Dojrzale spoleczenstwa *)

Niech mottem tego wpisu beda slowa znalezione na fb, niestety nie podano ich autora:

Trzeba byc niezwykle silnym, zeby byc lagodnym. Trzeba byc niezwykle mocnym, zeby przebaczyc do konca. Trzeba byc niezwykle wielkim, zeby nie odpowiedziec zlem za zlo.

Iva Pas znalazla autora! Jest nim siostra Malgorzata Chmielewska.Cytat jest STAD.

Przyjechalam do Niemiec jeszcze za poprzedniego ustroju, bylam relatywnie mloda i bylam typowa przedstawicielka tamtej kultury i swiatopogladu. Kara smierci wydawala mi sie wowczas czyms naturalnym, zle warunki w wieziennictwie czyms wlasciwym. Bo w koncu wiezienie to nie pensjonat i ma spelniac role odstraszajaca, podobnie zreszta jak smierc za smierc. Wszystko jawilo mi sie biale albo czarne i ani mi w glowie bylo zastanawiac sie, czy wiezniowie zasluguja na czlowieczenstwo. Przeciwnie, mialam przekonanie, ze kara powinna byc dotkliwa, wiec im gorzej im sie dzialo, tym lepiej.
Im dluzej tu zylam, tym bardziej sie dziwowalam lagodnosci wymiaru sprawiedliwosci, cackaniu sie z przestepcami i warunkom panujacym w zakladach karnych. Osadzeni maja staly dostep do pracy, nauki, sportu i wielu innych atrakcji, na ktore nie stac niejednego wolnego czlowieka.
Pamietam rozmowe z pewnym sedzia na ten temat, on wytlumaczyl mi roznice w systemie penitencjarnym miedzy zachodnia i wschodnia Europa i pozniejszymi jej skutkami. Kare smierci nazwal niehumanitarna zemsta zdrowego spoleczenstwa na przestepcy, podobnie jak traktowanie go przedmiotowo podczas odsiadki, co skutkowalo przeciwnym od zamierzonego efektem i szybkim powrotem za kraty. W polskim systemie resocjalizacja byla pustym slowem, nie istniala.
Jeszcze sie buntowalam, polemizowalam z nim, ze latwo byc dobrodusznym, kiedy przestepstwo nie godzi w niego osobiscie i szermowalam argumentami, ze zmienilby szybko zdanie w sprawie kary smierci, gdyby taki koles zgwalcil i zamordowal mu zone i corke. On jednak obstawal przy swoim.
Dal mi facet do myslenia, zmusil do zastanowienia i powolnej zmiany moich radykalnych pogladow. Z czasem zaczelam sie z nim zgadzac i dostrzeglam niewlasciwosc i bezcelowosc polskiego wieziennictwa, sprzyjajacego jeszcze wiekszej przestepczosci.
Niech za przyklad posluzy system amerykanski z calym jego upadlaniem wiezniow, dlugoscia odsiadki brana z kosmosu i kara smierci. Przestepczosc nie spada ani troche, czyli system sie nie sprawdza. Glosna akcja "zero tolerancji" tylko pozornie przyniosla wymierne efekty. Dozywocie za kradziez batonika tylko dlatego, ze owa kradziez byla recydywa, samych sedziow wprawia w zazenowanie i powoduje drastyczne przepelnienie wiezien. Nie tedy droga.
Widze natomiast wymierne korzysci systemu norweskiego czy niemieckiego, gdzie wiezien od poczatku kary przygotowywany jest do "zycia po zyciu". Ma mozliwosc nauki, zdobycia zawodu, a przede wszystkim pracy podczas odbywania kary. Osoby z mniejszymi wyrokami pracuja poza zakladem, gdzie tylko nocuja. To przejaw zaufania do wieznia i, co dziwne, ucieczki zdarzaja sie niezwykle rzadko, bo zaufanie zobowiazuje. Pod koniec odbywania kary wiezien jest czesto urlopowany, a z czasem urlopy sa coraz dluzsze. Ma to sluzyc powolnemu przyzwyczajaniu sie do wolnosci, ukladania od nowa relacji rodzinnych, szukaniu pracy i zalatwianiu wlasnych spraw w urzedach. Nie oplaca sie nie wracac z przepustek.
Nie znaczy to, ze sluzby wiezienne nie siegaja w razie potrzeby po srodki bardziej drastyczne, wszystko zalezy od zachowania samego osadzonego.
Jeszcze slowo o policji. Nie zdobedzie ona spolecznego zaufania stosujac ostre srodki represyjne  i podkreslajac swoja "wladze". Sloganem niemieckiej policji jest "przyjaciel i pomocnik" i, uwierzcie mi, tacy oni sa, na luzie i z usmiechem. Tylko, kiedy sa zmuszeni, wykazuja sie znakomitym wyszkoleniem w stosowaniu przymusu bezposredniego. Kiedy widze w polskiej telewizji sceny zatrzymania, gdzie delikwent skuty kajdankami, prowadzony jest w pozycji pelnego sklonu, czy zachodzi taka potrzeba, czy nie, mysle sobie, ze proces ponizania i odczlowieczania wlasnie sie rozpoczal i potrwa do momentu wypuszczenia po odsiadce. Cwierc wieku tzw. wolnosci i demokracji nie przynioslo w tej kwestii zadnych zmian na lepsze. Smiem twierdzic, ze system jest jeszcze gorszy od minionego, zatrzymani przesiaduja latami bez wyroku, a sprawy sadowe ciagna sie w nieskonczonosc. Ale to juz temat na inne opowiadanie.
Pamietacie, jak w komentarzach pod moimi postami o Cioteczce, kilka osob dziwilo sie, ze jej nie nabluzgalam i ze w ogole jeszcze z nia rozmawiam. To chyba skutek owej przemiany, jakiej tu uleglam, mojej sily, zeby byc ponad to i wielkodusznie wybaczac, choc z pewnoscia nie zapominac.

*) Moj punkt widzenia i zarazem komentarz do posta Rozy.


I jeszcze wiadomosc z frontu: Bulka odniosla rany wojenne w starciu z Mieckowymi pazurami. Ma zadrapanie biegnace od nozdrza do kacika oka. Moje kochane biedactwo!