Dzien drugi - zwiedzanie z corka.

Po wykwintnym sniadaniu, jakie pokazuja tylko w serialu Klan, a jakie robila dla mnie corcia, zeby mnie w pelni dopiescic, zaczelysmy sie zastanawiac, co by tu...
- Ciebie gdzies sama puscic, to zdazysz wszystko wyzwiedzac i teraz nie mam ci juz co pokazac. - skarzylo sie moje dziecko - Chcialam cie zabrac na wieze widokowa, poplywac statkiem, teraz nie mam pomyslu.
- Pojdziemy przed siebie, a potem sie zobaczy - bylam pelna optymizmu, bo wiedzialam, ze nie sposob zobaczyc wszystko w jedno popoludnie.
Tak zrobilysmy i po raz-nie-wiem-ktory przeprawilysmy sie po moscie lalek, bo innej drogi na stare miasto po prostu nie ma. Poszlysmy wzdluz nabrzeza, ta sama trasa, jaka plynelam statkiem, ale dalej skrecilysmy w miasto, bo dziecku przypomnialo sie, ze Lubeka slynna jest z zabawnych przejsc, tzw. Gang. Jak juz pisalam, stare miasto jest drastycznie ograniczone powierzchniowo poprzez otaczajaca je wode, wiec kazdy centymetr kwadratowy jest na wage zlota. W niektorych miejscach domy zostaly tak smiesznie pobudowane, zeby wlasnie wykorzystac te deficytowa powierzchnie, ze powstaly przepiekne labirynty poprzez podworkowe ogrody, gdzie mozna dlugo bladzic, zanim znajdzie sie wyjscie. Wiekszosc tych przejsc jest dostepna dla turystow, mieszkancy nie maja nic przeciwko tabunom krecacych sie pod ich oknami ludzi. Organizowane sa  nawet wycieczki z przewodnikiem. TUTAJ jest nawet o nich w wiki, niestety tylko po niemiecku, jest ich podobno ponad 50, my znalazlysmy jeden, a drugi ja sama ostatniego dnia, ale ten moj byl nieprzejsciowy.

To jeszcze nie to, ale zapuscilam zurawia na zielone podworko

Gdzie tylko sie da, ludzie sadza pnace roze albo male drzewka, na ulicy nie ma miejsca

To przejscie latwo przegapic, takie jest niepozorne

To akurat nosi numer 28

Trzeba sie bardzo schylic, zeby przejsc

Tak wyglada przejscie od strony podworka

A samo podworko to prawdziwy poemat

I tak sie idzie i idzie...

... mijajac po drodze malownicze domy wybudowane wlasnie na tych podworkach

Tu plac zabaw

Kolejne zielone przejscie

Urocze zaulki pelne zieleni, z braku miejsca w doniczkach

Wreszcie, po dlugim bladzeniu pelnym okrzykow zachwytu, znalazlysmy wyjscie. Ale stojac na ulicy, nawet sie czlowiek nie jest w stanie domyslic, jakie cuda kryja sie z drugiej strony domu. Przy okazji pokaze Wam przejscie, ktore ja znalazlam dwa dni pozniej, zeby zamknac temat. Moje mialo numer 9, a pod nim wisiala tabliczka informujaca, ze jest bez wylotu. Za to ogrod zachwycal.

Wrocilysmy nad wode i z dachu muzeum hanzeatyckiego pogapilysmy sie na port.

I dalej snulysmy sie wzdluz kanalu.

Skrecilysmy do miasta i nazachwycalysmy sie przepieknym gmachem starego ratusza, ktory wypatrzylam bedac na gorze na wiezy.

Tuz obok znajduje sie sklep, lokal kawiarniany i muzeum najslynniejszej w Niemczech marcepanowej manufaktury Niederegger (niestety nie ma po polsku), firmy istniejacej od 1777 roku, a prowadzonej obecnie przez kolejne pokolenie rodziny Niederegger. Sklep to bardzo ekskluzywny, podobnie lokal kawiarniany, ceny zbijaja z nog, ale nie ma sie co dziwic, bo wszystko jest przygotowywane recznie. Juz wystawy sklepowe przyciagaja wzrok, a przy kazdym takim marcepanowym arcydzielku jest podane, ile godzin pracy kosztowalo. W sklepie czlowiek najchetniej kupilby wszystko, ale trzeba by byc milionerem. Pokupowalysmy troche prezentow dla bliskich i szybko stamtad wyszlysmy, zeby nie kusilo, bo bylysmy lzejsze o spore sumy.

To tez z marcepana

Teraz sezonowe stworki morskie, w zimie bombki i choinki, na wielkanoc jajka

Czekolady, smarowidla na chleb

Wyroby przerozne

Takie malenkie bomboniereczki z kolem ratunkowym 7,10€

Takie m.in. kupilam wnukom, beda mialy pozniej pudelka do zabawy

Pokoj z portretami Niedereggerow

Oczywiscie w maseczkach

Po tych wszystkich przygodach zglodnialysmy, wiec poszlysmy do restauracji, a wieczorem, z corki kolega z pracy, ponownie wpedzac matkie w alkoholizm, choc tym razem bylismy na tyle wczesnie, ze moglismy posiedziec przy stoliku.
Tamtejszy klimat jest troche inny od srodladowego, z chwila schowania sie slonca za horyzont, od razu robi sie bardzo zimno. Pojecie cieplego wieczoru, gdzie mozna posiedziec w samej bluzce i pogrilowac, jest nieznane, trzeba od razu wrzucac na grzbiet bardzo cieple ciuchy.
Tak skonczyl sie moj drugi dzien w Lubece, po ktorym znow fantastycznie spalam. Bardzo sluzylo mi tamtejsze powietrze.

A Wy pozostancie w zdrowiu.