Zamek w Adelebsen.

Adelebsen to gmina niedaleko Getyngi, liczaca sobie niespelna 7 tysiecy mieszkancow. Kiedys przejezdzalismy przez nia dosc czesto do pobliskich lasow na grzyby, podziwiajac po drodze z daleka stojacy na wzniesieniu zamek, nigdy jednak nie przyszlo nam do glowy wejsc na jego teren, bo wydawalo nam sie, ze jest on nadal zamieszkaly. Okazuje sie tymczasem, ze od 60 lat, kiedy to zmarl bezdzietnie ostatni z ponad 800-letniego rodu, Georg Freiherr*) von Adelebsen, obiekt zarzadzany jest przez przez fundacje, ale nikt z arystokracji tam juz na stale nie mieszka. W przeciwienstwie do lokatorow lokali wynajmowanych przez fundacje.
Ta mala dziura Adelebsen powstala w 990 roku, a co najmniej z tamtego czasu pochodza pierwsze o niej wzmianki, kiedy to cesarz Otto III podarowal tamtejsze tereny swojej siostrze Sophii. Pierwsze wzmianki na temat twierdzy datowane sa na rok 1250, bowiem zamek powstal poczatkowo wlasnie jako twierdza, a po wielokrotnych rozbudowach stal sie zamkiem. Najstarsza jego czesc zbudowana jest z kamieni, nowsze kolejno z obrabianych kamieni i pozniej cegiel. To zlepek roznych stylow architektonicznych. Obecnie najstarsza wieza sluzy... kawkom za dom legowy, jedyny taki chyba w calych Niemczech.
Fundacja czerpie fundusze na utrzymanie calego obiektu z nalezacych do majatku lasow i gospodarstwa rolnego (gigantycznego!), jak rowniez z wynajmu stajni i pastwisk dla koni oraz czesci budynkow lokatorom.
A teraz zdjecia i z gory przepraszam za ich ilosc.

Droga do zamku

Budynki gospodarcze i brama na teren wlasciwy

Wybrukowana kamieniami droga do dzwonnicy

Dzwonnica w calej okazalosci

Czesc budynkow stajennych

Wejscie na dziedziniec zamkowy

Widok na tarasy ogrodowe i okolice

Brama od strony dziedzinca

Zamieszkale budynki obsadzone sa kwiatami

Tu ktos mieszka

Z przodu dobudowany do najstarszej czesci budynek z XVIII wieku

Nizsze tarasy ogrodowe, dalej dachy Adelebsen

Mury malowniczo porosniete

Jak widac, budynek ukonczono w 1749 roku

Jeden z budynkow najstarszej czesci zamku

Dziedziniec zewnetrzny

Do wiezy mozna dostac sie po takich schodkach, ale dla zwiedzajacych jest zamknieta

To juz nowsza czesc i jej dziedziniec, widziane z gory

Stare mury obronne z okienkami do obserwacji

Najstarsza czesc twierdzy

Widok na stajnie i padok

Stajnia. Ten budynek jest naprawde taki krzywy

Inny budynek gospodarczy

i jego przeciwna strona

A w stajniach pelno jaskolczych gniazd

Karmienie nie ustaje ani na chwile

Widok na zamek z nizszego poziomu, od drugiej strony

Okienko, przez ktore wygladalam

Tu dokladnie widac roznice w materiale budowlanym

A to druga strona domu, przed ktorym rosly te piekne malwy

Widziany wczesniej z gory dziedziniec nowszej czesci zamku

Miedzy nowszymi budynkami taras, z ktorego wczesniej fotografowalam dziedziniec

Kolejny zadbany taras ogrodowy

Ozdobne obmurowanie tarasu

Pietro nizej dosc wspolczesna altana i...

... basen, ale nie wyglada na uzywany

Wyraznie widac ten stylowy misz-masz

A na dole na pastwiskach kunie

Nawet pastwiska sa zadbane i wypieszczone do przesady

Po lewej taras, na ktorym przed chwila robilam zdjecia

Juz w drodze do domu - pole slonecznikow. Nie bylo gdzie sie zatrzymac

*) Freiherr - doslownie tlumaczone wolny pan, to odpowiednik tytulu szlacheckiego baron. Jest to zawsze nieodlaczna czesc nazwiska, nastepujaca zaraz po imieniu. Gdyby to mnie dotyczylo, moje nazwiski brzmialoby Anna Maria Freifrau von Preiss (tak mialabym w ausweisie), jako ze ten tytul szlachecki odmiennie brzmi jesli chodzi o plec. Taka ciekawostka.