zamiast go od razu uspic, dala zastrzyk i termin na nastepny dzien. O wszystkim mozna przeczytac TUTAJ. Skutkiem byla straszna noc i meczenska smierc naszego pupila.
Stale powtarzalam A. i uczulalam ja, ze kiedy nadejdzie pogorszenie u Belli, niech na nic nie czeka i podda ja eutanazji. A. byla swiadkiem naszej tragedii, widziala, co sie ze mna dzialo.
Od jakiegos czasu Bella bardzo chudla, bywalo, ze tracila przytomnosc, a po lekach odwadniajacych musiala sie zalatwiac w domu, bo nie wytrzymywala podczas ich nieobecnosci. Malo tego, popuszczala siusiu nawet przez sen. Coraz czesciej rozmawialysmy z A. o nieuchronnym.
Spotkalysmy sie niedlugo przed swietami i wtedy spytala mnie, przy jakich objawach powinna ulzyc Belli w cierpieniach. Wyjasnilam, jak moglam przystepnie. Zlozylysmy sobie zyczenia i pozegnalysmy sie.
A w nowy rok dostalam od mlodej maila, ze w sylwestra Bella odeszla, po zastrzyku usypiajacym.
Juz nikt nie powita mnie jazgotem, kiedy pojde tam z kolejna wizyta...
Moze Bella nie pasuje do cyklu dziwnych zdarzen z konca roku, bo przeciez to tylko pies, jednak jej smierc, a przedtem powazna choroba, bardzo mnie poruszyly, moze przez podobienstwo do losu Fusla. W kazdym razie jej ostatnie lata byly szczesliwe w kochajacym domu i stanowily pewne zadoscuczynienie za wczesniejsza bezdomnosc i nielatwe zycie.
Zyla niedlugo, jakies 8 lat.