Troche wiosny jesienia...

Straszono nas co prawda deszczem, a i slonca nie bylo widac zza warstwy chmur, ale jednak sie zdecydowalismy zaryzykowac i zrobic sobie rowerowa wycieczke. Pogoda w poprzedzajacych dniach zmuszala do lezenia plackiem w zaciemnionym pokoju pod wentylatorem i konania z goraca i dusznosci. Tak sie zastanawiam, jak ja moglam kiedys spedzac cale dnie na plazy czy innym swiezym powietrzu i palace slonce nigdy mi nie przeszkadzalo. No dobra, mlodsza bylam, moze dlatego, a moze wtedy brak bylo dziur ozonowych i skwar tak bardzo nie dawal sie we znaki? Teraz jedyne, na co mnie stac, to zalec na sofie i dogorywac.
Dlatego tez z wielka ulga, a nawet entuzjazmem powitalam chmury i lekkie ochlodzenie. Pogoda w sam raz na wycieczke rowerowa, tak bez celu, gdzie drogi zawioda i oczy poniosa. A zawiodly nas dosc daleko.
Najpierw klasycznie pojechalismy nad Kiessee, chwile posiedzielismy na lawce patrzac na uspokajajaca tafle jesziora, pluskajace sie w nim ptaki, zmieniajace sie prawie w oczach zabarwienie lisci drzew rosnacych przy brzegu, ten lekki przeblysk ochry w ich zieleni, jeszcze niewyrazny, ale juz widoczny. Stamtad ruszylismy nad kolejne jeziorko, Baggersee, mijajac po drodze calkiem wiosennie wygladajace kwitnace pola gorczycy (poprzetykane czyms fioletowym), pelne bzykania pszczol i nieslyszalnego lopotu skrzydelek motylich. A ten zapach...

Jednak bezposrednio nad jeziorko nie dotarlismy, bowiem do niego trzeba bylo skrecic, a mnie nagle zainteresowalo, dokad dalej prowadzi asfaltowa polna droga, ktora przyjechalismy. Maz juz zaczal lekko podmarudzac, ze nie wiadomo, gdzie nas zawiedzie ta droga, ze daleko, a mysmy mieli spora przerwe w pedalowaniu, ze go nogi juz bola i takie tam, na ktore nie zwrocilam wiekszej uwagi, bo on jest zawsze marudny. Popedalowalam dalej, ale czujnie sie ogladalam, czy jedzie za mna. Dalej niestety juz nie bylo tak wiosennie, pola przybraly wyglad typowo jesienny, albo przygotowane pod zasiew oziminy, albo zostawione na zimowy odpoczynek. Jeszcze tylko kukurydza prezy sie strzeliscie, obwieszona dojrzalymi kolbami, tworzaca malownicze korytarze po obu stronach drogi. Albo po jednej stronie. Gdzieniegdzie trwaja jeszcze jakies prace polowe, sygnalizowane z daleka chmura pylu.

Tu sie nawet pociag dla Lidki zaplatal.

Takesmy se jechali tymi polami, owiewani przynoszaca ulge w spoceniu lekka bryza (he? bryza to tylko nad mozem chyba!), przerywana jedynie sporadycznymi gdaknieciami slubnego mojego, ktory musial, no musial wyrazac swoja dezaprobate, inaczej chyba by sie udusil. Ale jechal dzielnie za mna.  Wreszcie dojechalismy do drogi, ktora jezdzily samochody, a ja rozpoznalam ja, bo tamtendy dojezdzam do wiochy, w ktorej gabinet ma moj dentysta. Dotarlismy do Niedernjesa i okazuje sie, ze tymi polami na skroty jest tam znacznie blizej niz samochodem po szosie. No ale raczej nadal bede do dentysty dojezdzac autem, bo siadac na fotelu z rozdziawiona geba pelna zadyszki - raczej nie przystoi. :) W prawo roztaczal sie widok na Obernjesa, zas kawalek dalej majaczyly w oddali drzewa rosnace przy szosie, ktora tam dojezdzam na dentystyczne tortury.

Nawigacja w telefonie pokazala mi, ze dalej nie ma co sie zapuszczac, bo mozemy dojechac jedynie do bardzo ruchliwej drogi, gdzie co prawda jest wypasiona rownolegla sciezka rowerowa, ale komu by sie chcialo jechac w halasie i watpliwym zapachu spalin, zawrocilismy wiec i postanowilismy wracac ta sama droga. Fotografujac motyla na drzewie, zorientowalam sie, ze to polna jablon i zaraz spontanicznie wpadlo mi do glowy, zeby nazbierac sobie zdrowych i niepryskanych jabluszek i zrobic z nich ciasto na urodziny corki, ktore tym razem wyprawiala u mnie, bo jest w trakcie przeprowadzki. Jablka byly malenkie, wiec sporo czasu zabralo nam ich obranie, ale zdazylismy na czas i bardzo gosciom smakowalo.

Dobrze, ze pojechalismy na te wycieczke, bo juz nastepnego dnia niebo przez caly dzien plakalo, a temperatura spadla tak drastycznie, ze z lezka w oku wspominalam niedawne upaly. Chyba sama nie wiem, czego chce i trudno mi dogodzic. No ale czy nie mogloby byc tak po srodku? To nie, albo mozna sie usmazyc, albo od razu zamarznac.